Hij is nou niet bepaald een speler waar je speciaal voor naar het voetballen gaat. Opzienbarende dingen zie je hem niet doen, fabelachtige acties heeft hij evenmin in huis. De 19-jarige Robert Michilsen van voetbalvereniging Zuidland is een no-nonsense voetballer. Een speler zonder franje. Desondanks, of misschien wel juist daarom, is hij een belangrijke schakel in het elftal van trainer Adri van Tiggelen. Dat bleek zaterdag in de uitwedstrijd tegen SC Botlek eens te meer.
Robert heeft een ietwat vreemde motoriek. Met zijn geblokte lichaam en met zijn zeer stevige bovenbenen is hij niet het schoolvoorbeeld van souplesse en gratie. Met een beetje fantasie zie je hem over het veld hollen alsof hij een denkbeeldige kruiwagen voortduwt. Hij draagt het zwart-blauwe uittenue van Zuidland, maar een overall zou hem ook niet misstaan. Een looptrainer zou wonderen kunnen verrichten bij hem, iets kunnen doen aan de stand van zijn knieën bijvoorbeeld, die iets naar binnen lijken te staan. Het neemt niet weg dat Robert zaterdag tegen SC Botlek prima speelde, vooral in de eerste helft. Toen was hij geposteerd op het middenveld, waar hij constant in beweging was. Overal dook hij op, bijzonder vaak op de juiste plek. Verdedigend stond hij prima zijn mannetje; menige tegenstander ontfutselde hij de bal. Frappant was het dat hij daarbij geen enkele sliding hoefde te maken. Door altijd goed positie te kiezen en het exacte moment te bepalen om in te grijpen, hoefde hij niet over de kunstgrasmat te glijden. Defensief had hij op die manier dus veel waarde, ook al omdat hij als jong broekie zijn ploegmaten wijzend als Johan Cruijff in zijn beste dagen naar de juiste posities dirigeerde. Maar hij deed meer. Robert dacht namelijk vooral aanvallend. Een gevleugeld gezegde in het voetbal is dat je de bal het werk moet laten doen en Robert Michilsen is de verpersoonlijking van deze uitspraak. Had hij eenmaal de bal, dan transporteerde hij hem bijna altijd voorwaarts. Nooit terug en slechts heel af en toe breed. Zelden maakte hij zinloze meters met de bal aan de voet; het was de bal die het tempo bepaalde. Op die manier hield hij snelheid in de ploeg en opvallend was dat hij altijd in beweging bleef nadat hij een bal had afgespeeld. Hij koos dan meteen de diepte of bood zich al lopend in de vrije ruimte aan, zodat hij direct weer aanspeelbaar was. Bovendien was hij nooit te beroerd om het gat te trekken, ook op momenten dat de bal niet in zijn richting ging.
Zijn defensieve waarde, zijn aanvallende gedachte en het feit dat hij die hele eerste helft in beweging bleef, ook zonder bal; het kwam het spel van Zuidland allemaal zeer ten goede. Zo verscheen hij na een half uur bij een flitsende aanval van Zuidland plots op de linkervleugel. Op het middenveld had hij even daarvoor de bal veroverd, hem afgespeeld en zelf de ruimte gezocht. Meteen werd hij aangespeeld door Stefan Kerkhof. Robert zette direct voor, in de loop van spits John van Tiggelen, die net niet goed genoeg uitkwam met zijn stappen en daardoor de bal slechts licht kon beroeren. Het had zo maar de 0-1 kunnen zijn.
In de tweede helft was Robert iets minder nadrukkelijk aanwezig. Zijn trainer Adri van Tiggelen had verdediger Bastian Monster ingewisseld voor aanvaller Sediq Walizada en Robert naar de achterhoede gehaald. Rechtsback was hij nu dus. Die taak vervulde hij ook naar behoren. Toch was het jammer dat hij minder vaak aan de bal was, maar op die positie was zijn verdedigende taak natuurlijk het allerbelangrijkst. De ingreep van Van Tiggelen bleek de juiste te zijn. Hoewel SC Botlek 90 minuten lang bijna alles goed deed, keeper Kevin Rijsdijk in een bloedvorm stak, ging Zuidland toch met de drie punten naar huis. Vlak voor tijd nam Robin van Buren namelijk een afgeslagen bal meteen op de slof. Het schot was knap gedrukt en het leer verdween met een streep in het doel: 1-2 voor Zuidland. Wedstrijd gespeeld. Toch had het allemaal anders af kunnen lopen, want even daarvoor was Botlekaanvaller John Ackon alleen voor keeper Kevin de Kok verschenen met ploegmaat Nasser Abdalla naast zich. In plaats van af te spelen, produceerde John een zwak rollertje dat naast het doel ging. Robert Michilsen en zijn teamgenoten konden opgelucht ademhalen en even later juichen. Gezien het veldspel van Zuidland toch wel terecht en Robert had daar een groot aandeel in gehad.
Als je hem goed kent ga je dus wél voor zo'n speler naar het voetballen. Hij is slim, heeft een geweldig inzicht, een goede steekbal, een zeer goede vrijetrap ……. echter wordt hij door zijn trainers vaak verkeerd gebruikt. Verder leuk stukje, Robert je bent te goed voor de 2e klasse ….
Prima gast die Robert, maar ik vind zijn broer Kevin van SC Botlek beter!!
Maar het is toch een mooi stukje Jan.!!!