Column Jan Schoonen: Jeffrey de Puij (Hekelingen)

De Puij. Bij Hekelingen is dat een naam die tot de verbeelding spreekt. Vorige week donderdagavond, na afloop van de wedstrijd tegen FIOS in Achthuizen had ik hem willen vragen of hij familie is van Robin of Ralph, die jaren geleden furore maakten bij de club, maar dat heb ik maar niet gedaan. Jeffrey de Puij was namelijk totaal niet aanspreekbaar, want hij baalde als een stekker omdat FIOS in blessuretijd de gelijkmaker had gemaakt. Lang zag het er naar uit dat Hekelingen na enorm grote nederlagen tegen Hermes DVS, Victoria ’04, Voorwaarts en Hargasport en een gelijkspelletjes tussendoor tegen COAL eindelijk weer eens drie punten in de wacht zou gaan slepen, maar in de 94^e minuut kopte Koen van Otzel de niet meer verwachte 1-1 tegen de touwen. En daar was Jeffrey ziek van. Zwaar ziek.

Zijn trainer Marvin Fraenk wilde zijn manschappen meteen na afloop nog op het veld een hart onder de riem steken, maar Jeffrey wilde naar de kleedkamer. Hij werd teruggeroepen door elftalleider Robert Boere en na de troostende woorden van Fraenk (‘Ik neem niemand iets kwalijk, jullie hebben keihard gevochten voor de overwinning, dus koppies omhoog’) liep hij nog steeds met de pest in het lijf het veld af. Samen met Fraenk die liefdevol zijn arm om Jeffrey’s schouders geslagen had en hem nog het een en ander in het oor fluisterde.

De 20-jarige Jeffrey de Puij is een temperamentvol baasje, dat sinds enkele weken zijn opwachting maakt in het eerste elftal van Hekelingen. Dat kon je in de wedstrijd al zien, toen hij een paar keer over het hoofd gezien werd door een ploeggenoot en telkens zijn armen vol onbegrip ten hemel spreidde. ‘Zie je me dan echt niet, blinde’, leek hij op zulke ogenblikken te denken. En diep in de tweede helft had hij het heel even verbaal aan de stok met spits Andrew Cabrie, toen die een actie te ver doordreef en prompt balverlies leed. Maar ofschoon de eerste indruk anders doet vermoeden, is Jeffrey wel degelijk een teamspeler. Hij is linksbuiten, maar verdedigt mee terug als dat vereist is. Dan spurt hij achter de opkomende FIOS back aan tot diep op eigen helft en is meteen in beweging en aanspeelbaar als de bal heroverd wordt. Jeffrey scoort na een half uur met een uitgekiende bal over doelman Jeroen van de Welle in de verre hoek de 0-1. Eigenlijk is het de 1-0, want de KNVB had verordonneerd dat Hekelingen-FIOS in Achthuizen gespeeld moest worden, terwijl het toch als een thuiswedstrijd voor Hekelingen aangemerkt bleef. Dit als straf omdat het bestuur van Hekelingen eigenmachtig besloten had de wedstrijd op het eigen sportpark af te gelasten vanwege de commotie die bij de Spijkenisser voetbalvereniging ontstaan was na het aanstellen van technisch-directeur Christiaan Toering, het heenzenden van trainer René Milot en het opstappen van de bijna voltallige selectie.

Het doelpunt van Jeffrey was een juweeltje, maar het scorebord wist het ook niet meer. Het gaf 0-1 aan, terwijl het dus 1-0 moest zijn en van de weeromstuit bleef de verstreken tijd stilstaan op exact 30:00.

In de eerste helft had Hekelingen, dat bestond uit spelers die het seizoen begonnen waren in het tweede en derde elftal, het beste van het spel. Er werd af en toe aardig gecombineerd, geprobeerd werd altijd een voetballende oplossing te zoeken en linksbuiten Jeffrey de Puij dartelde over het veld. In de tweede helft zag je van dit alles niks meer terug. Het hardwerkende FIOS kreeg meer en meer de overhand en de spelers van Hekelingen kwamen aan combineren steeds minder toe. Op een gegeven moment leek het wel of ze een onderlinge wedstrijd hadden: wie peert de bal het verst naar voren? Jeffrey werd nauwelijks meer gevonden en schudde enkele malen vertwijfeld met het hoofd. Bij een spaarzame uitbraak knalde hij nog op de lat.

FIOS drong steeds heviger aan, miste een paar 100% kansen en toch leek Hekelingen de overwinning uit het vuur te slepen. Totdat Koen van Otzel diep in blessuretijd na een onnodig weggegeven corner de gelijkmaker binnenkopte dus. Het was sneu voor Hekelingen, dat zich een slag in de rondte hard gewerkt. Het was sneu voor Jeffrey die een fraai doelpunt had gescoord en tegen de lat had geschoten. Het was ook verdiend voor FIOS, maar dat heb ik na afloop maar niet tegen Jeffrey gezegd. En ik weet dus nog steeds niet of hij familie is van Robin of Ralph de Puij.