Zo soepel als Hellevoetsluis de overwinningen voor de winterstop aaneenreeg, zo moeizaam verlopen de wedstrijden na de winterstop. Dat resulteerde al in een nederlaag uit bij Krabbendijke (2-0) en ook deze speelronde werd een blamerende 1-0 nederlaag geleden tegen de nummer 12 van de ranglijst, DFS uit Burgh-Haamstede.
Als een trainer voor aanvang van de wedstrijd, vanwege de straffe wind die er staat, de spelers meegeeft vooral veel te schieten en na rust de spelers opdraagt de bal vooral laag te houden, hoe logisch is het dan dat je als speler voor rust geen enkele keer op doel schiet en in de tweede helft vooral de lange bal hanteert? Waar Hellevoetsluis in de heenwedstrijd geduldig de bal rond bleef spelen en wist dat het doelpunt toch wel zou vallen, was het spel nu onrustig, werd er veel gelopen met de bal en werden er telkens verkeerde keuzes gemaakt. Zelfs dan had Hellevoetsluis nog geen puntverlies hoeven lijden, want DFS ontbeerde simpelweg kwaliteit. Desondanks wist DFS in de 84e minuut uit een snelle counter de winnende treffer te produceren. In een uiterste poging een overwinning te forceren leed de ingevallen Öner Sang-A-Jong op de 16-meterlijn balverlies en wat volgde was een razendsnelle counter. De nummer 9 speelde zich met een 1-2 combinatie vrij, stormde vanaf de linkerzijkant het strafschopgebied binnen door op snelheid Huseyin Yavuziygitoglu te passeren en bediende de meegelopen nummer 10 op maat. Voor hem was het vervolgens een koud kunstje om de bal in het lege doel te schuiven (1-0).
Kon Hellevoetsluis daar dan helemaal niks tegenover stellen? Natuurlijk was Hellevoetsluis qua balbezit oppermachtig, leek het in de eerste 20 minuten een vroege treffer te willen forceren en kreeg het legio corners te nemen. Uitgespeelde kansen kreeg het echter niet en de corners haalden vaak niet eens de eerste paal, zodat ook daaruit geen gevaar ontstond. Wouter Besters scoorde, maar werd teruggefloten vanwege hands, Ferry van der Spuij zag de ruimte achter de verdediging, werd op maat bediend, maar werkte, oog-in-oog met de keeper, de bal naast het doel en Armin de Rooij raakte de lat, toen hij de bal, uit een slechte uittrap van de keeper in de middencirkel voor de voeten kreeg, niet aarzelde en de bal meteen richting het doel verzond.
In de tweede helft trad de voor Onur Furuncu ingevallen Serkan Yavuzyigitoglu op de voorgrond. Eerst mikte hij met een halve omhaal maar net over het doel van DFS en even later leek hij de score te openen, door de bal over de uitgelopen doelman richting het doel te lobben. De doelman snelde terug, leek te laat, maar probeerde de bal toch nog voor de doellijn uit het doel te ranselen. De clubgrensrechter deed uiteraard of zijn neus bloedde en de scheidsrechter stond niet in de positie om de situatie goed te kunnen beoordelen. Hoewel vriend en vijand het erover eens was dat de bal de doellijn gepasseerd was, werd het doelpunt niet gegeven. In de blessuretijd ontstond er nog één keer een gevaarlijke situatie voor het doel van DFS, maar uit een harde, strakke voorzet over de grond kwamen zowel Wouter Besters als Frenk van Gelderen een teenlengte tekort. Zodoende dropen de spelers van Hellevoetsluis na het laatste fluitsignaal teleurgesteld af, maar kunnen we stellen dat zij deze nederlaag volledig aan zichzelf te wijten hebben. Nu maar hopen dat directe concurrent DBGC, dat nu 2 verliespunten minder heeft, tijdens het dubbele programma met Pasen steken laat vallen, zodat Hellevoetsluis de titelkansen straks alsnog in eigen hand heeft.
