DVO’32 heeft in een brief richting wethouder Hoekstra laten weten dat het voornemens is af te zien van het nieuwe Sportpark. Het laatste jaar waren de gebeurtenissen rondom de ontwikkeling van het nieuwe sportpark volop in de aandacht van de media. DVO’32 stuurde de volgende brief naar de gemeente.
“Alles overziend en hieronder toegelicht, deel ik de Gemeente, Stichting en CION mede dat DVO’32 voornemens is van het hele plan af te zien. Dit is in lijn met de vele berichten die ik over de mail en langs de lijn van DVO-(bestuurs)leden heb ontvangen. Vorige week heb ik gekenmerkt als de “De week van de waarheid”, vanwege de uitkomst van de CION-ledenvergadering 30 januari jl., bepalend in het traject op weg naar Sportpark West.
Media aandacht
CION presenteert zich veel en doet dat op een groot podium. Haar situatie, inzet en voorwaarden worden in de krant breed uitgemeten, seizoen op seizoen. Voor vele Vlaardingers inmiddels een amusante soap, waar al met regelmaat de spot mee wordt gedreven, maar die tegelijkertijd met argusogen wordt bekeken. De cliffhanger in deze soap is keer op keer dezelfde: “Gaat CION wel of niet verhuizen en wanneer dan?”
Voor het standpunt, de tomeloze inzet en het aanpassingsvermogen van DVO’32 in dit proces, was en is weinig aandacht. Voor buitenstaanders, maar ook leden van DVO’32 lijkt het nu dat DVO’32 geen partij is, dat DVO’32 niets inlevert, dat DVO’32 geen inbreng heeft en zelfs dat DVO’32 de huidige situatie gelaten accepteert.
Wanneer we de kranten moeten geloven, is Sportpark West “in kannen en kruiken” als de wethouder het principe van een sleutel voor een sleutel (=CION verhuist pas als de nieuwe kantine er staat) accepteert . Zonder daar een waardeoordeel over te geven, kan ik u schrijven dat dat niet de volledige situatie is. Is CION zeer gehecht aan het eerdergenoemde principe, DVO’32 is zeer gehecht aan een samenwerkingsovereenkomst. Deze overeenkomst moet voordat de contracten worden getekend, rond zijn. Net zoals huwelijkse voorwaarden worden opgesteld voor de huwelijksvoltrekking en niet erna!
Samenwerkingsovereenkomst
De samenwerkingsovereenkomst moet de levensvatbaarheid van DVO’32 (en van CION) garanderen, dat is immers nogal wat en zeker geen materie om over te roepen “dat komt later wel”. CION wil immers niet voor een fusie gaan. Uit overeenkomstige situaties blijkt dat wanneer in een vroeg stadium, geen goede afspraken zijn/worden gemaakt tussen voetbalverenigingen, dit ten koste gaat van het samenwonen op een sportcomplex. Zoals gezegd, is een samenwerkingsovereenkomst dus niets anders dan de huwelijkse voorwaarden tussen twee partners.
En dat lijkt nu alleen maar harder nodig, nadat we uit de krant vernomen hebben dat men het tijdelijk inwonen bij DVO’32 beschouwt als “logeren bij de buren waarmee het niet zo heel erg klikt”. Spijtig dat men zo terugkijkt op een periode waarin hard is gewerkt nader tot elkander te komen en waarin veel bereikt is. Zuur voor degenen die al twee jaar vele uren hebben gestoken in de realisatie van Sportpark West. DVO’32 was en is in het hele proces het “meewerkend voorwerp” geweest en “het water bij de wijn doen” kwam en komt nog steeds van onze zijde. Overigens is inwonen bij DVO’32 de absolute laatste optie voor CION. Subsidiegeld uitgeven om inwoning te voorkomen is voor haar een betere optie.
De samenwerkingsovereenkomst omvat alle onderwerpen die nodig zijn voor een levensvatbare en gezonde samenwerking tussen drie partijen (inclusief de Stichting) op één complex. Zo is nog geen definitieve verdeelsleutel (of de methode) afgesproken. Dit heeft tot gevolg dat DVO’32 (nog) geen juiste en volledige exploitatiebegroting op kan stellen, laat staan om vast te stellen dat DVO’32 aan haar toekomstige financiële verplichtingen kan voldoen. Ik realiseer me dat deze feiten “koren op de molen” is voor verschillende Vlaardingse politieke partijen. Daarom de volgende toevoeging: DVO’32 is wèl van mening dat met CION en de Stichting een financieel (draagbaar) akkoord gerealiseerd kan worden.
De samenwerkingsovereenkomst omvat ook onderwerpen als “de jeugd”, contributies en normen en waarden etc…Over normen en waarden leven bij de ouders van onze jeugdleden de grootste zorgen. Simpelweg verklaren dat beide verenigingen “normen en waarden” hanteren, is daardoor niet voldoende, wetende dat deze soms van elkaar verschillen of zelfs met elkaar kunnen gaan botsen.
Willen en kunnen
Kortom, een sleutel voor een sleutel is niet het enige onderwerp om een volgende fase in te gaan. Een samenwerkingsovereenkomst is wel degelijk ook een onderdeel. Zoals ik eerder heb gezegd, gaat het continu om het WILLEN en KUNNEN. De beide verenigingen (besturen) en de Stichting wilden wel, daarvoor is destijds een intentieverklaring tussen de beide voetbalverenigingen opgesteld.
Nu zijn we nog steeds bezig met het kunnen. Het kunnen betreft niet alleen de financiële kant, maar ook de “relationele” kant, het samenleven op één complex. In het nu bereikte stadium, waarin door alle betrokkenen veel energie en uren zijn geïnvesteerd, komt een opmerking als “logeren bij de buren waarmee het niet zo heel erg klikt” weinig coöperatief en respectvol over. Zwart-witten denken niet zwart-wit en zien het ook niet zwart in. Wèl is nu de grens overschreden en dat heeft dan weer te maken met de aantasting van onze eer, identiteit en geloofwaardigheid. De kans op slagen op een succesvol samenwonen op Sportpark West is met deze kennis zeer klein.
Met betrekking tot het willen en kunnen nog het volgende. Vanaf begin af aan het proces is veel aandacht geweest voor de financiële kant van het sportcomplex en voor de bouw van de kantine(s) en kleedkamers. Hoewel er een intentieverklaring is getekend, is er bar weinig aandacht geweest voor het relationele vlak. Vooral de Gemeente heeft hier een steek laten vallen.
Slot Ik wil nog opmerken dat het voornemen niet alleen in het belang is van de DVO’32. We hebben het wel over 1 miljoen euro, geld van de maatschappij.
DVO’32 vind dat het geld alleen gebruikt mag worden wanneer er voldoende zekerheid (basis) is dat het geld van de burger goed wordt besteed. Ook DVO’32 voelt zich maatschappelijk verantwoordelijk. DVO’32 is zich zeer bewust van de gevolgen van dit voornemen. Vernieuwen dan wel groot onderhoud van de kantine en kleedkamers van DVO’32 is een noodzaak. Dit roept de vereniging al vele jaren en zicht op een realisatie hiervan is weer onzeker.
