In de uitwedstrijd tegen het nog ongeslagen v.v. Flakkee uit Middelharnis liep ZBVH tegen een vrijwel kansloze 5-0 nederlaag aan.
Het trainersduo Alblas en Trouw hadden op basis van de beschikbare of beter gezegd niet beschikbare spelers en informatie over de tegenstander v.v. Flakkee een weer iets gewijzigde basisopstelling en tactiek uitgedacht. In theorie was er wel wat te zeggen voor de keuzes van de keuzeheren, maar in de praktijk bleken de spelers daar niet goed mee om te kunnen gaan. De tegenstander uit Middelharnis begon voortvarend aan de wedstrijd en dat resulteerde in de 6e minuut tot een waarschuwingsschot op de paal naast keeper Robert van Es die bij ontstentenis van Ronald van Lent het Hercules doel verdedigde. Hierna was er een periode waarin van enig krachtsverschil geen sprake was. De beste kans was in de 16e minuut voor ZBVH toen Jimmy Andeweg alleen voor de Flakkeese keeper verscheen maar iets te lang treuzelde en eveneens een goed mee opgekomen en volkomen vrijstaande medespeler over het hoofd zag waardoor een ogenschijnlijk zeker doelpunt uitbleef. Maar toen v.v. Flakkee in de 21e minuut na een hele serie fouten en matig verdedigen de 1-0 aantekende was het hek van de dam en volgde in de 28e minuut de 2-0 en in de 33e minuut zelfs de 3-0, allemaal het resultaat van persoonlijke fouten en wankelmoedig verdedigen. De rust werd met hangen en wurgen met deze 3-0 gehaald voor de overduidelijk aangeslagen Herculianen.
Na rust maakte v.v. Flakkee direct een einde aan de eventueel nog aanwezig illusies bij ZBVH, want 1 minuut na rust viel de 4-0 na opnieuw een opeenstapeling van fouten en slap ingrijpen. De wedstrijd was nu echt gespeeld en het spelpeil daalde aan beide kanten, mede door een aantal wissels, naar een bedenkelijk niveau. De v.v. Flakkee wist in de 56e minuut nog wel de 5-0 te scoren en zo kabbelde de wedstrijd voort naar het einde. Bij ZBVH was alle geloof in een beter resultaat allang verdwenen en v.v. Flakkee hoefde niet meer zo nodig. ZBVH kreeg nog diverse goede kansen op een eretreffer, maar deze werden – geheel passend in de wedstrijd – allemaal onbenut gelaten. Op de tribune waren op dat moment bij het ballorige ZBVH-legioen de eerste witte zakdoekjes te zien.
De moraal van het verhaal is dat de technische staf van ZBVH er naar zal moeten streven om spelers vertrouwen te geven op een vaste en de voor iedere speler beste positie. Eveneens dienen spelers niet te worden volgepropt met tactische opdrachten en moet getracht worden de spontane spelvreugde in het team terug te brengen via positief coachen. Spelers in de 4e klasse hebben door hun technische en tactische onvolkomendheden behoefte aan vertrouwen, spelplezier, maar bovenal vastigheden.
