In de beker twee van de drie potjes met 8-0 verliezen en de eerste competitiewedstrijd met 9-1 op je kloten krijgen van de nieuwe fusieclub GHVV’13. Wat is er in vredesnaam aan de hand bij Simonshaven? Hebben ze daar het voetballen verleerd?
Een cynicus zou nu zeggen dat ze daar nog nooit hebben kunnen voetballen, maar dat wil ik toch wel even nuanceren. De selectie kreeg twee jaar geleden met de komst van een viertal spelers van Oude Maas 2 een kwaliteitsimpuls en een jaar later kwam er nog eens een aantal jongens bij. Er stond vorig seizoen een vrij aardig elftal, dat vooral in het begin van de competitie leuke dingen liet zien. Ze stonden op een gegeven moment zelfs bovenaan. Trainer Richard van der Werff, ook al afkomstig van Oude Maas 2 had zijn zaakjes goed voor elkaar. Er werd leuk gevoetbald en hoewel de resultaten in het verdere verloop van de competitie iets minder aansprekend waren, kon hij met zijn ploeg voor de dag komen.
Dat is nu wel anders. Drie keer in een paar weken met enorme cijfers verliezen; Richard is plots helemaal terug bij af. Een groot deel van zijn selectie is namelijk vertrokken, terug naar het oude nest bij Oude Maas. Voeg daaraan toe dat er wat jongens afhaakten vanwege slepende blessures en dat Jeremy van der Ent naar WCR zondag vertrok, twee spelers naar Hekelingen, twee naar GHVV’13 en keeper Bas Oster naar Rhoon en je weet dat er niet veel overblijft. Kwantitatief, maar ook kwalitatief. In totaal keerden acht potentiële basisspelers Simonshaven de rug toe. Waarom al die spelers vertrokken zijn? Richard van der Werff bezweert dat er geen ruzie in de tent is geweest. ‘Geen van de spelers heeft aangegeven niet meer met mij door één deur te kunnen. Sommigen waren toe aan een nieuwe uitdaging, zo zeiden ze en de Oude Maas-jongens konden het niet meer opbrengen drie keer in de week naar Simonshaven te komen. Ze wilden gaan trainen en voetballen wanneer ze zin hadden en wanneer het hen uitkwam en daarom kozen ze er voor om gezamenlijk bij Oude Maas in een lager elftal te gaan voetballen, lekker naast de deur, want de meeste van die jongens wonen in Poortugaal.’
Bijna alle vertrekkende spelers hebben dat pas in een heel laat stadium aangegeven, luttele weken voor de overschrijvingstermijn. Bert van Dongen, die bij Simonshaven de selectie samenstelt zegt dat in maart niemand nog had aangegeven te vertrekken, uitgezonderd Jeremy van der Ent. ‘En dan gaat aan het einde van het seizoen bijna iedereen weg’, is hij de wanhoop nabij. ‘We zijn nu op zoek naar vrienden van vrienden, jongens die nu geen club hebben en hier willen komen voetballen’, vult Richard aan. ’Maar dat moeten geen spelers zijn van Bal Op Dak 7.’ ‘Bal Op Dak 6 zou hier wel kunnen, denk ik’, zeg ik tegen hem. Hij moet er smakelijk om lachen.
Richard, die in oktober 2015 zijn contract bij Simonshaven met twee jaar verlengde, blijft positief. Hij ziet het best nog wel zitten. ‘Het is niet zo wanhopig als de cijfers doen voorkomen’, vindt hij. ‘Natuurlijk gaan wij nu geen kampioen worden en een periodetitel zit er ook niet in. Maar we gaan echt nog wel punten pakken. Dan moeten we er met zijn allen wel heel veel voor doen. Verliezen mag, maar je moet alles gegeven hebben.’
‘Gelukkig zijn er nog een paar talentvolle voetballers bijgekomen’, besluit hij. ‘Het is aan ons om daar weer een samenhangend geheel van te maken. Een groep die met elkaar en vooral voor elkaar wil voetballen. En dan gaat het goed komen.’
Allemaal leuk en aardig en als trainer moet je dit wel zeggen natuurlijk, maar gaat dat ook lukken? Dat is de grote vraag. Voor het echte zelfvertrouwen van hem en van zijn spelers moet hij maar snel een vriendschappelijk wedstrijdje tegen Blankenburg inplannen.
