Eind september werd hij 42 jaar oud. Zo ziet hij er trouwens niet uit. Je geeft hem een jaar of 34, 35. ‘maar ik ben toch echt 42’, zegt Miguel Lopes Silva, een begrip in het Rotterdamse voetbal. Hij speelde vele, vele seizoenen op topniveau in het amateurvoetbal bij grote clubs als TOGR, DOTO, Barendrecht, SHO en XerxesDZB. Hij heeft er altijd jonger uitgezien dan dat hij was. ‘Met DOTO speelde ik september 2006 een wedstrijd voor de beker tegen FC Twente. Fred Rutten was toen daar trainer en die vertelde na afloop dat hij onder de indruk was van die buitenspeler van DOTO. Van mij dus. ‘Hoe oud denk je dat die jongen is’, vroegen ze aan Rutten. ‘Een jaar of 26’ was het antwoord. Ik was toen 32.’
Tot zijn veertigste was Miguel actief in de hoofdklasse en maakte vele, vele leuke hoogtepunten mee. Kampioenschappen, RD-Cups gewonnen, als beste speler van Rotterdam, verkozen en zo meer. ‘ja, ik heb een mooie carrière gehad’, beaamt hij, ‘maar toen ik een paar jaar geleden 40 jaar werd, vond ik het wel mooi geweest. In mijn hoofd had ik al besloten te stoppen en bij SV Charlois, waar mijn zoontje in de B-speelde, mee te gaan helpen bij het trainen en zo. Maar maatjes van mij die daar al voetbalden, zoals Dario Lara Olaya, zeiden dat ik moest blijven voetballen. ‘Jij gaat toch niet stoppen? Kom dan maar bij ons voetballen’, zeiden ze. Nee, aandringen hoefden ze eigenlijk niet, want al snel dacht ik ‘waarom niet?’
En zo komt het dat Miguel Lopes Silva sinds vorig seizoen voetbalt bij de zaterdagploeg van SV Charlois. ‘Als je fit bent, is niks leuker als voetballen’, zegt hij. ‘Voetballen is heel leuk en ik doe dat ontzettend graag. Oké, ik kom hier voetballen, zei ik tegen de jongens hier, maar dan moet SV Charlois wel kampioen worden. Ik wil namelijk altijd en overal winnen. Zelfs potjes op de training. En mooi dat we in dat eerste jaar kampioen werden. Dat vond ik zelfs nog mooier dan de kampioenschappen die ik behaald heb bij Barendrecht en TOGR’.
SV Charlois-trainer Raymon Schimmel is lyrisch over zijn aanvaller die dus vorig seizoen aan was komen waaien. ‘Zo’n speler erbij hebben is geweldig’, vindt Raymon. ‘Miguel is een mooie persoonlijkheid, een echt voetbaldier. Hij wil altijd winnen, ook bij spelletjes. Vorig seizoen zijn we in de winterstop naar Den Haag geweest voor voetvolley-spelletjes. Mooi dat hij toen ook won. En wat ook heel mooi was dat hij op de dag dat we vorig seizoen kampioen werden ’s avonds verplichtingen had. Maar daarna is hij wel teruggekomen om het kampioenschap te vieren. Het is een genot om met hem te werken. Hij heeft zoveel ervaring en bewaart altijd de rust en het overzicht en brengt dat ook op andere spelers over. Hij is echt heel belangrijk voor het team. Hij is topfit, volgens mij nog fitter dan vorig seizoen.’
‘Dat klopt’, zal Miguel later bevestigen. ‘Buiten de trainingen bij Charlois om train ik nog twee avonden per week. Lopen door het Zuiderpark, rek- en strekoefeningen doen. Ik moet natuurlijk wel fit blijven. Niet dat ze gaan zeggen dat ik het niet meer kan belopen, want in dat geval wordt het tijd om te stoppen. Maar ik wil doorgaan. Nu heb ik de drive nog. Ik ben vroeger begonnen bij DCL, een club op Zuid die niet meer bestaat. Ik zal eindigen bij Charlois, ook een club op Zuid. Lekker dicht bij huis. Ik kan lopend naar de club. Het moment waarop ik daadwerkelijk stop wil ik nog wel even uitstellen. Het voetballen houdt me jong en ik voel me er lekker bij. Ik plan niets. Zolang ik me nog goed voel, ga ik door’.