Column Jan Schoonen: Marcello Gomes da Veiga (PFC)

Twee maal eerder was ik speciaal voor hem naar Geervliet gereden en twee maal was ik van een koude kermis thuisgekomen. De ene keer was hij hals over kop naar Kaap Verdië vertrokken om zijn zieke oma te bezoeken en de andere keer speelde hij niet omdat hij geblesseerd was. Beide malen verloor PFC, want spelen met of zonder Marcello Gomes da Veiga is een wereld van verschil.

Omdat driemaal scheepsrecht is, ging ik afgelopen zondag wederom naar PFC en alsof de duvel er mee speelde; Marcello, ‘Maka’ voor vrienden, stond alweer niet aan de aftrap. Hij was eerder in de week samen met maatje Kevin Lenz te laat op de training verschenen. Ze hadden pas heel laat met een app laten weten dat ze kwart over acht niet zouden halen en daarom had Francis Janse besloten hen in de thuiswedstrijd tegen DRL uit de basisopstelling te weren. Als trainer moet je de touwtjes strak houden. Ik herinner me de veel te vroeg overleden John Corver, die als trainer van Rozenburg zijn veruit beste voetballer én aanvoerder Erik van de Ridder op de bank hield omdat die 1 minuut te laat kwam bij een sportmaaltijd. Over sportmaaltijden gesproken; een uurtje voor de wedstrijd at ‘Maka’ nog een tosti en reservekeeper Erwin van Trigt stond 10 minuten voor aftrap nog een bak frites weg te werken. Die had Francis Janse dan ook wel disciplinair kunnen straffen….

Hoe dan ook, met de maatregel ‘Maka’ buiten de ploeg te houden speelde Janse met vuur. ‘Maka’ is namelijk een zeer belangrijke speler van de lijstaanvoerder van de zondag 2e klasse D. Hij is een ballenpakker die de lijnen uit zet, een niet zo vaak voorkomende combinatie in de voetbalwereld. Meestal zijn de ballenpakkers op het middenveld van die gasten die de stofzuiger hanteren. Ze knappen het vuile werk op. Een goede balafpakker kent zijn plaats. Die schuift een afgepakte bal naar een medespeler die er iets mee kan, eentje die de openingen ziet en een bal de ruimte in kan sturen, naar precies de juiste plek. Ballen afpakken kan ‘Maka’ goed. Heel goed. Je moet hem drie keer voorbij en nog ben je niet van hem af. Met zijn iele, dunne beentjes en toch wel tengere lijf is hij voor menige tegenstander een niet te nemen horde. Frappant genoeg is hij ook in staat een mannetje alleen voor de keeper zetten. Steekpasses, lange ballen op maat; hij kan het allemaal. ‘Maka’ is een alleskunner. Hij is de aanjager van het team, de man die het tempo in de wedstrijd bepaalt. In het dartele, speelse PFC is hij als het ware de motor. Is hij er niet bij, dan loopt het allemaal wat minder. Dat heb je aan de thuiswedstrijden tegen TOGB en JHR kunnen zien. Zonder ‘Maka’ beginnen tegen DRL was dus linke soep.
Dat bleek al na 1 minuut. Toen stond het 0-1. Keeper Eyup Tenekecioglu kon een hoge voorzet van de flanken alleen maar met de vingertoppen beroeren en oud PFC-er Paul Garcia Mendes was er als de kippen bij om het leer tegen de netten te poeieren. In de eerste helft lukte het de thuisploeg niet de boel onder controle te krijgen. Je zou dan verwachten dat ‘Maka’ zich in de rust op moest warmen om in de 2e helft meteen in te kunnen vallen, maar die opdracht kreeg hij nog niet. In plaats daarvan haalde hij een bal uit de sloot.

Diep in de 2e helft viel ‘Maka’ dan toch in. Het stond inmiddels 1-1, maar na zijn entree ging het bij PFC pas echt goed draaien. Een groot aandeel in de uiteindelijk 3-1 zege had ‘Maka’ niet, want veel was hij niet aan de bal geweest, de 25 minuten die hij speelde. Het was aanvoerder Rowan Zechiël die met een schitterende assist en een zo mogelijk nog fraaier doelpunt een heel groot aandeel had in de 2-1 en de 3-1. Maar kennelijk inspireert alleen al de aanwezigheid van ‘Maka’ op het veld zijn ploegmaten, brengt hen tot grootse daden. Zo beschouwd had hij alweer een groot aandeel in de 3 punten. Hij mag dan te laat op de training zijn gekomen, op het veld heb ik hem nog nooit te laat zien komen. Het is misschien wel daarom dat hij in de belangstelling staat van hoofdklasser Spijkenisse.