Door een 2-1 zege op HPSV en de winst van Hermes DVS tegen Verburch heeft M.S.V.’71 het behalen van de nacompetitie nog steeds volledig in eigen hand. De overwinning op HPSV kwam moeizaam tot stand. Geert Dobbe (foto) had met een aantal cruciale reddingen een belangrijk aandeel in de overwinning.
M.S.V.’71 had wat goed te maken na de slechte prestatie van vorige week (0-1 verlies tegen DVO’32). Het reeds uitgespeelde HPSV leek hiervoor een ideale tegenstander. Maar de ploeg van Wilco Wapenaar ging op dezelfde voet door waar het vorige week gebleven was. Met andere woorden. M.S.V.’71 startte matig aan het duel met de Haaglandse Politie Sport Vereniging. Binnen de minuut hadden de Haagse politieagenten al met 0-1 voor kunnen staan, maar Leroy van der Windt strafte een grote fout in de Maassluise defensie niet af.
Twee tellen later kreeg Bas Lankwarden aan de andere kant plotseling de mogelijkheid om zijn ploeg al vroeg op voorsprong te zetten toen de Barry Kleinis een vrije trap van Kees Starmans losliet. Maar de Haagse doelman herstelde zich goed door de kopbal van Lankwarden over het doel te tikken.
Aan het spel van de thuisclub was niet te zien dat zij streden voor een plek in de nacompetitie. De bezieling ontbrak en de brigade van Wapenaar grossierde in foute passes. En toen Herman Janson na 20 minuten Rachid Bennouho binnen de zestien tegen het gras werkte werd het nog erger voor de gastheren. Want Remco Pieterman schoot de strafschop onberispelijk achter Geert Dobbe. (0-1).
De achterstand schudde de thuisclub enigszins wakker. Goed gevoetbald werd er nog steeds niet, maar de inzet en de wil om de achterstand goed te maken waren er nu wel. Het leverde ook een aantal Maassluise kansen op. Een vrije trap van Bojan Stefanov zeilde net langs de kruising. En even later weigerde Kees Starmans een vloeiende aanval met Bojan Stefanov en Bas Lankwarden zelf af te ronden. In plaats daarvan legde Starmans de bal af op Dylan Dijksman, die de mogelijkheid verprutste.
Achterin bleven de zwart witten deze middag kwetsbaar. Met name Ismet Sahin bezorgde de Maassluise verdedigers veel werk. Na een goed halfuur deed de razend snelle
handenbinder weer eens van zich spreken. Hij bediende Rob van de Burg op maat, maar die vond een geweldige Geert Dobbe op zijn weg. Even later liet diezelfde van de Burg een open kopkans onbenut.
In de slotfase van het eerste bedrijf was de brigade van Wapenaar 3 keer dicht bij de gelijkmaker, maar de inzetten van Pim van Hal en Bas Lankwarden waren veel te zacht om doelman Kleinis te verontrusten en het mooie afstandschot van Bojan Stefanov was net niet zuiver genoeg. De 0-2 behoorde 10 minuten voor de pauze echter ook tot de mogelijkheden toen Ismet Sahin zijn tegenstanders zijn hielen weer eens liet zien. Maar Joey Frerichs was net lastig genoeg om Sahin van scoren af te houden.
Wilco Wapenaar was allerminst tevreden over het spel van zijn ploeg. In de rust maakte de M.S.V.’71 trainer dat duidelijk. “We hadden veel te veel balverlies. Ik heb aangegeven dat zij het simpel moesten houden. Verder vond ik dat we niet fel genoeg waren. We stonden soms op 4 meter te dekken en verloren elke 2e bal. We hadden gemakkelijk met 0-3 achter kunnen staan. Dat is niet gebeurd. Dus tel je zegeningen, doe in de 2e helft wat er van je gevraagd wordt en laat zien dat we het waard zijn om de nacompetitie te spelen”.
De woorden van Wapenaar misten hun uitwerking niet. Want in de 2e helft speelde zijn elftal beter. Al binnen 1 minuut had Bas Lankwarden de gelijkmaker op zijn schoen. De spits was in stelling gebracht door Dylan Dijksman. Maar Lankwarden kwam niet verder dan een mislukt schot. Toch was de gelijkmaker binnen 10 minuten een feit. Bas Lankwarden zette Adiel Amakran vrij voor Barry Kleinis en dat betekende de 1-1. Het was het sein voor de thuisclub om door te drukken. Dat gebeurde ook wel maar vooralsnog bleef de 1-1 op het scorebord omdat Dylan Dijksman (zat niet lekker in de wedstrijd) en Bas Lankwarden 2 grote mogelijkheden ombenut lieten.
Omdat M.S.V.’71 niets had aan een gelijkspel wisselde Wapenaar 20 minuten voor tijd een verdediger (Herman Janson) voor een extra aanvaller (David Renes). Vrij snel na die wissel kwam de Maassluise voorsprong. Scheidsrechter Laraj had een handsbal van een van de Haagse verdedigers binnen de zestien geconstateerd en legde de bal op de stip. Bas Lankwarden pakte het cadeautje met plezier uit en liet Kleinis kansloos. (2-1).
De gasten hadden nog een kleine 20 minuten om de achterstand goed te maken. Zij namen daartoe alle risico’s. Geert Dobbe moest een paar keer behoorlijk aan de bak om de voorsprong vast te houden, en de Maassluise sluitpost deed dat met verve. In de slotfase verwaarloosden de Hagenaars hun verdediging steeds meer. Het bood M.S.V.’71 mogelijkheden om het duel definitief te beslissen. De mooiste kans deed zich voor in de laatste minuut van de officiële speeltijd. Met 3 aanvallers tegen slechts 1 verdediger leek M.S.V.’71 op weg naar de 3-1, maar de rust en het overzicht ontbrak om dit goed uit te spelen. Uiteindelijk deerde het de thuisclub niet want de buit bleef binnen en daarmee het uitzicht op de nacompetitie. Hermes DVS moet dan in de laatste wedstrijd thuis tegen DVC nog een puntje halen om de laatste periode titel te pakken en M.S.V.’71 moet uit de laatste 2 wedstrijden (HBSS uit en Maasdijk thuis) nog 4 punten halen om de 4e plaats vast te houden en daarmee nacompetitie af te dwingen.
Voor M.S.V.’71 kwamen de volgende spelers in het veld.
Geert Dobbe, Nick van Deursen (28 Joey Frerichs), Herman Janson (69 David Renes), Maarten Voois, Reno Spies, Dylan Dijksman (84 Wesley Thonhauser), Bojan Stefanov, Pim van Hal, Adiel Qamakran, Bas Lankwarden, Kees Starmans
Quintus kampioen, dus Hermes DVS de 3e periode!