Column Jan Schoonen: Brandon Nooitmeer-Grootendorst (Nieuwenhoorn)

In het elftal van Nieuwenhoorn staat tussen doorgewinterde en door de wol geverfde spelers zoals onder meer Sander van Eck, Jan Tuitel, Steven Pieternella, Danny Kraijema al het hele seizoen een 18-jarig ventje met een schitterende naam: Brandon Nooitmeer-Grootendorst. Zaterdag in de derby tegen Hellevoetsluis zag ik hem voor het eerst in actie en ik ben diep onder de indruk geraakt. Wat kan die jongen voetballen!

Brandon staat in de as van het veld, centraal op het middenveld, iets met de punt naar achter, een rol die hij afwisselt met Jordy Braber en soms ook met Brian Smits. Normaal staat op die positie Jan Tuitel, maar die komt terug van een blessure en wordt tegen Hellevoetsluis door trainer Steef Buijs nog achter de hand gehouden en zou een half uur voor tijd invallen. Maar Brandon speelt ook als Jan wel in de basis staat. Altijd.

Tegen Hellevoetsluis kijkt Nieuwenhoorn de eerste minuten een beetje de kat uit de boom, maar als de ploeg dan eindelijk gas geeft, is het Brandon die een sleutelrol vervult. Hij loopt altijd vrij, is steeds aanspeelbaar en wordt door zijn medespelers vaak gezocht. Dat doen voetballers alleen als ze er vertrouwen in hebben dat jij als speler iets moois met de bal kan doen. Anders krijg je hem niet. Dan word je overgeslagen. Brandon Nooitmeer-Grootendorst wordt niet overgeslagen. Nooitniet. En elke keer als hij de bal krijgt weet hij al wat hij er mee gaat doen. Hij transporteert het leer in 1 keer verder. Meestal met links, maar met rechts kan hij ook uit de voeten. Zelden speelt hij breed, nooit terug. Zo houdt hij de vaart in het spel en is hij er voor een groot gedeelte voor verantwoordelijk dat zijn ploeg de overhand krijgt. In de eerste helft is er 1 ploeg die voetbalt en dat is Nieuwenhoorn. Hun combinaties zijn sneller. Hun spel is vloeiender, meer gestroomlijnd. Toch betekent dat niet dat Hellevoetsluis een belabberde wedstrijd speelt. Verre van dat. De ploeg van Edwin de Koning speelt wat hoekiger, maar heeft wel degelijk kansen. Zo redt keeper Sander van Eck weergaloos op een schot van Ken Luyendijk en met onberekenbare voetballers als Serkan Yavuzyigitoglu en Charlo Hassell weet je het maar nooit. Maar voorlopig liggen die nog aan banden. Ondertussen speelt Brandon als een grootvorst. Hij beweegt zich perfect tussen de linies, loopt altijd waar hij moet lopen. Hij kijkt over de bal heen en is de dirigent van de ploeg. Verdomd knap met zoveel gelouterde spelers om je heen.

In die fase is het wachten op een goal van de bezoekers en die komt er dan ook. Na een half uur knalt de vrijstaande Corly Bazoer bij de tweede paal een perfect genomen hoekschop van Brian Smits beheerst achter Deshney Hoornweg. Maar Hellevoetsluis geeft zich niet gewonnen. Vlak voor rust ontsnapt Charlo Hassell voor 1 keer aan bewaker Steven Pieternella en levert een lage voorzet af die Ken Luyendijk tegen de touwen weet te werken.

In de tweede helft dringt Hellevoetsluis meer aan. Sander van Eck heeft wederom een geweldige redding als hij een halve omhaal tegen de lat weet te tikken.

Brandon maakt de 90 minuten vol, ook nadat Jan Tuitel in de ploeg gekomen is en zijn positie inneemt. Er wordt met hem geschoven en het tactisch spelletje wordt vervolgd als Steef Buijs Wouter Besters van het veld haalt en zonder spits gaat voetballen en zijn collega De Koning daarop anticipeert. Het maakte de wedstrijd alleen maar boeiender. Doelpunten komen er niet meer en met de 1-1 kon iedereen vrede hebben.

Het was een fascinerende partij voetbal. Ik heb veel leuke dingen gezien, maar toch het meest genoten van Brandon Nooitmeer-Grootendorst. Wat een voetballer. Nooit meer moet hij uit de basis en na iedere wedstrijd moeten al zijn medespelers hem maar iets te drinken aanbieden.