Bij Hellevoetsluis lopen de zaken niet zoals ze dat daar gehoopt en ook wel een beetje verwacht hadden. Vorig seizoen debuteerde de club in de tweede klasse en was handhaving het doel. Dat lukte met een enorme eindsprint. Voor de winterstop waren er nauwelijks punten behaald, erna volgde de ene overwinning na de andere en zo werd niet alleen het tweedeklasserschap veilig gesteld maar zelfs de derde periodetitel in de wacht gesleept. Als een soort kers op de taart mocht de ploeg van Edwin de Koning nacompetitie om promotie naar de eerste klasse spelen, waarin het Haagse DUNO een klein maatje te groot bleek. Daar moesten overigens wel strafschoppen aan te pas komen. ‘Niet handhaven is dit seizoen het streven, doch een stap vooruit maken’, zo hield trainer De Koning zijn manschappen in de voorbereiding voor; een alleszins redelijke verwachting gezien de tweede helft van vorig seizoen. Maar zoals gemeld: bij Hellevoetsluis lopen de zaken niet zoals ze daar gehoopt en verwacht hadden.
Dat begint afgelopen zaterdag al voordat de thuiswedstrijd tegen Spirit een aanvang neemt. Arbiter Post is die middag de allereerste mens in de wereld die in de bestuurskamer op de stoel van voorzitter Edwin Boogaard gaat zitten. Die laat na de goede man zijn plek te wijzen en vanaf dat ogenblik gaat het van kwaad tot erger. De thuisploeg, bivakkerend op de dertiende plaats van de ranglijst, had 17 van de 18 punten op eigen veld binnengehaald en de verwachting was dat er daar minstens 1 aan toegevoegd zou worden. Spirit zou in ieder geval alle zeilen moeten bijzetten die middag. Ik val in herhaling: bij Hellevoetsluis lopen de zaken niet zoals ze daar gehoopt en verwacht hadden. Het liep dus allemaal anders. De wedstrijd is nog maar net aan de gang of Hellevoetsluis krijgt een riante mogelijkheid om de 1-0 te scoren. Frenk van Gelderen kopt, keeper Bastiaan Haasnoot redt. De bal stuitert voor de voeten van Stony van den Berg die, met de doelman nog op de grond, onmogelijk kan missen. Maar Stony raakt het leer slechts half en de bal verdwijnt in het zijnet. Weg kans! Die klap komt Stony de hele wedstrijd niet meer te boven. Hij speelt een povere partij. Nou moet ik ter verdediging van hem wel zeggen dat de tactiek van Hellevoetsluis er in de eerste plaats niet op gericht was alles op de aanval te zetten. Stony was eenzaam in de spits geposteerd, de buitenspelers Joey Salij en vooral Onur Furuncu hadden meer oog voor hun verdedigende taken dan voor het aanvallende werk. Zo gebeurde het dat Stony met de fors gebouwde Spiritvoorstopper Jelmer Nomen in zijn nek constant hoog werd aangespeeld en nauwelijks in staat was de bal vast te houden, laat staan door te spelen naar opkomende ploeggenoten. Nomen is een halve meter breder en een kop groter dan Van den Berg en Stony vocht dus tegen de bierkaai. Er was overigens iets opmerkelijk te zien aan Stony. Hij had een nieuw kapsel, ultrakortgeknipt en flink opgeschoren. Je zou bijna denken dat het een crisiskapsel was. Dat is het misschien ook wel, want sportief gezien is het wel degelijk crisis in Hellevoetsluis, zeker na de gebeurtenissen in de 73e minuut. Toen werd de slim spelende Kevin van Vliet bij een inworp even uit het oog verloren. De nummer 6 van Smitshoek kon het leer in de doelmond plaatsen. De bal leek te ver te gaan en als linksback Öner Sang A Jong gebukt had, zou er het gevaar voorbij zijn. Maar Öner bukte niet. In een reflex kopte hij toch en de bal viel voor de voeten van invaller Bob van der Veen die meteen uithaalde: 0-1.
Bij die stand bleef het, hoewel Stony een paar minuten voor het einde van de wedstrijd tijd genoeg had om goed aan te nemen en een schot af te vuren op het vijandelijk doel, iets wat ik hem in eerdere wedstrijden al zo vaak had zien doen. Nu sprong de bal van zijn voet en kon de Spiritverdediging simpel wegwerken. Omdat zaterdag Rozenburg van CWO won, komt de laatste plek voor Hellevoetsluis wel erg dichtbij. Crisis dus. Stony van den Berg en zijn maten zullen aan de bak moeten. Er was niet één Hellevoetsluisspeler die zaterdag verzaakte. Ze deden allemaal erg hun best, maar het was te lief. Te aardig. Te bedeesd. Te Stony. Stony is namelijk een vriendelijk, rustig ventje. Hij doet geen vlieg kwaad. In de strijd om degradatie zal echter uit een andere vaatje getapt moeten worden. Nou wil ik niet dat Stony een schoppende proleet wordt, maar als ik hem was zou ik wat afschrikwekkende tatoeages in zijn opgeschoren nek laten zetten. Plakplaatjes mag ook. Als de tegenstander maar een beetje bang wordt van hem, anders wachten volgend seizoen Vlotbrug en Nieuwenhoorn. Ook niet verkeerd trouwens, al die plaatselijke derby’s. Maar daar moeten ze in Hellevoetsluis nu nog niet aan denken, vermoed ik.
