Gek werd hij. Tom Larssen, trainer van Zuidland kon het geschutter van zijn spelers bij tijd en wijle niet meer aanzien. ‘Kort! Kort!’ ‘Eruit, sluit aan!’ Hoe hij zich ook roerde vanaf de houten bank voor de dug-out, in het laatste half uur kwamen de Slandenaren maar niet onder de druk van Heerjansdam uit. Talloze hachelijke momenten waren er voor het doel van keeper Kevin Bogarde en het was wachten op de gelijkmaker. Je zou er een hartverzakking van krijgen.
Zuidland was de uitwedstrijd op sportpark De Molenwei nog wel zo goed begonnen. Zonder zelf nou echt tot grote hoogte te geraken werd het tamme Heerjansdam op een 2-0 achterstand gezet. Beide doelpunten werden gemaakt door een attente Marcel van den Berg, die de laatste drie, vier wedstrijden niet meer in het hart van de defensie geposteerd is, maar centraal op het middenveld speelt. Eerst knalde hij bij de tweede paal een op maat gesneden voorzet van Carlyson Bazoer onder de lat; een kwartier later stond hij op de goede plek om een doorgekopte bal van Jeffrey Duijnstee met het hoofd binnen te knikken. Heerjansdam, dat 6 basisspelers om uiteenlopende redenen miste, kon maar niet gevaarlijk worden. Het leek een makkelijk middagje voor Zuidland te worden, zeker nadat Kevin Bogarde vlak voor rust een strafschop van John Schot uit zijn doel ranselde.
Maar de spelers van Zuidland dachten te vroeg dat de buit binnen was. in de tweede helft was alles anders. Toen zette de thuisploeg wel aan. De bezoekers liepen 45 minuten lang achter de feiten aan, tot ontzetting van trainer Tom Larssen die op de bank steeds wanhopiger werd. Marcel van den Berg, normaal toch een rots in de branding kon er ook niks aan veranderen. Net zoals zijn ploeggenoten deed hij ongelooflijk zijn best, maar tot uitgekiend spel leidde dat niet. Heerjansdam creëerde de ene kans na de andere, kwam door een benutte penalty van Ebu Ozturk op 1-2, maar verdere doelpunten bleven uit.
Bij Zuidland zeggen ze dat in de eerste helft van het seizoen, toen er nauwelijks punten gehaald werden, er goed voetbal op de grasmat gelegd werd. Daar is geen woord van gelogen. ‘In veel wedstrijden hadden wij het betere van het spel, maar punten werden er zelden of nooit gehaald’, stelde technisch coördinator Jaap van Sintmaartensdijk in de bestuurskamer van Heerjansdam nog maar eens vast. ‘Nu is het spel veel minder en halen we wel punten.’
Het is de wondere wereld van het voetbal.
Zuidland speelde tegen Heerjansdam misschien wel de slechtste wedstrijd in jaren. Afgezien van doelman Bogarde haalde niemand bij Zuidland zijn niveau, maar de ploeg won door de treffers van Van den Berg wel. Marcel zal dolgelukkig zijn geweest met de uiteindelijke drie punten, maar of hij echt tevreden is met zijn nieuwe rol, waag ik toch te betwijfelen. Normaal heeft hij als laatste man het spel voor zich, nu staat hij er middenin. Met zijn lange benen is zijn handelingssnelheid niet al te groot, dus vaak komt hij net dat halve stapje te kort om een aanval van Heerjansdam te onderbreken. Daartegenover staat dat hij een groot inzicht heeft en dikwijls in de weg staat om de boel bij de tegenstander tenminste te ontregelen. Ook weet hij vaak waar de bal valt. Dat zag je onder meer bij beide doelpunten, toen hij tweemaal op de juiste plek stond.
Marcel is een aardige gast. Optimistisch is hij ook. Toen Zuidland een paar maanden helemaal onderaan de ranglijst van 1C bungelde en degradatie al onafwendbaar leek, zag hij het nog altijd rooskleurig in. ‘Wij redden het wel. Qua voetbal hoeven wij niet voor veel ploegen onder te doen’, zei hij toen ik hem ergens tegenkwam. Ondertussen is het spel van Zuidland, afgaande op de verrichtingen tegen Heerjansdam, gezakt tot een bedenkelijk niveau, maar is de ploeg wel van de 14e naar de 11e plek opgeklommen. Rechtstreekse handhaving is zelfs nog mogelijk. Zo had Marcel het waarschijnlijk niet bedoeld, maar het zal hem worst wezen. Nog een paar zaadpartijen tegen Nieuw Lekkerland en Zaamslag en wie weet….
