‘Hij doet iets met evenementen’, antwoordde Andries Schouten, de voorzitter van de voetbaltechnische commissie van OVV toen ik hem vroeg of hij soms wist wat voor werk Dick Tijdeman deed. ‘Oh, dan sjouwt hij zeker met hekken’, was mijn reactie, nadat ik de lichaamsbouw van de OVV-spits nog eens in ogenschouw had genomen. Dick ziet er namelijk uit alsof hij in het dagelijks leven flink wat fysieke arbeid verricht en daarbij niet kijkt op een lichamelijke inspanning meer of minder. Hij is breed, robuust, potig. Zijn lichaam doet me denken aan dat van Dmitri Bulykin, de Rus die een paar jaar geleden bij ADO Den Haag mee mocht trainen. John van den Brom, de toenmalige trainer vond dat hij te dik was. ‘Dik? Allemaal spieren, trainer’,  riposteerde de Rus en trok zijn shirt omhoog. Van den Brom zag een gespierd lichaam, zonder één grammetje vet en een contract was binnen een mum van tijd getekend. Zo’n lijf heeft Dick Tijdeman ook. Evenementen in binnen- en buitenland is inderdaad zijn werkterrein, maar met hekken loopt hij dan niet te sjouwen. Wat hij precies doet is voor een andere keer, maar mijn gedachtegang was niet heel onlogisch, vond ik, nadat ik nog eens een blik op Dick had geworpen. Bij OVV voetbalt een kolos in de spits.

‘We spelen vanmiddag met 10 man, want Tijdeman staat weer opgesteld,  werd er langs het veld gemonkeld nog voordat de thuiswedstrijd tegen koploper IFC was begonnen. Veel vertrouwen hebben de Oostvoornse supporters kennelijk niet in de 30-jarige spits, die in de jeugd bij Feyenoord nog met Robin van Persie en Glenn Loovens heeft gevoetbald. Dick Tijdeman is een fascinerende speler. Je vindt hem goed of je vindt hem helemaal niks. Ik heb hem nu een paar keer aan het werk gezien en ik vind hem geweldig. Ik heb nog nooit een voetballer gezien, die zo sterk aan de bal is. Dick Tijdeman is de meest ideale targetspits die je maar kunt bedenken. Als je hem aangespeeld hebt, is hij nooit meer van de bal te krijgen, ook al hangen er twee verdedigers aan zijn lijf en probeert een derde hem de bal te ontfutselen. Met zijn machtige lichaam verkoopt hij je dan een zwiep , zoals hij na een kwartiertje deed met IFC-er Perry van Eijken, die drie meter door de lucht vloog. Scheidsrechter Mijndert Voogt zag het gebeuren en liet het spel terecht doorgaan. Kostelijk moment was dat.

Bij IFC in de spits loopt een heel andere voetballer dan Dick Tijdeman. Yoeri Rombouts is de naam en met de drie doelpunten die hij zondagmiddag tegen OVV maakte, kwam diens totaal op 43 (!) competitietreffers. Youri is beweeglijk, doet onberekenbare dingen en is dodelijk in de zestien en ook ver daar buiten, zoals hij bewees met zijn eerste doelpunt. Toen nam hij een verre bal van achteruit nabij de zijlijn na een halve pirouette meteen op de slof waardoor het leer buiten bereik van de toch bepaald niet misselijke keeper Daan van de Beek in de verre hoek belandde. Het was een juweel van een doelpunt. Dergelijke dingen heb ik Dick zondag niet zien doen.

Heel VoetbalRotterdam verklaart me misschien voor gek, maar ik zie toch liever Dick Tijdeman voetballen dan Yoeri Rombouts. Vooral omdat Dick geen stap te veel zet op een voetbalveld, maar vaak geweldige dingen doet. Onberekenbaar is hij niet, want je weet al wat er komt als hij een bal aangespeeld krijgt. Hij controleert en niemand kan dan de knikker van hem afpakken. Het lullige voor hem is dat hij in een team voetbalt, waarbij de aansluiting niet goed verzorgd is, zeker niet in de wedstrijd tegen IFC. Dicks ploegmaten hadden de handen namelijk meer dan vol aan het beweeglijke elftal van trainer Jack van den Berg, dat zondag uiteindelijk met een 5-0 overwinning het veld afstapte. De teamgenoten van Dick waren niet in staat om bij te sluiten en 90 minuten lang stond Dick op een eiland dat steeds kleiner werd. Maar als hij de bal had, dan hield hij hem bij zich. Soms vele seconden lang. Hij kapte, draaide, deed een halve pas of zwenkte langzaam in een andere richting en deed dat allemaal met de bal als aan een touwtje aan de voet en geen enkele IFC-er kon hem die afpakken. Keer op keer deed hij dat. Het mocht uiteindelijk allemaal niet baten, want al snel bleek dat de OVV-ers kansloos waren tegen de ongenaakbare koploper. Ik ben zondag onder de indruk geraakt van het spel van IFC. Ik heb genoten van de effectiviteit en van het scorend vermogen van de ploeg uit Hendrik-Ido-Ambacht. Maar het meest  van al is mij toch Dick Tijdeman bijgebleven, de spits die never nooit niet van de bal te krijgen is.