Column Jan Schoonen: Jordy de Winter (SC Botlek)

Tegen Rinus Schrijver, zijn trainer, heb ik eens gezegd: ‘Als je hem niet opstelt als hij straks weer helemaal beter is, dan kom ik nooit meer kijken hier.’ Dat was in de voorbereiding op dit seizoen, de tijd dat Jordy de Winter net was teruggekeerd bij SC Botlek nadat hij voor de tweede keer geveld was door een vreselijke ziekte. Hoewel Rinus graag onafhankelijk is en een eigenwijze stukjesschrijver niet nodig heeft om zijn elftal samen te stellen, kon hij toen ook al weten dat hij niet om een fitte Jordy de Winter heen kan. Een gezonde Jordy de Winter is namelijk van toegevoegde waarde en zeer bruikbaar voor de ploeg die vorig seizoen van de derde naar de tweede klasse promoveerde. Dat moet de Botlektrainer toen zelf ook wel gezien hebben.

Het einde van dat seizoen had Jordy overigens niet meer op het veld mee mogen maken. Zware medische ingrepen had hij ondergaan; voetballen stond maandenlang op het tweede plan, want de ziekte die hem ook al als junior in de Feyenoordopleiding had getroffen, was plots weer teruggekeerd. Dat was een drama voor Jordy, maar ook Botlek was in de aap gelogeerd, want Jordy was van onschatbare waarde. Maar zie: Jordy’s gedwongen afwezigheid bracht een soort onverzettelijkheid in de ploeg, alsof de spelers speciaal voor hun zieke ploeggenoot wilden knokken voor zo goed mogelijke resultaten. Dat deden ze op het veld op eenzelfde manier als Jordy thuis, die in zijn eentje moest knokken om zijn ziekte voor de tweede keer te overwinnen. Zonder Jordy draaide Botlek prima. De ploeg sloop stilletjes naar de top van de ranglijst van de derde klasse D. En toen stond eind april de uitwedstrijd tegen DBGC op het programma, op dat moment nog de enige andere titelkandidaat. Op krukken en met een enorme brace om zijn been woonde Jordy die allesbeslissende wedstrijd bij in Oude Tonge. Het werd 2-1 voor Botlek. Als een kind zo blij was Jordy toen hij zijn strijdmakkers zag zegevieren.

Alles zag er rooskleurig uit. Botlek kampioen en ook Jordy was weer op de goede weg terug. Maar hij had nog een lange weg te gaan. Gelukkig vorderde het herstel gestaag en kreeg hij van zijn behandelend medisch specialist groen licht om in de voorbereiding weer aan te haken bij de selectie van SC Botlek. Eindelijk. Hier had Jordy zo lang naar uitgekeken.

In zijn allereerste wedstrijd, een oefenpotje in het tweede van Botlek, kreeg hij een rode kaart…. Hij wilde zo graag weer voetballen, dat hij in zijn enthousiasme iets te ver ging. Lomp, maar wel begrijpelijk. Dat geintje kostte hem overigens 5 wedstrijden, dus Jordy moest nog langer wachten op een rentree in het eerste elftal.

Dit alles is nu geschiedenis. Jordy staat weliswaar nog onder medische controle, maar is weer basisspeler bij SC Botlek. Hij dicht de gaatjes op het middenveld bij SC Botlek en probeert aanvallen van de tegenstander te ontregelen door er vol in te kletsen. Zaterdag, thuis tegen Neptunus Schiebroek was hij ook weer van de partij. Hij speelde niet de beste wedstrijd uit zijn carrière, leed behoorlijk veel balverlies, ook met zijn passing over tamelijk korte afstanden en hij zat er niet zo kort bovenop zoals we van hem gewend waren. Maar dat is goedbeschouwd toch wel logisch. Als je lichaam en geest zo’n knauw te verwerken heeft gekregen, duurt het lang voordat je helemaal de oude bent. En de oude, dat is Jordy nog niet voor de volle 100 procent. Hij is iets minder nadrukkelijk aanwezig dan dat ik van hem gewend ben. Drukt minder zijn stempel op een wedstrijd dan eerst. Krijgt ook meer schoppen omdat hij in zijn reactie nog niet zo alert is als voorheen. Maar het plezier is terug. Hij lacht in het veld en kan er zelfs om lachen als hij vergeten is zijn sokken in zijn voetbaltas te stoppen voordat hij naar sportpark De Brug gaat. ‘Ja, perfecte voorbereiding zo’, schatert hij wanneer ik hem daarop quasi bestraffend aanspreek.

Ik heb een zwak voor Jordy. Het is een heerlijk ventje en een voetballer zoals ik graag zie. Als ik trainer was, zou ik hem altijd opstellen. Vandaar ook mijn opmerking tegen Rinus Schrijver. Het is voor hem te hopen dat de ziekte voorgoed uit zijn lichaam is verdwenen, maar ook voor mij, want dan kan ik nog lang van hem genieten. En dan doe ik niet moeilijk over een mindere wedstrijd zoals zaterdag tegen Neptunus Schiebroek. Trouwens, Jordy stapte met een 4-1 eindstand wel winnend van het veld af. Dan heb je toch helemaal niks te zeuren?