Column Sjoerd Bootsma: ‘De bal blijft altijd rollen’

Een nieuw voetbalseizoen is als 1 januari: vol goede voornemens en plannen. Al na een paar weken is de realiteit vaak anders. Tegenslagen en bijzaken hebben de werkelijkheid veranderd en stellen spelers, trainers en bestuursleden – al naar het eigen belang – de koers bij.

Zo ook de vrijwilligers. Zij zijn het decor van de vereniging. Altijd aanwezig, maar zelden opvallend. De mannen en vrouwen, jongens en meisjes, ze doen al dat werk voor de club. Naar eer en geweten, vaak naar eigen inzicht. Dat leidt soms tot wrijvingen. Ook dan is het tijd om de koers te herzien.

Een steevaste richting wordt bepaald door het bestuur. Maar hoe lang zit dat bestuur nog op een stoel? Vier, vijf jaar, om dan al dan niet in goede vrede de plaats af te staan aan een ander. Te druk met andere dingen, zakelijke beslommeringen, privé-omstandigheden of soms – helaas- verschil van inzicht zijn redenen om het podium te verlaten.

Kapiteins

Dertig jaar geleden stonden echte kapiteins aan het roer. Het waren de nadagen van Dirk Nijs en Hans Kamman bij De Musschen. Hennie Troost nam net afscheid bij Zwart-Wit’28, zoals Arie van Bokkum dat had gedaan bij CVV. Paul Thomas regeerde – in navolging van Gerrit Been bij buurman DHZ – in de bestuurskamer van Overmaas, zoals Frans van den Eijnden leiding gaf aan Spartaan ’20. Henk Verschoor zette de lijnen uit bij HOV en Jo Witteveen zat aan het hoofd van de tafel bij Spijkenisse.

Stuk voor stuk mannen die boegbeelden waren voor hun vereniging. Uiteraard deden zij het werk niet alleen, maar ze stonden voor hun club, soms decennia lang. Ze gaven leiding en wisten vaak precies wat er speelde. Mensen werden aangesproken en zaken werden opgepakt.

Clubs voelden dan ook als familie, veranderen deed je niet zo snel. Een overschrijving aanvragen gebeurde met knikkende knieën. Je had immers toch iets uit te leggen. Het voelde haast als verraad, want soms werd je maanden niet meer aangekeken door jouw maten van weleer.

Jaarvergadering

Clubs bezochten trouw de jaarvergaderingen van de RVB, de afdeling Rotterdam. Niet alleen omdat er op absentie een boete stond, het was ook het moment voor het netwerken. Momenten waarop voorzitters werden gezien en zich presenteerden.

In de rokerige Rustburcht viel een zaal geregeld van ontzag stil als één van die grote voorzitters naar de microfoon in de zaal liep. Het waren soms harde en langdurige discussies, maar wel met respect voor de ander. Al was er misschien ook weer weinig aan te merken op het werk van voorzitter Jan Bijloo en secretaris Jaap Keur. Mannen, die eveneens hun vak verstonden.

Velen van hen zijn niet meer onder ons. Zoals veel verenigingen inmiddels ook zijn verdwenen. Maar ondanks al die veranderingen is de KNVB met 1,2 miljoen leden groter dan ooit. De bal blijft dan ook altijd rollen.

Klik hier dit artikel en andere artikelen te lezen in de VoetbalRotterdam.nl Krant