Column Jan Schoonen: Rogier Molhoek(SHO)

De bekerwedstrijd SHO-Deltasport was zaterdagmiddag een dik kwartier aan de gang toen Joey Kleijn met het hoofd een geweldige goal maakte. De kopbal van SHO’s nieuwe aanwinst was technisch perfect. Joey kwam alert voor zijn mannetje en knikte de bal bewust rechts van keeper Bryan Struis in de benedenhoek. Een klasse goal van een voetballer die tijdenlang onzichtbaar is en dan ineens toeslaat. De voorzet mocht er overigens ook zijn. Die was van Rogier Molhoek, die op links de bal meegekregen had van Geert Bakker, een paar meter doorliep en toen met links strak, goedgeplaatst en precies op het juiste moment voorgaf. Rogier had er zin in zaterdag. Hij was zaterdag de absolute uitblinker.

Ik had hem bij SHO vorig seizoen al een paar keer aan het werk gezien, maar toen was hij nooit zo nadrukkelijk aanwezig. Hij was er één van de elf, maakte toen niet het verschil zoals Geert Bakker dat zo vaak doet en gezien zijn achtergrond was dat toch te weinig, vond ik. Rogier Molhoek heeft namelijk meer dan 10 jaar betaald voetbal achter de rug en op zijn conduitestaat prijken bepaald niet de minste clubs. Op 13-jarige leeftijd werd hij bij SHO weggeplukt door FC Dordrecht, dat toen overigens nog Dordrecht ’90 heette. Zes jaar later maakte hij daar zijn debuut in het eerste elftal en hij speelde zo goed dat RKC Waalwijk hem overnam. Later verkaste hij naar AZ. Hij speelde in Nederlandse jeugdselecties met onder meer Robin van Persie, Arjen Robben en Nigel de Jong samen en was zelfs een tijdje aanvoerder van Jong Oranje. Met NAC Breda werd hij derde (!) in de eredivisie en zijn toenmalige trainer Ernie Brandts steekt nu nog de loftrompet over Molhoek. De sympathie is trouwens wederzijds, want in tegenstelling tot veel berichten uit Breda dat Brandts er niet veel van snapte, was Rogier lyrisch over zijn trainer. Hij dichtte hem dezelfde kwaliteiten toe als Guus Hiddink. Molhoek speelde ook nog voor Vitesse, waar hij overigens met een enkelblessure een kalenderjaar uit de running was, juist in de periode dat Merab Jordania daar de boel overnam en er busladingen nieuwe voetballers tegelijk werden aangetrokken. Molhoek verhuisde weer, naar VVV in Venlo en keerde in het seizoen 2012/2013 terug in Dordrecht. Vanwege voortdurende enkelklachten zette hij op doktersadvies een jaartje later een punt achter zijn betaaldvoetballoopbaan. Om de cirkel helemaal rond te maken, ging Rogier uiteindelijk weer voetballen bij de club waar het allemaal begon: bij SHO in Oud-Beijerland.

Rogier lijkt me een aardige gozer, een voetballer met gevoel in zijn donder. Geen patser in elk geval. Als je interviews van hem leest, dan gaat het ergens over. Veel van wat hij zegt is doordacht, snijdt hout. Zo voetbalt hij trouwens ook. Wat hij doet op een voetbalveld is logisch. Toch was hij vorig seizoen op het eerste gezicht als ex-betaald voetballer een beetje aan het uitbollen bij SHO. Ja, hij maakte zijn meters, hij liep zich in het zweet en af en toe liet hij mooie dingen zien, vooral met zijn magisch linkerbeen. Maar het was niet goed genoeg. Van een speler met zijn klasse verwacht je veel meer. Maar wie weet: misschien speelde die verdomde enkel toen nog steeds op. Daar lijkt hij vandaag de dag weinig last van te hebben. Tegen Deltasport was Molhoek als middenvelder tientallen keren aan de bal en slechts zelden deed hij er iets verkeerds mee. Hij gaf na een dik kwartier die afgemeten voorzet op de millimeter nauwkeurig op de kop van Joey Kleijn, die vervolgens zo fraai scoorde en diep in de tweede helft deed hij voor de tweede keer in de wedstrijd iets waar de klasse van afdroop.

In de 67e minuut doet Rohaindrick Hooi iets wat hij eerder in de wedstrijd al een paar keer had kunnen doen. Met de bal aan de voet sprint hij nu wel door naar de achterlijn, in plaats van hem behoudend breed af te leggen. In het strafschopgebIed van Deltasport aangekomen geeft hij een voorzet. Hij doet dat niet zoals Rogier Molhoek, die in minuut 17 al wist waar zijn voorzet zou belanden. Hooi zette lukraak voor. Kleijn, die alweer als een duivel uit een doosje in de zestien was opgedoken kon de voorzet echter niet goed verwerken. De bal was iets achter hem geplaatst en de spits kon hem niet goed raken. Het leer stuitte een meter of twee terug, precies op de plek waar Molhoek stond, alsof hij al lang wist wat er ging gebeuren. Zonder aarzelen nam Rogier de bal op de slof en als een streep verdween hij in het net, waar hij zeker anderhalve seconde bleef hangen, voordat hij naar beneden viel. Zo hard was Rogiers schot. Knap, heel knap wat hij deed, want op het moment dat hij uithaalde was de bal eigenlijk iets te hoog van de grond en toch ging hij als een streep in de kruising.

Ik heb genoten van Molhoek, zaterdag. Hij was geweldig. Ik hoop voor hem dat zijn enkel het houdt en hij komend seizoen lekker kan ballen. Met een Molhoek in deze vorm kunnen ze bij SHO er zo maar op vertrouwen dat het voetballen in de hoofdklasse niet tot één seizoen beperkt blijft.