Trainer Arie Horstink loopt als een rode draad door de voetballoopbaan van Johan van der Ham, die bij zijn club OHVV al twee seizoenen fungeert als stand-by. ‘Ik begon met voetballen in Brielle, bij WitRoodWit’, kijkt Johan terug op zijn jeugdjaren. ‘Ik ging als C-speler naar Spijkenisse, maar was net niet goed genoeg om daar in het eerste te komen. Als 20-jarige ging ik terug naar Brielle en sloot aan bij de selectie. Arie Horstink was er toen trainer. Ik heb 7 jaar bij WRW gevoetbald en toen hing Arie Horstink aan de telefoon. Hij was trainer van OHVV geworden en wilde mij er graag bij hebben. Ik was toen 28. In Brielle gooiden ze het destijds net over een andere boeg; er werd gekozen voor nog meer prestatievoetbal en er kwamen veel jongens van buitenaf. Ik speelde niet altijd meer en daarom was de keuze voor mij niet zo moeilijk. OHVV was gedegradeerd naar de 4e klasse en wilde terug omhoog. Ik heb er nooit spijt van gehad naar OHVV te zijn gegaan. Het is er kleinschalig, gemoedelijk en iedereen kent elkaar. Ik vind dat heerlijk.’
Johan was bij OHVV jarenlang een zeer gewaardeerde middenvelder. Op 34-jarige leeftijd besloot hij een stapje terug te doen. ‘Ik ging in het tweede elftal voetballen. Dat was toen een enorm goede ploeg van oud-eerste-elftalspelers dat in de reserve 2e klasse speelde.’
Johan voetbalde 3 jaar in het tweede en toen kwam Arie Horstink wederom op zijn pad. ‘Arie werd vorig seizoen opnieuw aangesteld als trainer van OHVV en vroeg mij terug bij het eerste. Hij wilde in geval van nood, bij schorsingen of blessures, op mij terug kunnen vallen. Ik heb er een tijdje over nagedacht. Per slot van rekening had ik een paar jaar op een lager niveau gespeeld. Maar ik besloot het toch te doen en het is me fysiek erg meegevallen. Ik heb geen blessures gehad en ben vorig jaar een keer of zes ingevallen. En dit seizoen, met Rafael Andrade als trainer, ben ik zelfs een paar keer als basisspeler begonnen. Mooi toch?’
‘Maar aan het einde van het seizoen is het genoeg geweest’, weet de inmiddels 40-jarige nu al zeker. ‘Ik stop met selectievoetbal. Definitief. Ik zit in de continu. Als je na een nachtdienst ’s middags moet voetballen en je bent 25 jaar dan voel je daar niks van, maar ik ben 40 en dan gaat het allemaal steeds zwaarder worden. Daar komt nog bij dat ik al 3x per week op de club ben om de F-jes te trainen en te coachen, het team waar mijn zoontje in voetbalt. Zelf train ik twee keer per week als het met mijn werk uitkomt. En op zondag ben ik ook van de partij. Straks, als het seizoen er op zit, is het mooi geweest. Ik ga dan alleen nog 7 tegen 7 voetballen, bij Nieuwenhoorn. Ik kies voor mijn gezin, maar weet nu al dat ik het voetballen enorm ga missen.’
Respect. Mooie carrière en tegen het tweede met Hekelingen inderdaad mooie potjes tegen gehad.