Op 5 december hadden ze tegen koploper SV Charlois voor het laatst verloren. Een dikke twee maanden ongeslagen. ‘Dat is in de historie van Zwartewaal nog nooit gelukt’, zei ik plagerig toen ik trainer Mark Zijlstra en voorzitter Andrew Elshove zaterdagmiddag begroette op de burelen van SCO’63. Mark verblikte en verbloosde niet: ‘En daar komt vandaag weer een overwinning bij’.
Zover kwam het zaterdag niet. Mark zat nog maar koud in de dug-out of de bal lag al in het netje achter zijn doelman Benny van der Meer. Vanaf de aftrap kwam de bal in een soort kluts net buiten de zestien voor de voeten van Lucien Juliana die zonder nadenken met rechts uithaalde. De bal zeilde over Van der Meer heen, die niet eens zo ver voor zijn doel stond en paste precies onder de lat. Na nog geen 10 seconden stond het 1-0 voor SCO’63. De hele verdere wedstrijd liep Zwartewaal achter de feiten aan.
SCO’63 was heer en meester. Jeroen van der Horst en Cerezo Pattiapon heersten op het middenveld en verdeelden het spel, achterin waren Arno van Lieshout en vooral de rustige Celal Gumus baas en voorin was het vooral Walid Ahmed die de aandacht trok. Walid Ahmed; zelden zo’n wispelturige voetballer gezien. Het ene moment doet hij iets fabelachtig moois, een paar tellen later flatert hij als een pupil zonder enige aanleg. Ik heb hem de hele wedstrijd met een steeds groeiende fascinatie staan volgen.
Walid is dit jaar nieuw bij SCO’63. Vorig seizoen vertoonde hij zijn kunsten aan de andere kant van de Spijkenisser brug, bij Meeuwenplaat. Hij begon het seizoen daar in het eerste elftal, maar werd al rap teruggezet naar het tweede. Walid schijnt destijds niet de gemakkelijkste geweest te zijn. Dit jaar speelt hij dus op sportpark Oostbroek en daar zijn ze in hun nopjes met hem. Moeilijk heb ik hem niet zien doen, afgezien van die paar gebaartjes die hij af en toe tentoonspreidt als hij zich niet begrepen voelt door zijn ploegmakkers. Het wordt hem niet kwalijk genomen want vaak genoeg is Walid beslissend. Dat was hij ook tegen Zwartewaal, dat wel erg armoedig was zaterdag. Bij het tweede doelpunt leverde hij de voorzet op maat op de vrijstaande Jeandre Andrea die alleen maar hoefde binnen te tikken. En bij de derde goal, niet veel later, zette hij met een slim overstapje de hele achterhoede van Zwartewaal op het verkeerde been zodat Cerezo Pattiapon de bal kon oppikken en binnen kon prikken. Dat listige overstapje van Walid was voor mij het hoogtepunt van de wedstrijd. Wie op zulke momenten tot zulke dingen in staat is, is een begenadigd voetballer.
Maar Walid Ahmed deed ook bijzonder knullige dingen. Veel te lang met de bal dribbelen bijvoorbeeld, terwijl er echt wel ploegmakkers in de buurt waren om op af te spelen. Zelfs tegen Zwartewaal passeer je niet keer op keer 5, 6 tegenstanders. Walid hielp ook de mooiste kansen om zeep, zoals vlak voor het eindsignaal van arbiter Prins. Geheel vrijstaand kreeg Walid de bal aangespeeld door de opkomende back Jasper Mulder. Alle tijd had Walid, maar klungelig schoot hij de 200% kans naast.
Walid is een alles of niets voetballer. De ene keer lukt alles, de andere keer helemaal niks. Toch mag ik hem graag zien spelen, juist omdat hij volkomen onvoorspelbaar is. En moeilijk is hij volgens mij al lang niet meer. Toen hij in het begin van de wedstrijd met de bal aan de voet opstoomde richting vijandelijk doel, werd hij aangetikt door verdediger Corné Lemmens en ging onderuit. Arbiter Prins floot meteen. Strafschop, dachten ze ook bij Zwartewaal. Maar Prins gaf geen penalty. Hij presenteerde Walid een gele kaart voor een Schwalbe en Zwartewaal mocht een vrije trap nemen. Een moeilijke jongen had hevig geprotesteerd, de scheids misschien verrot gescholden en mogelijk een tweede kaart ontvangen. Walid hield wijselijk zijn mond en haalde zijn schouders op. Zo mag ik het zien. Walid is een voetballertje naar mijn hart.
Leuk stukje op voetbal rotteram over Walid Ahmed
Mooi stukje weer Jan. Over een inderdaad mooi mannetje en vooral lekkere voetballer.