Hij is terug en dat zullen ze bij derdeklasser FC Vlotbrug weten. Drie jaar voetbalde Clint van de Veerdonk bij Zuidland, deed daar veel ervaring op in de tweede en eerste klasse, maar dit seizoen is hij weer te zien op sportpark De Kooistee bij de club waar hij opgroeide. Van iemand die met een schat aan ervaring terugkeert op het oude nest wordt veel verwacht en hoewel Clint nog maar 25 jaar oud is, is hij bereid de kar te gaan trekken. Aanvoerder is hij niet. Dat is de 33-jarige Leon van Straten, maar Clint neemt wel degelijk zijn verantwoordelijkheden. Hij is het die de afsluitende sprintjes van de warming-up leidt. Dat doet hij in woord en gebaar, sprint zelf het hardst en zijn ploeggenoten volgen hem blindelings.
Die warming-up bij Vlotbrug is trouwens mooi om te aanschouwen. Voor de sprintjes is er een oefening waarin alle spelers in rap tempo de bal inspelen op een ploegmaat, die moet terugkaatsen. Dat gebeurt onder het toeziend oog van de nieuwe trainer Tom Larssen, die er als een havik boven op zit. Als de bal in zijn ogen niet nauwkeurig genoeg of te zacht ingespeeld wordt of als een speler niet snel genoeg doorloopt na ingepasst te hebben, dan krijgt die dat meteen te horen. Scherpte eist Larssen van zijn manschappen en volledige overgave. Met een Clint van de Veerdonk in de gelederen gebeurt dat dan ook, want die is scherp als een mes en hét voorbeeld voor zijn ploegmakkers. Na luttele minuten zweet elke Vlotbrugspeler als een otter.
Het is dan ook bijzonder verwonderlijk dat er na de aftrap slap en onnauwkeurig wordt gevoetbald door de Vlotbrugspelers. Het is Leonidas dat in balbezit is en bepaalt wat er op het veld gebeurt. De bezoekers uit Rotterdam kletsen er bovenop, winnen praktisch ieder duel en ook elke tweede bal is voor hen. De thuisploeg oogt gelaten en kan het tempo van Leonidas niet bijbenen, tot afgrijzen van Larssen, die zich op de bank zit te verbijten. Clint trekt en sleurt en spoort zijn manschappen aan. Als collega-spits Stony van de Berg een klein beetje inhoudt op een misschien wel bereikbare lange bal zodat Leonidasverdediger Jimmy Santos Oliveira ongehinderd kan opruimen, roept Clint hem aan: ‘Hé Stony, die bal moet voor jou zijn! Jij bent veel sneller man.’ Zelf sprint Clint als spits wel achter elke bal aan en telkens wanneer de bezoekers vanuit de verdediging een aanval willen opzetten, is het Van de Veerdonk die trekt en sleurt en zo de opbouw probeert te verstoren. Overigens deelt hij net als zijn ploegmaten in slordigheid bij balbezit. Als Clint na een minuut of vijf op een kansrijke positie een schietkans krijgt, produceert hij slechts een slap rollertje. Secondenlang loopt hij na die misstap teleurgesteld met zijn hoofd naar beneden. Begrijpelijk. Maar het duurt te lang, want Leonidas is op dat moment bal alweer aan het opbouwen.
In de elfde minuut wordt Clint ter hoogte van de middenlijn aangespeeld. Met een tegenstander in de rug zet versnelt hij. De lange haren wapperen in de wind en de Leonidasspeler wordt achtergelaten. Dan stopt hij plots, kapt de bal om hem vervolgens in de diepte te passen, maar juist in die beweging, wordt hij vol op de rechterenkel getrapt door Milton Madja, de Leonidasspeler die hem dus weer bijgehaald had. Het was geen opzet. Madja maakte meteen zijn welgemeende excuses. Maar de trap kwam aan. En hard ook. Verzorgster Leontine Hogesteeger moest er aan te pas komen om Clint op te lappen, doch de spons deed ditmaal geen wonderen. Minutenlang liep Clint te trekkebenen en je kon zien dat hij veel pijn had.
Vanaf dat moment had hij eigenlijk geen waarde meer voor de ploeg, hoe graag hij dat ook wilde. Ja, hij probeerde nog wel te storen. Ja, hij zette nog wel aan als de bal door een ploeggenoot de diepte werd ingestuurd. Maar het lukte niet helemaal meer. Door die trap was zijn snelheid aardig ingeboet. Clint is zeer rap in de eerste meters; met die pijnlijke enkel kon hij dat wapen niet meer gebruiken. Toen had hij eigenlijk een seintje naar de bank moeten maken: ‘Wissel me maar. Het gaat niet meer.’ Toch kan ik begrijpen dat hij dat niet deed. Als je graag wil voetballen, als er veel van je verwacht wordt, geef je niet op als je een pijntje voelt. Maar Clint was vol op de enkel geraakt. En niet zachtjes. Vlak voor rust liep hij nog steeds te trekkebenen….
In de tweede helft keerde hij niet meer terug. Trainer Larssen had hem vervangen door Danny Browne, die voor de wedstrijd een bal over het doel, over de ballenvanger en over de bosjes had getrapt, maar het leer niet ging terughalen. Zoiets zou Clint nooit doen. Die gaat zo’n bal halen, al ligt die op het terrein van Farm Frites.
Het was spijtig dat Clint geblesseerd raakte. Ik zie hem graag voetballen en bij Vlotbrug moet hij zeker in staat zijn een zeer belangrijke rol te gaan vervullen. Toch betwijfel ik of de thuisploeg met een fitte Van de Veerdonk wel had gewonnen van Leonidas. Die ploeg stak namelijk knap in elkaar, met beweeglijke buitenspelers, een lepe spits in de persoon van Ian Londt en veel aanvulling vanuit het middenveld. De Rotterdammers gingen tot het gaatje, streden voor elke bal en scoorden drie doelpunten, waarvan twee bijzonder fraaie. Vooral de heerlijke volley van Milton Madja, vlak voor tijd, mocht er zijn. De eindstand was 1-3 en dat was volledig terecht. Clint zal wel erg gebaald hebben. Om die uitslag. En om het feit dat hij uit moest vallen. Hij moet niet wanhopen. Er volgen nog 24 wedstrijden om alles recht te zetten.
Leuk stukje Jan "Clintje Hink" noemden we 'm bij Zuidland. Hij zorgde, dat hij altijd de schoppen kreeg. Nee hoor gekheid… Clint is fantastische voetballer met een prima wedstrijd mentaliteit neemt inderdaad je ploeg op sleeptouw en daarbij voorop in de strijd. Ook zijn verbale coaching positief naar zijn medespelers toe siert deze verdienstelijke spits.