Turkije-Nederland gezien zondag? De ontluistering van het vaderlandse voetbal neemt desastreuze vormen aan. Je kunt van alles zeggen over het selectiebeleid van bondscoach Danny Blind, de opstelling en de gekozen tactiek, maar je mag van een verzameling internationals verwachten dat ze de basisvaardigheden van het voetbal goed uit kunnen voeren. Toch? Neem nou die inworp die de 2-0 inluidde. Van der Wiel gooit hem onhandig naar Blind, die laat de bal van zijn voet stuiten, Ardan Turan is er als de kippen bij en even later ligt het leer voor de tweede keer achter Cillessen.
Het is frappant hoe vaak een inworp balverlies oplevert. Niet alleen zondag bij het Nederlands elftal ging het mis; je ziet overal en nergens dat een ploeg na een ingooi de bal meteen kwijt is. Dat is zo bij duurbetaalde profs, dat is zo bij minder duur betaalde amateurs en het is ook zo bij spelers die geen rooie cent krijgen voor hun verrichtingen in het veld.
Gelukkig zijn er nog uitzonderingen, al zijn ze met een lampje te zoeken. Zaterdagmiddag was ik bij Rockanje-Bernisse en daar zag ik een speler talloze geslaagde inworpen nemen. Geen enkele keer kwam de bal bij een tegenstander terecht. Stefan de Ruijter, de 31-jarige aanvoerder van Rockanje kan dus iets wat veel andere voetballers niet kunnen. En het mooie is dat hij met elke inworp meteen gevaar stichtte. Stefan kan een bal namelijk ongelooflijk ver gooien. Verder dan sommige spelers kunnen trappen. Hij doet dat volkomen reglementair. Je ziet wel eens voetballers die smokkelen bij het nemen van een verre ingooi. Die nemen een aanloop en werpen de bal met één hand in het veld, terwijl ze doen alsof ze dat met beide handen doen. Stefan gooit nagenoeg uit stand. Met twee handen tegelijk.
Als hij wil, gooit hij de bal van de ene zijlijn over de andere, maar daar schieten zijn ploegmaten natuurlijk niks mee op. Daarom werpt Stefan het leer iedere keer weer richting tweede paal. Het maakt niet uit vanaf welke positie op het veld hij dat doet. Stefan moet volgens mij in staat zijn een bal vanaf zijn eigen cornervlag in de vijandelijke zestien te gooien.
Zijn broertje Sander schijnt dat ook te kunnen, volgens Rockanjewatchers. Dat doet bij mij meteen de vraag opborrelen hoe het komt dat de familie De Ruijter een bal zo ver weg kan gooien. Smeten ze daar thuis allemaal met huisraad? Knikkerden Stefan en Sander vroeger met enorme exemplaren? Was hun vader hamerslingeraar en hun moeder kogelstootster? Ik zou het niet weten. Hoe dan ook, voetbalploeg Rockanje doet er zijn voordeel mee. Sinds Sander in het seizoen 2002-2003 onder trainer John van der Toorn zijn opwachting maakte in het eerste elftal van de badplaats, gooit hij ballen vanaf de zijlijn naar de tweede paal. Jaren achtereen zo eens af en toe, maar nu, het derde jaar onder trainer Arjan Vuik lijkt het wel of de tactiek van de ploeg er op afgestemd is. Vijf, zes keer smeet Stefan de bal vanaf de zijlijn voor het doel en het is dat de scherpte bij zijn ploeggenoten ontbrak, anders had het bij de rust al afgelopen kunnen zijn. Wat een kansen misten de Rockanjespelers! Niet alleen kansen die ontstonden na een inworp van Stefan overigens. Ook andere 200% kansen werden onbenut gelaten. Totdat Ali Al Asade na een passje van Arie Bravenboer seconden voor het rustsignaal eindelijk wel doel trof.
Uiteindelijk werd het 5-1.
Als Arjan Vuik zijn manschappen nog een beetje extra laat trainen op het anticiperen op verre inworpen van Stefan de Ruijter dan gaat zijn ploeg nog verrassende dingen doen in de derde klasse.
