Excelsior Pernis bestaat al een tijdje niet meer, maar de website van deze vergane glorie is er nog wel. Kijk maar eens op www.excelsiorpernis.nl en ga vervolgens via ‘selectie’ naar ‘selectie seizoen 2010/2011’ en je krijgt de portretten te zien van de spelers die het allerlaatste jaar van het bestaan de selectie vormden. Onder nummer 6 treffen we een jeugdige, enigszins schriele Fredson Lucas aan die ons aankijkt. Fredson ziet er nog pril en onbevangen uit, maar heeft dan al een paar seizoenen op niveau gespeeld. Als product van de eigen opleiding maakte hij al op 18-jarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal van SHO, dat dan nog in de hoofdklasse uitkomt. Fredson wordt door de toenmalige trainer Richard Middelkoop als rechtsback opgesteld en hoewel hij dan nog wat wild en onbevangen is en nog over weinig ervaring beschikt, is hij al snel van toegevoegde waarde en niet meer weg te denken. Hij vertrekt naar hoofdklasser Papendrecht, maakt vervolgens een overstap naar Breukelen, komt daar vanwege een blessure niet aan spelen toe, trekt zijn overschrijving in en keert naar Papendrecht terug om in het seizoen 2010-2011 bij Excelsior Pernis op te duiken. Hij is dan nog maar 22 jaar.
Drie jaar geleden keerde hij terug naar het oude nest in Oud-Beijerland en is sindsdien weer te bewonderen op sportpark De Kikkershoek. Eerst wordt hij centraal in de verdediging geposteerd, maar dit seizoen is hij op het middenveld actief en daar komt hij nog beter tot zijn recht. Het wilde en onstuimige is er al lang af. Met acht jaar ervaring in zijn bagage kun je rustig zeggen dat niemand Fredson Lucas meer gek maakt. Ze maken hem de pis dus niet meer lauw. Hij ziet er ook niet meer als een jong broekie uit. Nee, hij is 26 jaar oud nu en volgroeid. Op het middenveld bij SHO loopt dit seizoen een voetballer die letterlijk en figuurlijk niet over het hoofd te zien is. In de topper in de eerste klasse C tegen medekoploper Spijkenisse was hij afgelopen zaterdag de beste man van het veld.
SHO-Spijkenisse was in de eerste helft maar een tam potje. Veel gebeurde er niet. Beide ploegen kwamen behoedzaam uit de startblokken en je kon al rap zien dat beide trainers vooral niet wilden verliezen. Niet dat er alleen maar verdedigd werd, maar voorzichtigheid was wel troef. Er werd aangevallen met een slag om de arm, om het zo maar te zeggen. Voor zo’n spelletje is Fredson Lucas een ideale voetballer. Hij is altijd de eerste SHO-speler die de Spijkenissers voorbij moeten als ze een aanval proberen op te bouwen. Fredson is een vrij statische speler die helemaal niet zo veel in beweging is, maar hij staat wel altijd op de juiste plek. En als hij in balbezit is, doet hij altijd iets constructiefs. Balverlies lijdt hij niet, maar veel risico legt hij niet in zijn spel. Al zijn ballen bereiken een medespeler, vaak over een niet al te grote afstand. Toch ziet hij ook de openingen verder weg van hem. Zo speelt hij luttele minuten na rust met een strakke, verre pass Geert Bakker in de voeten aan, die met een nauwkeurig schot in de verre hoek keeper Dyron Bijl passeert. Bijl zag er voor veel toeschouwers niet al te best uit bij dat doelpunt, maar ik stond in de baan van dat schot en kan ter verontschuldiging van de Spijkenissedoelman zeggen dat die bal van Bakker in de laatste meters een verraderlijke krul maakte en op de millimeter precies in de verre hoek paste. Met dat doelpunt veranderde het spelbeeld. Vanaf dat moment moest Spijkenisse komen en SHO kon op de counter loeren. Het spel werd meteen attractiever. Het werd 1-1 door een penalty van Ruperto Dorothea, maar vanuit het niets kwam SHO toch weer op voorsprong door Henk Roeland en alweer had Fredson Lucas daar een hand in, want hij leidde de 2-1 in door druk te zetten op de verdediging van de Spijkenissers, die prompt balverlies leed.
Zeven minuten voor tijd kwam Spijkenisse door invaller Julien Gret voor de tweede keer langszij en bij die 2-2 zou het uiteindelijk blijven. Het was een terechte uitslag, waarmee zowel SHO-trainer Jeroen Rijsdijk als diens collega-oefenmeester Peter Wubben kon leven. Fredson ook wel, denk ik. Over zijn eigen spel kon hij in ieder geval meer dan tevreden zijn.
