SHO rouwt om clubicoon Jaap Schipper. Schipper overleed op 27 juni aan een slopende ziekte. Jaap Schipper was twee decennia speler van ons eerste elftal en heeft een imposante loopbaan als voetballer met vele successen mogen meemaken. In de glansperiode van SHO van 1965 tot 1970 was Jaap een stijlvolle verdediger die een groot aandeel had in de kampioenschappen en het driemaal op rij winnen van de KNVB-beker. Al op 15-jarige leeftijd maakte hij als middenvelder zijn opwachting in het eerste elftal. In de loop der jaren verhuisde hij naar het centrum van de verdediging waar hij samen met Lou Bijl een voor de tegenstander nauwelijks te nemen hindernis vormde. Was hij bij de titel in 1966 nog één van de elf, vijf jaar later bij het landskampioenschap behoorde Jaap tot de bepalende spelers van het elftal.
Schipper was niet alleen een speler met een groot spelinzicht, met zijn persoonlijkheid lukte het hem als aanvoerder vaak om de scheidsrechter dusdanig te bespelen dat medespelers na een overtreding ontsnapten aan een officiële waarschuwing. In die tijd was nog geen sprake van gele en rode kaarten. Als verdediger hield Jaap altijd het avontuurlijke van een middenvelder. In wedstrijden waar niks meer op het spel stond omdat de buit allang binnen was schepte hij er altijd behagen in om te pingelen in het eigen strafschopgebied of met riskante terugspeelballen richting eigen doel. Meestal liep het -tot ieders opluchting- dan ook nog goed af al was de dienstdoende doelman er niet altijd even blij mee.
Na twintig jaar in het eerste elftal te hebben gespeeld vond Jaap het welletjes en kreeg hij in mei 1978 een passend afscheid. Met een koets voorafgegaan door een muziekkorps ging hij met zijn gezin vanaf huis naar de Sportlaan waar hij onder grote belangstelling uit handen van voorzitter Arie Baars een kleurentelevisie mocht ontvangen als dank voor zijn langdurige en voorbeeldige inzet.
Het seizoen daarna ging het niet goed met het eerste elftal en in de slotfase van de competitie werd Jaap nog teruggehaald in een uiterste poging degradatie af te wenden. Het mocht niet baten en op Hemelvaartsdag 1979 verloor SHO op eigen veld met 1-0 van streekgenoot NSVV waardoor degradatie naar de tweede klasse een feit was en er een einde was gekomen aan een lange periode waarin SHO op het hoogste niveau acteerde.
Jaap is daarna nog een aantal jaren jeugdtrainer geweest en uiteindelijk eindigde hij als supporter van het eerste elftal. Als kritisch toeschouwer had Jaap de gave om heel snel de wedstrijd te lezen en al na een paar minuten kon hij met enkele opmerkingen aangeven wat er binnen de lijnen moest gebeuren. 7 februari van dit jaar was Jaap voor het laatst op ons sportpark aanwezig om in de kantine de ”galerij der kampioenen” te onthullen. Hij was toen al te verzwakt om aansluitend de wedstrijd SHO-Quick Boys nog te kunnen bekijken. Als speler heeft Jaap vrijwel alles gewonnen wat er te winnen viel, maar de strijd tegen zijn ziekte was helaas een ongelijke.
Met het overlijden van Jaap Schipper verliest SHO een kleurrijk en karaktervol speler waaraan velen een voorbeeld hebben kunnen nemen. Degenen die Jaap hebben gekend als speler en als mens zullen zijn nagedachtenis in hoge ere houden.
