‘Nee, ik zie mezelf niet zo snel vertrekken bij SHO’, zei hij in een krantenartikel in december 2013. Dat had als kop ‘talenten kloppen aan de deur bij SHO’. Goedbeschouwd kun je nu, ruim drie jaar later, de 23-jarige Roy Fernandes nog steeds een talent noemen. Samen met Wilson Lima moet hij knokken voor een plek in het basiselftal dat trainer Richard Middelkoop elke week de wei instuurt. De ene week speelt Wilson, de andere Roy. Zaterdag tegen Brielle was het de beurt aan Roy en van die tactische keus moet Middelkoop geen spijt hebben gehad. Roy was de beste speler van het veld.
Al heel snel in de wedstrijd was SHO door een doelpunt van Mark Vosselman op voorsprong gekomen en juist in een fase dat Brielle fel ten aanval trok en een paar keer gevaarlijk was geweest, ontsnapte Roy met de bal aan de voet onder de druk vandaan. Met een noodgang spurtte hij de diepte in en binnen no time was hij in het vijandelijke strafschopgebied. Daar tikte Marcel van den Berg hem aan en arbiter Richard van de Rest kon niet anders doen dan de bal op de stip te leggen. Een ideale gelegenheid voor de thuisploeg om de wedstrijd in het slot te gooien. Zo goed was Brielle namelijk niet. De bezoekers speelden een soort postbodevoetbal. Elke speler had veel tijd nodig om het leer verder te transporteren en er werd veel met de bal gelopen. Wim van Hanegem zegt altijd dat je de bal het werk moet laten doen, maar zaterdag in Oud-Beijerland konden de voetballers van Brielle die les niet in praktijk brengen. Dat had overigens ook te maken met het spel van SHO, dat zijn zaakjes goed voor elkaar had. Compact spelen met een tomeloze inzet en loeren op een snelle aanval. Roy had hier een belangrijke rol in. Natuurlijk was zijn eerste opdracht de aanvallers van Brielle aan banden te leggen, onder meer Bjorn Wagenaar, het 17-jarige talent dat aan de zijlijn geplakt was. Toch toonde Bjorn af en toe zijn klasse en had zeker moeten scoren toen hij fraai schuin voor een leeg doel opdook. Hij schoof de bal binnen, maar centimeters voor de lijn gleed een SHO-er de bal weg. Wie? Roy Fernandes natuurlijk.
En dan is er ineens die uitbraak van diezelfde Roy Fernandes die een strafschop oplevert. Voordat Fredson Lucas die bal kon trappen kreeg zijn ploeggenoot Khalid Rahli overigens geel voor duw- en trekwerk. Die kaart was al niet al te handig en hij deed het een kwartiertje later nog eens dunnetjes over door op een ongevaarlijke plek een overtreding te maken op Alex van Dommelen, die gehaaid als hij is, gretig ter aarde stortte. Het leverde Khalid opnieuw geel op en ook die kaart was terecht. Maar het was dom, dom, o zo dom. Tot aan dat moment was er voor SHO namelijk niet erg veel aan de hand, maar nu moesten ze nog bijna een uur met 10 man verder bij een 1-0 stand, want in alle commotie had Fredson Lucas de penalty naast geschoten.
In de tweede helft kon Brielle de wedstrijd naar zich toe trekken. Eerst kopte Marcel van den Berg de 1-1 binnen en 10 minuten voor tijd namen de bezoekers eindelijk afstand. Een hoge bal werd door Jeffrey Duijnstee met het hoofd panklaar in de voeten gelegd van Alex van Dommelen die droog uithaalde. Het was een mooie goal van een flets Brielle.
De thuisploeg zette met invaller Josh Gross Santana en Roy Fernandes als grote animatoren nog eenmaal aan, maar een gelijkmaker zat er niet meer in. Zo kon een zeker niet best Brielle met de drie punten huiswaarts keren. SHO kan de hand in eigen boezem steken. Het mag daar wel iets meer doordacht. Die twee gele kaarten voor Rahli waren totaal overbodig en kostten de ploeg misschien wel de wedstrijd. Wie zal het zeggen. Roy Fernandes was wel van waarde. Hij speelde een nagenoeg foutloze wedstrijd. Aan het einde van het seizoen gaat hij SHO verlaten. Nu wel. Of dat verstandig is waag ik te betwijfelen. Met de beleidsverandering bij SHO vertrekken er straks een tiental voetballers. Als Roy blijft, speelt hij komende jaren elke wedstrijd. Zeker weten. Ik ben daarom reuze benieuwd waar hij volgend seizoen voetbalt.
