Hét hoogtepunt van de regionale derby OHVV-PFC vond plaats in de 67e minuut. De bezoekers uit Geervliet waren in Oudenhoorn al een dik uur de bovenliggende partij. Fluks combinerend trokken ze ten aanval. Dat mochten ze ook, want OHVV-trainer Arie Horstink had zijn manschappen de opdracht gegeven af te wachten, de linies gesloten te houden en te gokken op de uitval. Zo ontwikkelde zich een wedstrijd waarbij PFC meestal aan de bal was, steeds het initiatief had en OHVV anticipeerde. Saai was het niet. De spelers van PFC lieten leuke dingen zien met Marcello Gomes da Veiga als allesziende spelverdeler in de hoofdrol. Gevaarlijk werden de bezoekers soms ook, maar het echte venijn, de echte scherpte om een kans om te zetten in een doelpunt ontbrak. De laatste pass was steeds niet goed genoeg. De laatste aanname net verkeerd. En bijna altijd zat op zulke momenten een uitgestoken voet of been van een OHVV-er in de weg. Horstink had de juiste tactiek gekozen. Als je met open vizier tegen de rasvoetballers van PFC strijdt, word je geslacht. Compact spelen en loeren op de uitval dus. Wachten op die ene kans die altijd komt.
In de 67e minuut was het zover. Thomas Biesheuvel was aan de rechterflank de diepte ingestuurd en stoomde in zijn karakteristieke houding op richting achterlijn. Thomas is een slow starter, maar als hij eenmaal op gang is, is hij niet meer bij te halen. Met grote, krachtige passen raast hij dan over het voetbalveld. Bij het afzetten van elke stap vliegen de plaggen je nog net niet om de oren, maar als een trekpaard in galop gaat er behoorlijk veel kracht uit van elke spurt die hij maakt. Zo ook nu. Een blind paard is Thomas trouwens niet, want toen hij in die 67e minuut in volle sprint optrok, zag hij de meegekomen Yannick Ponit niet over het hoofd. Ter hoogte van de cornervlag zette hij vanaf rechts hard en haarscherp voor op de 25-jarige invaller, die na de rust in het veld was gekomen voor Ramon van der Bie. Het was allemaal zo snel gegaan dat Ponit moederziel alleen voor PFC-doelman Serhan Tenekecioglu kwam te staan. Ponits bewaker Kevin Lenz was in geen velden of wegen te bekennen. Alle tijd had Yannick dus om de voorzet van Biesheuvel onder controle te krijgen. Dat deed hij perfect. In één beweging lag de bal exact goed voor zijn voeten. Nog had Yannick alle tijd om te bedenken wat hij vervolgens kon doen en ook daarin vond hij de enig juiste oplossing. Met een fabelachtige lichaamsschijnbeweging legde hij de uit zijn doel stormende PFC-doelman in de luren. Die lag na die hipshake van de OHVV-spits hulpeloos spartelend op de grasmat. Yannick had nu op vijf, zes meter afstand een leeg doel voor zich. Toen haalde hij de trekker over. Keihard schoot hij de bal in, maar tot Yannicks afgrijzen raakte zijn schot in plaats van het doelnet de rechterpaal. Het geluid van het leer tegen het aluminium moet tot in Geervliet te horen zijn geweest…..
Wanhopig trok Yannick de haren uit zijn hoofd en de toeschouwers langs het veld en op de tribune waren ontzet. Hoe had Yannick Ponit die volmaakte uitval van OHVV niet kunnen bekronen met een doelpunt? Alles deed hij goed. Zijn aanname was perfect, de lichaamsschijnbeweging waarbij hij Tenekecioglu het bos instuurde fenomenaal en zijn schot mocht er ook zijn. De kreten van ontzetting op het sportcomplex aan de Eeweg waren niet van de lucht en ver na afloop moeten alle gesprekken over die ene kans van de thuisploeg gegaan zijn.
Op televisie zien we om de haverklap mooie doelpunten, zoals de stift van Ajacied Joël Veltman tegen Willem II bijvoorbeeld. Maar hoewel de actie van Yannick Ponit geen doelpunt opleverde, was die 67e minuut van OHVV-PFC voor mij het absolute hoogtepunt van het afgelopen weekend. Al scoort Yannick deze competitie nog tien, vijftien doelpunten; geen enkele goal zal zo geweldig, zo spraakmakend zijn als zijn schot op de paal om 8 minuten voor half 4 zondagmiddag.
