In mijn geval was dat niet het issue, we vonden beiden dat we ons eindstation nog (lang) niet bereikt hadden. Toch was het een lastige periode, soms komen er kansen langs waar je minimaal heel goed over na moet denken. In ieder geval open het gesprek in, “Ik ben in dienst bij GJS en heb het uitstekend naar mijn zin, de club en ik willen graag met elkaar verder”. Natuurlijk waren er meerdere sollicitanten / kandidaten maar na een telefoontje, “Als je JA hebben we een deal”, slaat de twijfel toch wel een beetje toe. Na een ‘goed nachtje’ slapen en na uitgebreid overleg met mijn club heb ik besloten bij deze mooie vereniging te blijven, NIET omdat de nieuwe uitdaging me niet aansprak maar omdat we SAMEN vinden dat we nog niet klaar zijn. Omdat we met een goed stel gemotiveerde mensen vóór de kar lopen en er niet aanhangen, omdat we een mooie groep jonge voetballers hebben waar nog veel potentie inzit, omdat ik een fantastische staf om me heen heb die iedere keer probeert om het uiterste uit het team en uit onszelf te halen, omdat we veel kwantiteit / kwaliteit in de jeugdopleiding hebben en last but not least omdat het gevoel, gewaardeerd te worden, gewoon heel erg prettig is. Kortom ik heb met mijn volle verstand en met heel veel overtuiging voor 3 jaar bijgetekend in Dalem.
Als Trainer-Coach evalueer je zeker ook jezelf in deze periode, hoe is de eerste seizoenshelft verlopen, hoe hebben we gepresteerd? Had ik, hadden we zaken anders moeten doen, waren beslissingen achteraf gezien net zo logisch als vooraf gedacht en uiteindelijk gaan we op dezelfde voet verder of passen we zaken aan?
De vele oefenwedstrijden in de winterperiode zijn mooie momenten om ‘dingen’ uit te proberen, een andere veldbezetting, andere accenten … Alles uiteindelijk met het doel om wedstrijden te winnen.
Ik vond het interview met de Trainer-Coach van Feijenoord heel bijzonder, ‘Vijf maal achter elkaar verliezen wat nu’, was de insteek … Gio heeft ervoor gekozen zijn veldbezetting, vooral verdedigend flink te wijzigen, voor mijn gevoel getuigd dat van heldere realiteitszin. Louis van Gaal en het Nederlands elftal in Brazilië zijn het aller beste voorbeeld. De kunst is niet altijd om uit te gaan van dezelfde gedachtes, dezelfde principes NEE de kunst is om een speelwijze, een veldbezetting te kiezen die het beste past bij de individuele spelers, die het beste past bij het team EN die het beste past bij de situatie bij het moment! Er ligt wel een probleem op de loer, wat als de wijzigingen NIET het gewenste resultaat opleveren…verander ik dan weer? Of … houd ik daar even aan vast … Achteraf weten we het allemaal wel … als de uitslag / het resultaat bekend is snappen we best of de trainer-coach, het elftal het goed gedaan heeft / hebben … maar nu op voorhand, in je glazen bol kijken en aanvoelen welke kant je op moet … dat is het mooie van het trainersvak, daar ligt de ultieme uitdaging. En laten we daar niet al te moeilijk over doen, trainers zijn absoluut geen tovenaars! Ik vind, als niet Feijenoord supporter, het geweldig dat Gio en zijn staf beloond zijn voor de moed om iets te veranderen … de slechtste reden om dat niet te doen is namelijk omdat het altijd zo geweest is …
De herstart van onze competitie in de 2e klasse F mag van mij beginnen, we hebben een duidelijke richting gekozen.
Tot slot kijk ik enorm uit naar as zondag, Ajax tegen Feijenoord, de geschiedenis heeft uitgewezen dat dit altijd wedstrijden op zich zijn.