Vorig jaar oktober scheurde hij de voorste kruisband van zijn rechterbeen en nu pas is hij terug in het eerste elftal van Den Bommel, maar de 25-jarige Michel van Sint Annaland is lang nog geen schim van de voetballer die hij eens was. In het elftal van trainer Henk Schouten scheelt dat een slok op een borrel. In de thuiswedstrijd tegen de ongeslagen koploper Hellevoetsluis kon je dat goed zien.
Natuurlijk zijn ze op sportpark De Kruus blij dat hij weer op het veld staat en alle Den Bommelaanhangers hebben er begrip voor dat het allemaal nog niet van een leien dakje gaat. Voor zijn blessure was hij de draaischijf van het elftal. Centraal op het middenveld, iets met de punt naar achteren, was hij altijd in beweging en veelvuldig in balbezit. Bijna alle aanvallen vertrokken bij hem. Meerdere keren in een wedstrijd zette hij de levensgevaarlijke gebroeders Johnno en Wesley Bakker aan het werk en als er balverlies was, dichtte Michel met zijn enorm loopvermogen succesvol de gaatjes. Onvermoeibaar was hij en als hij een stappenteller om zijn been had gehad, moet daar na elke wedstrijd in totaal ongeveer 20 kilometer af te lezen zijn geweest. Hij was het Dreh- und Angelpunkt van Den Bommel, een speler met Laufpenzung, om er maar eens een paar Duitse voetbaltermen tegenaan te gooien. Tot die fatale dag in Ouddorp, waarop hij de zware blessure opliep en waar hij nu nog de naweeën van ondervindt.
In april verscheen hij voor de eerste keer weer op het trainingsveld om voorzichtig een paar rondjes te lopen. In de voorbereiding op dit seizoen pakte hij zijn minuutjes en sinds een paar wedstrijden staat hij weer in de basis. Hele wedstrijden spelen lukt hem nog niet. Daarvoor is de conditie nog ontoereikend en protesteert het lijf nog te veel. Hij heeft pijntjes op andere plaatsen van zijn lichaam, dat weer moet wennen aan de inspanningen op het veld. De liezen spelen op, de hamstrings stribbelen tegen. Ook tegen Hellevoetsluis haalde Michel het einde van de wedstrijd niet. Met een pijnlijke hamstring werd hij 20 minuten voor tijd vervangen door Jos Maliepaard.
In de minuten die hij speelde, was zijn inbreng beperkt. Hij ging de duels weer aan en kwam daar regelmatig als winnaar uit te voorschijn. Hij maakte zijn meters, maar was nog niet die onvermoeibare speler met de longinhoud van een paard die hij was voor zijn blessure. Zijn passing was te vaak onnauwkeurig, te veel ballen verdwenen over de zijlijn. En te vaak verscheen hij iets te laat op de plek waar hij nodig was. Het spel van Hellevoetsluis, dat niet zijn beste wedstrijd van dit seizoen speelde, was een maatje te groot voor Michel, die zelf schat dat hij op 60, 70 procent van zijn mogelijkheden zit. Die ene bal, vlak voor tijd, toen de thuisploeg nog eenmaal aanzette, illustreerde dat goed. Een afgeslagen corner belandde voor zijn voeten en waar hij vroeger meteen uitgehaald zou hebben, probeerde hij hem nu met een boog in de doelmond te spelen. De bal verdween in niemandsland over de doellijn…. Balgevoel, ritme; het zijn dingen die Michel nog mist. Jammer is dat, want je ziet dat hij er weer vol voor wil gaan. Maar het kan nog niet. Vermoedelijk is hij pas na de winterstop weer helemaal de oude en dan moet alles meezitten. Den Bommel was zaterdag geen partij voor Hellevoetsluis dat na nog geen halve minuut door een treffer van Charlo Hassell al op voorsprong gekomen was. De spits mikte de bal sluw in de lange hoek. Keeper Ti Jay Bins zag er niet goed uit bij die treffer, maar herstelde zich luttele minuten later knap, toen diezelfde Hassell van dichtbij inschoot. Nu redde de doelman knap met een reflex. Tot een paar minuten voor tijd was Hellevoetsluis heer en meester op het veld. Het veldspel was beter dan dat van de thuisploeg, de spelers vonden elkaar beter en het enige dat je de bezoekers kon verwijten is dat ze dat overwicht niet met meer doelpunten wisten uit te drukken. Dat deden ze in de tweede helft, toen Ferry van der Spuij een vrije trap langs de muur in de hoek van de keeper knalde.
Michel van Sint Annaland deed wat hij kon om het spel van de bezoekers te ontregelen, maar dat was dus niet genoeg. Daarvoor kwam hij nog te veel te kort. Eén keer was hij bijna doeltreffend, toen hij van buiten de zestien een bal naar de bovenhoek krulde. Maar Hellevoetsluiskeeper Deshney Hoornweg maakte die bal met een fraaie zweefduik onschadelijk. Michel heeft nog een lange weg te gaan. Den Bommel ook. Maar met een fitte Van Sint Annaland moet een plekje in de nacompetitie haalbaar zijn.
