In elk seizoen zijn er van die wedstrijden waarin het gewoon niet wil lukken, wat je ook probeert. Voor Hellevoetsluis was de uitwedstrijd tegen NOAD ’67 er zeker zo één. De ploeg van trainer Edwin de Koning had 70% balbezit, kreeg 10 à 12 kansen, maar redde uiteindelijk in de 93e minuut nog een punt.
Met de bus afgereisd naar het 2.500 inwoners tellende Zeeuwse Sint-Philipsland, werden de Hellevoeters geconfronteerd met het pittoresk gelegen voetbalcomplex van NOAD ’67. Twee speelvelden, een trainingsveld, vier kleedkamers en een gebouwtje met daarin de kantine en een bestuurskamer, daar moesten de 250 leden het mee doen. Een flauw herfstzonnetje scheen aan de hemel, waardoor het geheel zo leek te komen uit een prentenboek van Anton Pieck. Er was nog een wedstrijd gaande op het hoofdveld, maar door het niet opkomen van de dienstdoende scheidsrechter was deze wedstrijd veel later begonnen. De warming-up moest dus gedaan worden op het vrije (!) veld 2 en de wedstrijd zelf begon 10 minuten later. Of het nou met deze voorbereiding te maken had zal nooit bewezen worden, maar Hellevoetsluis begon in ieder geval slap, slordig en ongeïnspireerd aan de wedstrijd. Het tempo was te laag en de ploeg grossierde in foutieve passes. NOAD ’67 deed daarentegen wat het kon, zakte massaal terug op eigen helft, streed voor iedere meter en liet de ongeslagen koploper het spel maken. Juist dan moet het tempo omhoog, moet de bal het werk doen en moet er beweging zijn in iedere linie, maar daar was in de beginfase geen enkele sprake van. De grasmat kon het probleem niet zijn, want die lag er prima bij, en ook de weersomstandigheden waren ideaal. Na 20 minuten was er dan eindelijk een fase waarin Hellevoetsluis de tegenstander het mes op de keel zette en tot prima kansen kwam. De eerste grote kans was voor Randy Schippers, die met een zo bedoelde lange uittrap van doelman Deshney Hoornweg oog-in-oog met de uitkomende NOAD-doelman kwam, maar uit angst voor een botsing de bal niet goed raakte en naast kopte. Het volgende wapenfeit was een schot van Ferry van der Spuij, wat gekeerd werd door de doelman, en de daarop volgende corner werd door diezelfde Van der Spuij net naast gekopt. In deze fase leek een doelpunt van de Hellevoeters slechts een kwestie van tijd, maar zover kwam het in de eerste helft nog niet.
In de rust had trainer Edwin de Koning zijn manschappen aangesproken op de slappe instelling en dat miste zijn uitwerking niet. Binnen een paar minuten was het Frenk van Gelderen die een dot van een kans miste en dat was de aanzet tot een waar spervuur aan kansen voor het doel van de in zijn rol groeiende tweede keeper. Een volley van Randy Schippers werd met een katachtige reflex door de doelman tot corner verwerkt, Ferry van der Spuij kopte op de lat, een vrije trap van diezelfde Van der Spuij kwam op de paal en met gevaar voor eigen leven gooiden de verdedigers van NOAD zich voor iedere kans. De goal viel echter niet en een oude wet in de voetballerij is dan dat deze aan de andere kant valt. Hoewel het spel zich alleen maar op de helft van de Sint-Philipslanders afspeelde, krijgt een tegenstander altijd één kans om tot scoren te komen. Frank den Engelsman, de uitstekende aanvoerder en nummer 10 van NOAD, loerde al een tijdje op zijn kans en die kwam er vijf minuten voor tijd dan ook. Weggelopen van drie verdedigers kwam hij alleen voor Deshney Hoornweg en met een bekeken schuiver zette hij Hellevoetsluis op achterstand (1-0)! Het gezellige NOAD-publiek produceerde een orkaan van geluid en dacht Hellevoetsluis op de eerste nederlaag van het seizoen te gaan trakteren. De rood-witten zetten echter nog één keer aan en hadden dit seizoen al vaker bewezen over de nodige veerkracht te beschikken. Michael Lugtenburg kwam als invaller in de ploeg, waarmee verdediger Vincent Mast als stormram naar voren werd gestuurd. De kansen bleven elkaar opvolgen, waarbij de grootste kans voor Öner Sang-A-Jong was. Binnen het 5 meter gebied was hij echter niet meedogenloos genoeg om de terugketsende bal in één keer in de touwen te jagen. Opnieuw kreeg een verdediger er daardoor nog zijn lichaam voor. Toen niemand er meer op rekende hield Hellevoetsluis toch nog een punt over aan deze krachtmeting. Een afgeslagen bal werd van buiten het strafschopgebied door Michael Lugtenburg keihard ingeschoten en van richting veranderd door een NOAD-verdediger, waardoor de tot dan toe onpasseerbare doelman dan toch eindelijk geklopt was (1-1). Niet veel later floot de prima leidende scheidsrechter Van Horssen uit Dordrecht voor het einde en hield Hellevoetsluis toch nog een punt over aan deze uitwedstrijd. De schade op de ranglijst bleef ook nog eens beperkt, want Nieuwenhoorn, de nummer 2 van de ranglijst, speelde eveneens gelijk, waardoor het verschil 3 punten blijft.
NOAD ’67 – Hellevoetsluis wordt na een 1-0 achterstand in de dying seconds toch nog 1-1 door een van richting veranderd schot!
— v.v. Hellevoetsluis (@vvHellevoet) 22 november 2014
