Column Jan Schoonen: Erik Hoek (Bernisse)

Met een 2-1 achterstand, een week eerder opgelopen in Roosendaal, begon Bernisse zaterdag aan de tweede nacompetitiewedstrijd tegen Alliance met als inzet een plekje in de derde klasse volgend seizoen. De stemming vooraf was tweeslachtig. Het zou niet meevallen, want de nederlaag in Brabant was terecht. Bernisse speelde erbarmelijk slecht. Nog zo’n teleurstellend potje en de ploeg zou vierdeklasser blijven, zo was de stellige overtuiging. Maar er waren ook positieve geluiden te horen. Hoe armzalig het elftal ook gespeeld had, kansen op meer dan dat ene doelpunt waren er wel degelijk geweest. Dus het moest te doen zijn. Toen de bus van de tegenstanders arriveerde en er bij het uitstappen meteen een bierkrat met leeggedronken flesjes te voorschijn kwam, gloorde er nog meer hoop. Zouden die Roosendalers het vanmiddag niet zo nauw nemen?

Bij Bernisse moesten ze die gedachte snel laten varen. De thuisploeg had al een paar grote kansen om zeep geholpen en toen viel het doelpunt aan de andere kant. Bernissedoelman Mitchell Dekker stond bij een corner van Nick Smit niet goed opgesteld en kon de bal slechts beroeren. Kevin Hagens maakte dankbaar gebruik van het slippertje van de keeper: 0-1 De mannen van Peter Hoek zouden er een schepje bovenop moeten doen, want ze waren bezig zich in slaap te laten sussen door het wonderlijke elftal uit Roosendaal. Alliance bleek namelijk een doorgewinterde ploeg te zijn. Er stonden slechts twee spelers in die jonger waren dan 30 jaar. De rest was ouder. Sommigen zelfs veel ouder, zoals de 36-jarige Marcel Hopman, de 38-jarige Hans Rops en Ralph van Roessel, die bijna 40 was. Al deze geslepen vossen haalden het tempo uit de wedstrijd. Ze speelden erg compact, loerden op dat ene kansje en Bernisse stelde daar veel te weinig tegenover. Totdat na 30 minuten bij een terugspeelbal de doelman plots wel afgejaagd werd en Jerôme de Clercq niets anders kon doen dan Youri Dubois te vloeren. Strafschop oordeelde arbiter Van de Luitgaarden. Die werd onberispelijk ingeschoten door Erik Hoek en daarmee gaf de aanvoerder het sein om er een schepje bovenop te doen. Vanaf dat moment kwam Alliance er niet meer aan te pas.

Erik Hoek is een voetballer die normaal gesproken niet opvalt. Hij speelt zijn wedstrijdjes en achteraf vraag je je af of hij wel meegedaan heeft. Zaterdag in de beslissende wedstrijd tegen Alliance was hij weer niet de speler die de meeste aandacht naar zich toe trok. Dat deden anderen; daarover verderop meer in dit stukje. Erik legde als gewoonlijk zijn meters af. Hij was de stofzuiger op het middenveld, liep alle gaatjes dicht, dook op waar hij nodig was. Hij speelde volledig in dienst van het elftal, cijferde zichzelf helemaal weg. Door dit soort jongens kunnen de spelers die gezegend zijn met iets meer talent het verschil maken. Daar heeft Bernisse er een paar van: Jeroen de Wit, Mo Baydar en Berry de Ridder, als die het op zijn heupen heeft tenminste. Dit drietal maakte zaterdag uiteindelijk inderdaad het verschil. Ze scoorden een aantal doelpunten, de ene nog fraaier dan de andere. Wat te denken van de actie van Mo Baydar op slag van rust, toen hij op links aan de haal ging en uit een moeilijke hoek keeper Maarten Hack passeerde? En wat te denken van die fabelachtige kopbal van Berry de Ridder, die een hoekschop van Jeroen de Wit feilloos in de kruising mikte? Berry deed trouwens nog meer fraaie dingen, zoals zijn tweede goal, toen hij met een paar gracieuze heup- en kapbewegingen twee verdedigers en de doelman in de luren legde waarna hij de bal tegen de touwen joeg en Bernisse op 4-1 bracht. En nog was het moois niet gedaan. Jeroen de Wit knalde van grote afstand de bal snoeihard en heel secuur langs de verbouwereerde Hack en Mo Baydar, die al een tijdje aan het ‘gallery playen’ was en al twee keer een bal achter zijn standbeen had verzonden, deed nu wel iets nuttigs door alert te reageren op een dieptepass van Jeroen de Wit en doeltreffend af te ronden. Maar het mooist bewaarde de thuisploeg toch voor het laatst, toen de murw gespeelde bezoekers allang de handdoek in de ring gegooid hadden. Een flitsende aanval over meerdere schijven werd met een kordate schuiver afgerond door Erik Hoek, die daarna ook nog een opgelegde kopkans miste. Zijn ploeggenoten Berry, Mo en Jeroen hadden wonderschone treffers gemaakt, maar aanvoerder Erik had het vuile werk op het middenveld opgeknapt en was zeer nuttig geweest voor zijn ploeg. Hij trapte een penalty koelbloedig binnen, zette daardoor zijn ploeg weer op de rails en scoorde de 7-1.

Bernisse is weer een derdeklasser. Trainer Peter Hoek nam zaterdag met tranen in de ogen afscheid van de club die hij 5 jaar onder zijn hoede had, elftalleider Willem Wijntjes verscheen in een heuse lederhose en Erik zag het allemaal met een grote smile aan. Toch ligt er nog een taak in het verschiet voor de aanvoerder, voordat hij op vakantie mag. Bernisse speelde zaterdag namelijk in nieuwe witgroene shirts. Ze zagen er fris uit, maar die rare grijze band om de schouderpartij en onder de oksel is geen gezicht. Alsof de mouwen er met duct tape aan bevestigd zijn. Het staat bijzonder armoedig. Met zo’n shirt ga je toch niet in de derde klasse voetballen? Nu promotie is afgedwongen, hoort daar een passend shirt bij, ook al zijn ze fors duurder dan die zaterdag gedragen werden. Erik moet maar eens op zijn strepen gaan staan: ‘Een ander shirt, anders schiet ik voortaan mijn penalty’s ver over en ga een paar stappen minder hard lopen.’