Marco Boogers, technisch directeur bij FC Dordrecht is een man naar mijn hart. Ik heb hem nooit gesproken, maar van hetgeen ik over hem gelezen heb en gezien, ben ik toch wel onder de indruk geraakt. Marco heeft het hart op de tong. Zijn interviews lees ik altijd met veel plezier. In het betaalde voetbal is hij een van de weinigen die zegt wat hij vindt. Hij speelt in ieder geval nooit toneel. ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’ zou zijn levensmotto kunnen zijn. Er zijn overigens nog wel meer redenen aan te geven waarom hij er goed op staat bij mij. Het feit dat hij vaak rondloopt met een ongeschoren gezicht bijvoorbeeld. Of dat hij op geen enkele foto een stropdas draagt. En wat te denken van de vermelding op een lijstje, dat Time, de gezaghebbende Engelse krant, in 2007 publiceerde? Het was een lijstje van ‘the worst 50 footballers’. Op de 19e plek vinden we de naam terug van Marco Boogers, ooit een blauwe maandag voetballer van West Ham United, waar hij in zijn tweede wedstrijd een rode kaart ontving. ‘He made his mark on English football, but only on Gary Neville’s midriff as a murderous tackle almost wiped out the United right-back. It was all downhill from there, as Mad Marco fled East London for a caravan park somewhere in the low countries‘, zo motiveerde Time die 19e plek.
Het leek me om al deze redenen leuk Marco eens een middagje bezig te zien, even met hem te kletsen, hem vragen of hij nog steeds op een camping woont om vervolgens een column over hem te schrijven. Via Marco Jalink, trainer van OVV en hoofd opleidingen bij FC Dordrecht gooide ik een balletje op. Of hij wilde vragen of Marco Boogers hieraan mee wilde werken. ‘Ja hoor, geen enkel probleem. Marco vindt dat leuk. Maak maar een afspraak met hem’, vertelde Marco Jalink me een paar dagen later.
Telefonisch in contact komen met Boogers bleek echter zo makkelijk niet te zijn. Ik belde een paar keer met de club, maar kwam niet verder dan een hele aardige telefoniste. Marco was er nooit. In ieder geval nooit te bereiken. Schrijf maar een mailtje, adviseerde de telefoonjuffrouw me bij mijn derde poging, nadat ik alles had uitgelegd. Ik schreef een mail en die kwam terecht bij Ester Bal, bekend van Vitesse en vooral van de hilarische boeken die Marcel van Roosmalen daarover schreef. Ester heeft bij FC Dordrecht de PR-touwtjes strak in handen. Zeker na een Twitterrelletje, dat begin november plaatsvond. Op de twitteraccount van FC Dordrecht, beheerd door vrijwilligers die hun eigen gang konden gaan, was een foto van een rode lantaarn geplaatst, als verwijzing naar de laatste plaats van de club op de ranglijst. Marco Boogers tweette meteen daar de humor niet van in te zien en een rel was geboren. Sindsdien moeten alle twitterberichten vooraf aan persvoorlichtster Ester Bal getoond worden.
Diezelfde Ester Bal dus die ook mijn per mail ingediende verzoek om Marco Boogers te bezoeken onder ogen kreeg., want zij was het die mij later die week een antwoord stuurde. ‘Helaas kunnen wij niet aan jouw verzoek voldoen’, zo schreef ze me, ‘Marco wordt al veelvuldig gevolgd door diverse media, waaronder structureel door VI. Zijn overvolle agenda noodzaakt hem tot het maken van keuzes.’
Sindsdien vraag ik me af of mijn mailtje wel bij Marco Boogers op tafel is gekomen. Ik geloof Marco Jalink op zijn woord en ook dat Boogers tegen hem heeft gezegd dat het allemaal oké is. Maar de persvoorlichtster heeft de boel tegen gehouden. Zonder navraag bij de Marco’s te doen, vermoed ik. Daar snap ik dus helemaal niks van. Vooral omdat Ester FC Dordrecht bij herhaling zo geroemd heeft vanwege de openheid en vanwege het feit dat de club zo normaal is gebleven. Is dat dan allemaal wel zo, zo vraag ik me af. En ook of Marco dit allemaal wel weet.
Tja…., daar zal ik dus nooit achterkomen.
