Op een kletsnat Varkenoord leek Lombardijen het eerste halfuur op een gemakkelijke middag af te stevenen. De ploeg van Van Antwerpen zette vroeg druk waardoor Botlek er niet aan te pas kwam. Door een slordige eindpass en soms veel pech was het na een halfuur pas 1-0. Botlek kwam vervolgens goed terug, scoorde de 1-1 en wilde meer, maar door een late goal van Baan ging de thuisploeg er toch met de volle buit vandoor. ‘laten we deze wedstrijd, op het eerste halfuur na, maar snel vergeten’ was de reactie van Mark van Zanten.
In de eerste fase van de wedstrijd kreeg Lombardijen enkele goede mogelijkheden om de score te openen. Verdediger Johan Kanters kopte uit een corner hard op doel. Rijsdijk wist de bal op knappe wijze uit zijn goal te ranselen. Even later kreeg Kanters wederom een goede kans op een doelpunt. Van ’t Hof kopte uit een hoekschop op de benen van de keeper. De rebound kwam voor de voeten van Kanters terecht, maar op dit natte en gladde veld kwam de verdediger net niet goed uit met zijn passen. De 1-0 viel even later alsnog. Botlek stond op dat moment met tien man vanwege een blessure van Jordy de Winter. Een verre uitgooi belandde voor de voeten van Wilting die snoeihard uithaalde. Het schot werd met de hand geblokt waarop de gehele thuisploeg behalve Jelle Verhoef om een penalty schreeuwde. Verhoef kreeg de afvallende bal echter voor zijn voeten en met een bijzonder fraai afstandsschot tekende de middenvelder voor de 1-0.
Na deze goal kwam Botlek wel aan voetballen toe. De aanval werd vaker gezocht. Na een mooi opgezette aanval via de linkerkant was de voorzet perfect op maat voor de goed meegelopen Glenn Meeles. De voorzet werd door Meeles beheerst achter Hofman getikt. Vlak voor rust gingen de bezoekers bijna met een 1-2 voorsprong rusten. Wederom Meeles haalde vanaf een meter of dertig snoeihard uit. Zijn vlammend schot belandde tot geluk van de Varkenoorders op de paal.
In de tweede helft golfde het spel meer op en neer. Botlek had het betere van het spel. Dit leidde niet tot uitgespeelde kansen. Iets wat ook moeilijk was op het gladde veld. Als de bezoekers soms wat zuiniger waren geweest met de eindpass had Hofman het veel drukker gehad. Nu moest Hofman enkele malen handelend optreden bij afstandsschoten die zeker niet ongevaarlijk waren. Lombardijen werd aan de andere kant gevaarlijk via enkele corners en vrije trappen. Natuurlijk gokte de thuisploeg ook op de kopsterke Van ’t Hof en de rappe Baan.
Langzaam leek de wedstrijd op een 1-1 eindstand af te stevenen. ‘Ik riep nog naar Benjamin: Blijf loeren, er komt nog een kans’ vertelde Van Zanten. Die kans kwam er inderdaad. Waar Van ’t Hof eerst nog op de doelman stuitte legde de spits even later een afgemeten voorzet van Van der Lem panklaar voor de voeten van Baan. De spits nam de bal fraai aan, schudde met die aanname meteen zijn tegenstander van zich af en kogelde de bal onhoudbaar achter Rijsdijk.
Na de goal probeerde Botlek de gelijkmaker te forceren. Hofman hield tot vreugde van alles wat Lombardijen was zijn doel schoon. De thuisploeg kreeg zelfs nog enkele kansjes op 3-1. Die kansjes gingen er echter niet in. Het was ook wel heel geflatteerd geweest. In een wedstrijd waarin er eigenlijk geen winnaar had mogen zijn ging Lombardijen er toch met de punten vandoor. ‘Dat zijn lekkere punten. Slechte wedstrijden moet je ook winnen’, sprak Van Antwerpen na afloop van de wedstrijd.
