‘We hebben nog overwogen de wedstrijd vanavond niet door te laten gaan.’ Vicevoorzitter Marco Gouw van Meeuwenplaat had zaterdag even over vijven op het terrein van CKC in Kralingse Veer zojuist verteld dat eerder die dag club-icoon Nico Kocken overleden was. Nico was ruim 30 jaar heel belangrijk voor de Hoogvlieters en vervulde functies als bestuurslid, wedstrijdsecretaris en leider. Nico was ook de opa van Wesley van Gils, vele, vele jaren basisspeler in het eerste elftal en aanvoerder bovendien. ‘Die is er vanavond zeker niet bij’, vermoedde ik. ‘Zeker wel. Wesley vertelde dat zijn opa niet anders had gewild’, antwoordde Marco. ‘En zijn opa had ook niet graag gezien dat er niet gevoetbald zou worden.’
Zo kon de wedstrijd CKC-Meeuwenplaat toch nog doorgang vinden. Op een ongewoon tijdstip overigens, want beide clubs spelen hun competitiewedstrijden gewoonlijk op zondag. ‘Wij hebben een tijd geleden al bij Meeuwenplaat de vraag neergelegd om op zaterdag te spelen’, zou bestuurslid Raymond Uitbeyerse later uitleggen, nadat we voor een bak koffie aangeschoven waren in de bestuurskamer. ‘We hebben bij CKC een feestavond. Er is live muziek, er is eten. Wij willen wel eens uitproberen of we zaterdagavond veel volk in de kantine kunnen krijgen.’ Meeuwenplaat deed niet moeilijk en ook het overlijden van Nico Kocken gooide dus geen roet in het eten. Om 6 uur kon de wedstrijd beginnen.
Er stond trouwens heel wat op het spel, want bij een zege zou de thuisploeg de eerste periodetitel binnen rijven. En dat terwijl de club een viertal weken geleden nog op de zevende plek stond. Meeuwenplaat kon de punten eveneens gebruiken, want na een goede competitiestart was het behelpen geweest met de resultaten. ‘Maar daar weten we de oorzaak van,’ legt Marco Gouw uit: ‘We hebben al weken de beschikking over slechts 9 fitte spelers. Op een groep van 20 selectiespelers is dat wel heel erg weinig.’ ‘Tjonge’, reageerde ik verbaasd. ‘Traint die Martin Klomp dan zo hard?’ Martin Klomp, die in het verleden successen vierde met onder meer SCO’63 en Nieuwenhoorn pakte na een adempauze van een aantal seizoenen de draad als trainer weer op en streek neer in Hoogvliet, bij Meeuwenplaat. Natuurlijk traint Klomp niet te hard met zijn spelers, dat weet ik ook wel. Hij kent het klappen van de zweep en weet alles van een gedegen opbouw. Nee, de blessures van de spelers zijn langdurig en veel jongens waren al geblesseerd voordat Martin zijn eerste training gegeven had. ‘Achillespezen, hamstrings, ruggen, knieletsel; je kunt het zo gek niet bedenken’, vertelt Marco Gouw hoofdschuddend.
Als de wedstrijd begint, verleg ik mijn aandacht naar Wesley van Gils. Hoe zou die jongen zich houden in deze voor hem emotionele tijden? Ik zag een sluwe, geslepen voetballer, spelend in of net voor de verdediging, de gaatjes dichtend, zoals hij feitelijk elke week doet. Hij is een speler die met verre passen telkens zijn voorwaartsen aan het werk probeert te zetten, een jongen heel belangrijk voor de ploeg dus. Goed dat hij er was. Terwijl Martin Klomp langs de kant luidkeels coachend zijn spelers naar de juiste plekken dirigeerde, was Wesley diens verlengstuk in het veld. Met gebaartjes, een wijzende arm of met een korte aanwijzing stuurde hij zijn medespelers naar waar het nodig was. Wesley is nog maar 27 jaar oud, maar als voetballer gepokt en gemazeld. Hij speelde 7 seizoenen in de jeugdopleiding van Feyenoord, voetbalde nog een jaar bij RVVH en keerde toen terug naar Meeuwenplaat, de club waar het allemaal begonnen was en waar zijn opa al die jaren een belangrijke rol vervulde. Meeuwenplaat sleepte uiteindelijk een 3-2 overwinning uit het vuur en alle spelers en begeleiders vielen na afloop Wesley om de nek. Het was aandoenlijk en vanaf deze plek wens ik hem en de rest van de familie veel sterkte toe. Als hij later nog eens terug kijkt op deze dag, moet hij ondanks het verlies van zijn opa ongetwijfeld glimlachen, weet ik bijna zeker. Wat een ongelooflijk fraaie zege op een zeker niet misselijke ploeg als CKC! Opa vergeet hij nooit meer. Maar die wedstrijd tegen CKC ook niet.
