Sediq Walizada is een onberekenbare flankspeler van Zuidland, die tijdens wedstrijden menige verdediger in de luren legt. De Afghaan heeft een aardige passeerbeweging, is snel en vaak dreigend. Tegen Rijsoord had trainer Adri van Tiggelen hem vanzelfsprekend opgesteld, maar ik heb hem niet gezien. Geen moment. Dat was de verdienste van de 23-jarige Donovan Lioe Anjie, die hem helemaal in zijn zak had. Negentig minuten lang.
Bij Rijsoord was de donkere back me al eerder opgevallen. Vijf jaar geleden is hij overgekomen van Smitshoek 2 en sinds die tijd zet hij volgens zijn trainer Gijs Zwaan stap voor stap. ‘Maar niet te veel tegelijk. Je moet hem niet overvoeren’, nuanceert de oefenmeester. ‘Hij heeft namelijk een goed verstand, maar geen groot voetbalverstand.’ Gijs zal het wel weten, maar de keren dat ik Donovan aan het werk heb gezien, was hij goed bezig. Hij is een zeer nuttige en bruikbare speler, waar je altijd op kunt rekenen.
Tegen Zuidland begon hij zaterdag trouwens een beetje voorzichtig. Hij deed zijn verdedigende werk meer dan naar behoren, maar daar bleef het eigenlijk wel bij. Aanvallend deed hij niet of nauwelijks mee. Ja, één keertje trok hij mee naar voor en prompt was hij gevaarlijk. Hij schoot op doel, maar Zuidland-doelman Kevin de Kok kon pareren.
Toch leek het alsof Donovan een beetje met de rem erop voetbalde. Was dat omdat hij de lepe Walizada in toom wilde houden, bij hem in de buurt wilde blijven? Of was Donovan niet helemaal fit? Daar leek het wel op, want je zag dat hij zich inhield. De andere keren dat ik hem aan het werk had gezien, was hij namelijk veel actiever. Toen was hij voortdurend in beweging en legde vele, vele meters af. Nu was dat niet het geval. Waar rechtsback Gerardus Darlison regelmatig de achterlijn haalde en er vaak op en over ging, hield Donovan zich aan de andere zijkant gedeisd. De weinige keren dat Zuidland door kon breken, zette hij zelfs niet aan en liet op die momenten zijn mannetje een paar meter lopen.
Toen arbiter Van de Steen halverwege de eerste helft een drinkpauze inlaste, nam Donovan plaats in de dug-out. Van verzorger Arjo de Beer kreeg hij een potje zalf aangereikt en smeerde een flinke dot uit op de binnenkant van zijn been, nabij de liesstreek. Navraag leerde dat het Reflex betrof, een crème die spieren warm en soepel houdt. ‘Donovan komt terug van een liesblessure en die blessure zit nog een beetje tussen zijn oren. Die zalf houdt de boel soepel’, legde De Beer uit.
Reflex moet een wondermiddel zijn. Na de drinkpauze was Donovan al VEEL mobieler en na rust was hij helemaal los. Hij had zijn directe tegenstander nog altijd in de zak, maar nu schakelde hij zich ook telkens aanvallend in. Regelmatig stoomde hij op en keek daarbij niet op een meter meer of minder. Rijsoord, dat in de eerste helft al heer en meester was, was nu helemaal oppermachtig en Donovan had hier een steeds groter aandeel in. Zo kende ik hem weer! Hij moet voorlopig dat Reflex nog maar blijven gebruiken.
Ik raad Donovan en ook Rijsoord-verzorger Arjo de Beer overigens wel aan eens te onderzoeken of Reflex geen rare bijwerkingen heeft. Hoe is het anders te verklaren dat Donovan al in de rust plots haargroei had op zijn gladgeschoren wangen? Dat viel medespeler Berry de Groot ook op, want die maakte Donovan er op attent. Berry trachtte de haren er nog uit te trekken, maar dat lukte niet. Ik heb Donovan na de wedstrijd niet meer gezien, maar het zou best kunnen dat hij terug in Rijsoord bij het uitstappen van de spelersbus een volle baard had.
