Een beetje voorzichtig waren ze wel bij Piershil. Trainer Richard Verhoeven had met Loek Visser, Kevin van Valen, Wesley Koedam en Juriaan Lindhout vier verdedigers voor doelman Peter Konings geposteerd en Stephan Baaij liep daar vaak ook nog eens tussen, terwijl Martin de Ruiter eveneens in de buurt was en Joost Both zich regelmatig liet terug zakken. Tegenstander NSVV uit het naburige Numansdorp met open vizier tegemoet treden was er niet bij. Toch waren de eerste minuten voor de bezoekers. Een paar keer sneed Kelvin van der Giessen door de verdediging van de gastheren en het was dat keeper Peter Konings meteen bij de les was, anders had het na een paar minuten al 0-1 gestaan.
Zover kwam het niet. Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg Piershil meer en meer de overhand en dat kwam vooral door Stephan Baaij die overal opdook waar hij nodig was. Stephan dichtte met zijn korte, geblokte lichaam alle gaatjes, vulde de lege ruimtes, nam plekken over en had in die fase van de wedstrijd alleen maar oog voor het verdedigende werk.
Zo kende ik hem niet. Bij Strijen, bij Zuidland en ook bij eerdere wedstrijden van Piershil, de club waar hij begin dit seizoen neerstreek, speelde hij altijd veel verder naar voor, bemoeide zich meer met de aanval. Tegen NSVV was het anders dan anders.
Spectaculaire dingen deed hij trouwens niet. Wat hij wel deed was rust brengen in het spel van zijn ploeg. Achterin hanteerden ze niet de lange bal. Er zat bij de thuisploeg een gedachte achter: rondspelen, de angel halen uit de aanval van de tegenstander, het tempo drukken en de nul houden.
Er ging heus wel eens wat mis. Zonder enige druk van de Numansdorpers verdween er bij het rondspelen en paar keer een bal over de zijlijn en als er toch een lange pass gegeven werd kwam die niet altijd aan. Onnauwkeurig waren ze soms wel, de spelers van de thuisploeg. Ondertussen had Stephan nog steeds oog voor de gaatjes en lege ruimtes op het veld. Het was frappant te zien dat hij heel vaak precies op de juiste plek stond om een aanval van de tegenpartij met een simpel voetbeweginkje te onderbreken. Of hij zette zijn stevige lichaam er in, waardoor de tegenstander niet meer bij de bal kon komen. Bij balbezit van een medespeler liep hij steeds een paar meter opzij en was daardoor altijd aanspeelbaar. Nuttig was hij. Dat is de juiste omschrijving. Stephan Baaij was zaterdag nuttig. En vooral daardoor werd Piershil de bovenliggende partij, ook al omdat de bezoekers te veel energie verkwistten met het mekkeren op scheidsrechter Heek.
Zo werd het spel hoe langer hoe trager. Het verleidde een supporter van de thuisclub tot ludiek commentaar. Staande achter de bank waar trainer Verhoeven op zat deed hij de suggestie de spelers ‘wat peper in hun donder te stoppen.’
En toen viel de 1-0 plots uit de lucht. De snelle, behendige Alex van Dijk speelde zijn mannetje uit, gaf een voorzet die bij de tweede paal door Jan Jaspers in het dak van het doel geschoten werd. De aanval begon ermee dat Stephan in de eigen 16 een bal ontfutselde en razend snel verder transporteerde. Bij de tweede goal van Piershil was Stephan ook nauw betrokken. Na een corner vond hij met een strakke inspeelpass Jan Jaspers die wederom doeltreffend uithaalde. Uiteindelijk werd het 3-1 voor Piershil. NSVV kwam er niet aan te pas, eigenlijk heel de wedstrijd niet, het eerste kwartiertje uitgezonderd.
Stephan Baaij stapte na afloop tevreden van het veld af. Hevig zwetend legde hij uit dat hij expres meer naar achteren had gevoetbald. ‘Als je geen ruimte hebt, moet je de ruimte zoeken’, zei hij met een stalen gezicht. Het was alsof ik Johan Cruijff hoorde praten. Zou Stephan het citatenboekje van Cruijff thuis hebben liggen?
