Hoewel hij in de overschrijvingsperiode nog lang niet hersteld was, wisselde hij de gedegradeerde zaterdaghoofdklasser Heinenoord in voor zondagtweedeklasser OVV. In maart 2013 had hij in een oefenwedstrijd tegen Jodan Boys voor de twee keer in zijn loopbaan de kruisband van zijn linkerknie gescheurd. Pech noemde hij dat destijds: ‘Ik heb een stuk oude kaas in mijn kontzak zitten en een zwarte kat in mijn kofferbak.’ Humor kun je Dikkie Bontes kennelijk niet ontzeggen, maar de afgelopen periode moet een gruwel voor hem geweest zijn. Hij kon geen voetbal meer zien, ook op de televisie niet. Hij dacht er zelfs even aan om een punt achter zijn carrière te zetten. Dik twintig maanden was hij uit de running. Het was zijn oude maatje Dick Tijdeman die hem overhaalde om in Oostvoorne te komen voetballen.
In de voorbereiding heeft hij ongeveer een half uurtje op het veld gestaan en in de eerste competitiewedstrijd van dit seizoen, thuis tegen Spartaan ‘20, zat hij op de reservebank. Hij was er nog niet klaar voor. Tegen AGE viel hij in en scoorde een doelpunt en vorige week, uit bij OHVV, stond hij voor de eerste keer in de basis. Dikkie moet zich rot geschrokken zijn, want zijn ploeg bakte er die zondag in Oudenhoorn helemaal niets van. Zelf was hij in die wedstrijd ook onzichtbaar en hoewel hij opgelucht moet zijn geweest dat hij eindelijk weer een wedstrijdje kon spelen, kan hij daar onmogelijk plezier aan beleefd hebben. OVV, door trainer Marco Jalink voor het seizoen als kampioenskandidaat bestempeld, ging namelijk af als een gieter.
Afgelopen zondag stond de thuiswedstrijd tegen Excelsior ‘20 op het programma en als die wedstrijd ook verloren zou gaan, waren de rapen gaar in Oostvoorne. Uitspreken dat je kampioen wil worden en dan na 4 wedstrijden slechts 3 punten hebben; het zou wat zijn….
Dikkie Bontes stond ook ditmaal in de basis. Niet op zijn geliefde plekje op het middenveld, zo’n beetje achter Dick Tijdeman, maar als aanvaller op de rechterflank. Hij had een tape onder zijn linker knie en was, vooral in de beginfase nog erg onwennig. In de allereerste minuut ontving hij van scheidsrechter Van Sprang een gele kaart omdat hij aanvaller Lisendry Sambo neerlegde en amper drie minuten later was hij veel te laat met zijn tackle op de opkomende Bob van der Waal, die hij vol op de benen raakte. Van Sprong liet dit begaan omdat Excelsior ‘20 in balbezit bleef. Dikkie kwam daar goed mee weg, want hij had binnen 5 minuten zomaar met twee keer geel naar de kleedkamer gestuurd kunnen worden.
Naarmate de wedstrijd vorderde kwam hij beter in zijn ritme. Je kon zien dat het balgevoel nog niet helemaal terug was, want balletjes sprongen nog te veel van zijn voet en niet alle passes waren even nauwkeurig. Maar je kon wel zien dat hij het spelletje snapte. Hij liep vaak vrij, koos goed de ruimte en bevond zich op de enig juiste plaats toen uitblinker Pascal van Hulst een voorzet gaf, die over spits Tijdeman heen zeilde, maar precies daar kwam waar Dikkie opgedoken was. Hij aarzelde geen moment en mikte de bal met een geplaatst schot over keeper Mike Zonnevijlle in de verre hoek. Het was een prachtige goal. De klasse droop er af. Kort na zijn fraaie goal stond Dikkie bij een afgeslagen corner alweer op de juiste plek. De bal landde precies voor zijn voeten, maar ditmaal werd zijn gesmoord door een verdediger van Excelsior ‘20. Ik ging steeds meer snappen waarom OVV in de overschrijvingsperiode met een langdurig geblesseerde speler op de proppen was gekomen. Aan een fitte Dikkie Bontes kunnen ze bij OVV namelijk nog veel plezier beleven, want in het jeugdige elftal van Marco Jalink is een speler met hoofdklasse-ervaring een bijzonder welkome aanvulling.
Maar fit is Dikkie nog niet. Bij OVV schatten ze in dat hij momenteel op 70, 80 procent van zijn mogelijkheden zit. Ze zijn daarom nog erg voorzichtig met de voetballer die er zo lang uit is geweest. Een kwartiertje voor tijd werd hij dan ook vervangen door Alexander Baartmans. Speaker Leo Langestraat begeleidde de wissel met de nodige woorden en sprak over ‘Dirk’ Bontes. Die voornaam had de omroeper van dienst hem ook al gegeven bij zijn doelpunt en beide keren leidde dat in de dug-out tot een hoop gegrinnik. Ja, de lach, die een week eerder in Oudenhoorn nog ver te zoeken was, was weer terug op de gezichten bij OVV. Dikkie ‘Dirk’ Bontes heeft daar een groot aandeel in gehad.
