Een beetje teleurgesteld waren ze wel bij Spijkenisse. Met 3-1 verloren. Een uitwedstrijd tegen RVVH die er niet meer toe doet. Verder meedoen in de nacompetitie om een plek in de Topklasse voor de kat zijn viool, want Quick Boys heeft door de zege en een eerder gelijkspel tegen RVVH vier punten en dat aantal kan zelf nooit meer behaald worden. Terwijl trainer Peter Wubben op het veld de pers te woord stond, stonden zijn stafleden er na afloop somber bij. De blik op oneindig en een lichaamshouding alsof het einde van de wereld nabij is.
Zo is het natuurlijk niet. Spijkenisse kan terugkijken op een geweldig seizoen. Als gepromoveerde club hadden ze in de hoofdklasse een stroeve start. Onervarenheid met het spelen op dit hoge niveau, de naïviteit die de ploeg in het begin nog had; het werd allemaal rigoureus afgestraft door geslepen ploegen als Katwijk, ASWH, Quick Boys en Ter Leede, clubs die een veelvoud van de begroting hebben waar Spijkenisse het mee moet doen.
In de winterstop stond de ploeg er dan ook niet goed voor. Er waren weinig punten behaald en iedereen vreesde voor een snelle terugkeer naar de 1e klasse. Niet voor niets had iedereen bij Spijkenisse die ook maar een klein beetje realiteitszin had altijd al gezegd dat het een prima prestatie zou zijn als de ploeg van Peter Wubben zich in de hoofdklasse kon handhaven. Gezien de stand in de winter zou dat een zware dobber worden. Maar zie, toen de bal na de verplichte winterpauze weer ging rollen, krabbelde Spijkenisse plots op. De ene overwinning na de andere werd behaald en al ver voor het einde van de competitie had de ploeg zich veilig gespeeld. Door met negen man achter de bal te spelen en te loeren op die ene counter die misschien wel de wedstrijd zou beslissen, zou je wellicht denken. Nee hoor, dat is bij Spijkenisse de spelopvatting niet. Peter Wubben heeft andere ideeën over hoe voetbal gespeeld moet worden. Hij laat zijn ploeg aanvallen wanneer dat kan. Het liefst speelt zijn elftal op de helft van de tegenstander, maar wel compact en met een gesloten defensie en altijd met de blik ook naar achteren. Bij de groenwitten weten ze namelijk dat hoofdklassers elke fout achterin afstraffen, hoe klein die ook is. En dan moet je natuurlijk de deur achterin niet open zetten.
Het ging steeds beter lopen en de overwinningen stapelden zich op. Het elftal groeide met de week. Spijkenisse handhaafde zich niet alleen; het behaalde als beloning voor de goede tweede seizoenshelft ook nog eens de derde periodetitel en belandde daarmee in de eerste ronde van de nacompetitie om een plek in de topklasse. Wie dat voor het seizoen bij Spijkenisse had gezegd, was naar psychiatrisch centrum Delta doorverwezen.
Een toetje met Quick Boys en RVVH als bonus, heel de club was er blij mee. En er trots op. Afgelopen dinsdag speelde Spijkenisse zijn eerste wedstrijd in dat drieluik. Thuis tegen Quick Boys, een bolwerk in het amateurvoetbal, een hele grote club die al jaren verwoed op jacht is naar een plek in de Topklasse. Na het gelijke spel in hun eerste wedstrijd tegen RVVH moest het winnen van de ploeg van Peter Wubben. Uiteindelijk won Quick Boys ook, na een prachtige, meeslepende wedstrijd en met ongeveer 2000 man om het veld. Het was een voetbalfeest, een ware happening. Dat lag natuurlijk ook aan de inbreng van Quick Boys en aan de geweldige supporters uit het vissersdorp. De 1-3 was terecht, maar het was niet makkelijk gegaan. Er viel niets op af te dingen op de zege van de bezoekers en dat deed Peter Wubben na afloop dan ook niet. Hij was ongelooflijk trots op zijn jongens, die lang zware tegenstand hadden geboden, gestreden hadden als leeuwen en er een echte wedstrijd van hadden gemaakt. Niet door super behoudend te spelen, maar gewoon met het eigen, vertrouwde spelletje. Peter mag inderdaad trots zijn op zijn spelers. Zijn elftal is gegroeid en flink ook. Dat heeft hij als trainer toch maar mooi voor elkaar gekregen.
Peter Wubben is op deze plek al eens eerder aan bod gekomen en ik schrijf niet snel een tweede keer over iemand. Maar ere wie ere toekomt, ik wil vandaag een uitzondering maken. Adrie Poldervaart van Zwaluwen Vlaardingen is door zijn collega’s benoemd als beste amateurtrainer van het jaar en ontving de Rinus Michels Award. Hoewel ik Adrie zeker niet te kort wil doen, zou ik op Peter Wubben hebben gestemd.
