Column Jan Schoonen: Bert Graafland (DVV’09)

Je hebt dokter Zjivago, de romanfiguur van Boris Pasternak. Je hebt dokter Bibber, het zenuwspel voor 4 tot 12-jarigen. Je hebt Dr. Oetker. En je hebt dokter Graafland, de trainer van DVV’09. Bert Graafland, een van de drie huisartsen in Dirksland is al drie seizoenen trainer van de plaatselijke voetbalclub en dat is een unieke combinatie. Ik heb lang lopen nadenken maar in al die jaren dat ik het voetbal een beetje volg ben ik dat één keer eerder tegengekomen: Dr. Fadrhonc, de bondcoach van het Nederlands elftal die in 1974 Rinus Michels ineens als supervisor boven zich kreeg. Frantisek was een doctor, geen dokter. De gevluchte Tsjechoslowaak had sportwetenschappen gestudeerd en die universitaire opleiding succesvol afgerond. Bert Graafland heeft ook veel en lang gestudeerd en zijn opleiding ook succesvol afgerond. Hij mag zich dokter noemen. Huisarts dus.

Het is wat als je huisarts ook je trainer is. Dat opent perspectieven, zal een kwaadwillend mens denken. Hoeveel huisartsen zijn er immers niet geweest die wielrenners preparaten hebben toegestopt waardoor zij plots beter gingen presteren? DVV’09 eindigde dit seizoen als vierde in de vierde klasse F en speelt nacompetitie om promotie, maar ik steek mijn hand in het vuur voor Bert. Die heeft geen ongeoorloofde dingen gedaan. Zeker weten. Bert Graafland heeft namelijk voetbalbagage genoeg om zijn manschappen te onderrichten en daar komen geen spuiten, pillen en poeders aan te pas. In zijn jonge jaren was Bert namelijk een zeer getalenteerde voetballer. Bij Jodan Boys uit Gouda geldt hij nu nog als de beste voetballer ooit die daar heeft gespeeld. Bert was zelfs international. Voor het Nederlands amateurelftal weliswaar, maar in die hoedanigheid droeg hij 8 keer het Oranjeshirt. Talloze profclubs toonden interesse in hem, maar zijn vader Willem hield dat tegen. Bert legde zich toe op zijn studie. Hij werd huisarts in Dirksland, maar bleef nog geruime tijd voor Jodan Boys voetballen.

Nu is hij voor het derde achtereenvolgende seizoen trainer van de hoofdmacht van de fusieclub uit het dorp waar hij al 28 jaar woont. Zaterdag, in de nacompetitiewedstrijd tegen Excelsior was hij als trainer voor het laatst op het eigen complex te bewonderen. Er volgt nog een return in Rotterdam en dan is het over en sluiten. Na drie jaar is het welletjes, zo vindt het bestuur. Bert wordt als trainer afgelost door René Millot. Vorig jaar was er al sprake van een afscheid, maar club en oefenmeester kwamen toen overeen er nog een jaartje aan vast te plakken. Dat extra seizoen heeft de club geen windeieren gelegd. Met een kwaliteitsarme selectie, die het vooral van hard werken en inzet moet hebben, is toch maar mooi de nacompetitie gehaald en na het Haagse KSD Marine uitgeschakeld te hebben is de amateurtak van Excelsior nu tegenstander. De winnaar van deze tweekamp promoveert naar de 3^e klasse en dat zou een passende beloning zijn voor het werk dat Bert bij DVV’09 verzet heeft.

Ik denk trouwens niet dat het zover komt. Excelsior was zaterdag een maatje te groot voor DVV’09, vooral voetbaltechnisch en –tactisch. De eerste 40 minuten kon het doen wat het wilde. De ene na de andere kans werd gecreëerd met fris, aanvallend spel en het was dat keeper Leen Melissant attent was, anders was het verschil groter dan dat ene doelpunt van de 15-jarige (!) Danilho Doekhi geweest. Toch kreeg ook de thuisploeg mogelijkheden, vooral vlak voor rust. Tot twee keer was er een grote kans op een gelijkmaker en wellicht meer, maar Jeroen Springvloet Dubbeld had het vizier niet scherp genoeg staan. De gelijkmaker kwam er in de tweede helft wel, van de voet van Yannick Lugthart, maar direct daarna bracht Laurens Huurman het verschil in klasse weer tot uiting. Het bijzonder jeugdige Excelsior met een gemiddelde leeftijd van 17 jaar (!) stapte met een 2-1 zege van het veld. Tot grote teleurstelling van trainer Graafland, die na de wedstrijd meteen refereerde aan de grote kansen die zijn ploeg onbenut had gelaten. Kansen krijg je namelijk altijd, tegen welke ploeg je ook speelt, zo redeneerde Bert, die met lede ogen moest toezien dat zijn zoon Bram vanwege een schorsing niet speelgerechtigd was. En laat Bram nou net een spits zijn die wel regelmatig zijn doelpuntje meepikt…. ‘Die schorsing is misschien wel terecht, maar als wij na 26 competitiewedstrijden aan de nacompetitie beginnen, moeten we tegen ploegen die er slechts 20 gespeeld hebben. Hun kaartenlast is dus veel minder. Dat is niet eerlijk.’ Ook hierin heeft Bert gelijk. Ik zou die onvrede als trainer op mijn spelers over proberen te brengen. DVV’09 moet zich niet laten afbluffen door een stel jonge spelertjes die toevallig goed kunnen voetballen. DVV-spelers moeten dat compenseren met een tomeloze inzet, zonder over de schreef te gaan. Zaterdag op het eigen sportpark was de thuisploeg te lief, te gezapig en dat paste precies in het straatje van de bezoekers. Bert zal dat ook gezien hebben.

Nog is alles niet verloren, maar om het afscheid, straks op 21 juni nog meer luister bij te zetten, zal een mooi resultaat in Rotterdam zeer welkom zijn. Het is Bert van harte gegund.