Column Jan Schoonen: Nick de Bil (Rozenburg)

Hoe langer Rozenburg-SC Botlek afgelopen zaterdag aan de gang was, hoe wanhopiger en chagrijniger zijn gezicht werd. Dat was nog te begrijpen ook, want Rozenburg was onthutsend zwak de eerste helft. Van op zijn positie links voorin zag Nick de Bil het gestuntel van zijn ploegmaten hoofdschuddend aan, vooral het prutswerk van diegenen die achterin geposteerd waren. De bezoekers kwamen al na amper twee minuten op 0-1 door een volley van Abdalla, die een puike voorzet van Ackon op waarde inschatte. Nauwelijks twee minuten later werd  Kevin Michilsen, de centrale verdediger van de Botlekkers door scheidsrechter Boosten met een rode kaart heengezonden omdat hij de doorgebroken Jordie de Groot had neergelegd. Tijd voor een ommekeer, denk je dan. Ook Nick de Bil moet dat gedacht hebben.

Maar er veranderde niks aan het spelbeeld. Botlek kon nog steeds doen wat het wilde. Telkens weer sneden de behendige Sevket Kararoglu en de snelle John Ackon door de defensie van Rozenburg, waarvan de spelers elkaar geen rugdekking gaven en de altijd loerende Nasser Abdalla te veel ruimte gaven. Met tien man kwam Botlek na een half uur door Kasaroglu op 0-2 en pal voor rust scoorden de bezoekers nog een keer toen Ackon en Kasaroglu nog maar eens als een mes door de boter door de Rozenburgdefensie sneden. Die treffer werd op advies van grensrechter Van der Vliet afgekeurd, omdat de Turkse spits van Botlek een paar centimeter buitenspel stond en dat was inderdaad het geval.

Rozenburg stelde daar een helft lang vrijwel niets tegenover. Waar de bezoekers na het wegvallen van Michilsen een paar poppetjes verzetten, veranderde er bij Rozenburg niks. Ja, linksback Erik Don dook af en toe in de vrije ruimte, maar werd dan telkens positioneel vakkundig opgevangen door middenvelder Jordi de Winter. Met 11 tegen 10 was Rozenburg te afwachtend. Zo bleven de verdedigers Gerson Silva Almeida, Elroy van Seventer, Gene Overkleeft en diezelfde Erik Don initiatiefloos achterin, terwijl vlak voor hen ook nog eens verdedigende middenvelder Stefan van Es geparkeerd stond.

Het zijn van die dagen dat je er, als je Nick de Bil heet, niet bij wil horen. Hij ergerde zich dan ook groen en geel aan het spel van zijn ploegmaten. En als Nick zich ergert, dan zie je dat meteen. In woord en gebaar liet hij ook zaterdag weer zijn afkeuring blijken. ‘Voetbal je tegen 10 man, ben je nog niet de bovenliggende partij’, zo moet hij teleurgesteld gedacht hebben. Hij liet steeds vaker het hoofd hangen of staarde moedeloos in de verte. Geboren uit frustratie en onmacht maakte hij een paar overtredingen en hij begon ook al te mekkeren tegen de scheidsrechter toen hij een paar keer teruggefloten werd voor buitenspel. Nee, Nick had het zichtbaar niet naar zijn zin, die eerste 45 minuten.

Nick is fan van Feyenoord en zal in VI het interview met Siem de Jong waarschijnlijk niet gelezen hebben. Ik raad hem aan dat alsnog te doen, want daarin zegt de Ajaxaanvoerder onder meer het volgende: ‘Een teleurgestelde speler kan een storende factor zijn. En iemand die met zijn hoofd naar beneden loopt, verkleint met die houding ook zijn eigen kansen.’ Zo is het maar net. Nick de Bil moet eens leren dat hij met zijn frustraties niet alleen zijn ploegmakkers laat zakken, maar ook zichzelf uit het spel haalt. En dat is doodzonde, want Nick kan erg goed voetballen. Niet voor niets heeft hij een verleden bij Excelsior Maassluis en FC Dordrecht. Een lekker in zijn vel zittende Nick de Bil is van toegevoegde waarde. Die kan in zijn eentje een wedstrijd beslissen. Maar aan een gefrustreerde Nick de Bil heb je niks, helemaal niks.

In de tweede helft was alles anders. Niet vanaf het begin, want eerst kwam Botlek middels een benutte strafschop van Abdalla nog op 0-3, maar daarna begon Rozenburg plots wel te voetballen. Trainer Rob Vuik had Silva Almeida vervangen door Rudi Fortes en Erik Don doorgeschoven naar het middenveld en die omzettingen sorteerden effect, ook al omdat de pijp bij de tien Botlekkers stilaan leeg raakte. Yoeri Bak en Elroy van Seventer maakten de 1-3 en 2-3 en tien minuten voor tijd scoorde Nick de Bil vanuit het niets de gelijkmaker. Omringd door een paar tegenstanders kreeg hij de bal aangespeeld, draaide zich vrij en haalde in één beweging uit. De klasse droop er van af. Waarom zien we die Nick de Bil niet vaker?