Column Jan Schoonen: Runell Martes (Zuidland)

De gezichten stonden zaterdag zorgelijk bij alle Zuidland-adepten op sportpark Groot Nibbeland. Gewonnen was er dit seizoen nog niet in de eerste klasse, hoewel het veldspel niet eens zo slecht was. Vier puntjes na evenveel gelijke spelen was de schamele oogst en uitgerekend op de dag dat de drie punten nu eens echt binnengehaald moesten worden, kwam SHO op bezoek, een van de kampioenskandidaten. In Zuidland was niemand de thuiswedstrijd tegen SHO van twee jaar geleden vergeten, toen Geert Bakker en diens kameraden min of meer vrij spel kregen en met 0-4 naar de andere kant van het Spui terugkeerden. Het had die dag evengoed 0-9 kunnen zijn, zo kansloos was de thuisploeg toen. Zouden ze dat vandaag ook zijn? Dat was de grote vraag, afgelopen zaterdag.

Niemand geloofde vooraf in een stunt. Alleen de allergrootste optimist dacht aan een gestolen puntje. Het liep allemaal anders. Zuidland won met 1-0 en de man die vlak voor tijd de enige treffer scoorde, was Runell Martes, de aanvaller die van Spijkenisse overgekomen was. Lang zag het er niet naar uit dat SHO zaterdag het onderspit ging delven. De ploeg van trainer Jeroen Rijsdijk maakte het spel, maar mocht dat ook doen van de Slandenaren. Tom Larssen had zijn spelers geïnstrueerd nu eens niet vol voor de aanval te kiezen, want met die spelopvatting waren ze dit seizoen al te vaak van een koude kermis thuisgekomen, zoals de week ervoor nog in de uitwedstrijd tegen Sliedrecht. Zuidland speelde gegroepeerd, met veel spelers achter de bal en was er alleen op uit om het aanvalspel van SHO te ontregelen. In tegenstelling tot twee seizoenen geleden was er nu wel rugdekking op de momenten dat een spits van SHO een mannetje passeerde. Door zo te spelen waren de ruimtes op het veld heel erg klein. Zuidland-SHO was een tactisch steekspel, zeer boeiend om te volgen.

Runell Martes was door zijn trainer in de voorhoede geposteerd evenals Jeffrey Duijnstee. Omdat Zuidland zaterdag met de geschorste Corly Bazoer en Robert Michilsen, de vakantie vierende Maurice Wolters en de in de warming-up afgehaakte Robin van Buren vier basisspelers miste, hadden zowel Runell als Jeffrey ook veel verdedigend werk op te knappen. Aan aanvallen kwam de thuisploeg het eerste uur nauwelijks toe en als er wel eens gelegenheid was om uit te komen, werd er al snel balverlies geleden en kon SHO de draad weer oppakken. De enige speler die voorin wel een balletje vast kon houden, was Runell, qua lichaamsbouw een soort Zeefuik, maar dan zo mogelijk nog steviger. Dat gewicht kwam goed van pas. Hij was nauwelijks van de bal te zetten. Toch kwam ook Runell aanvallend niet uit de verf, enerzijds omdat SHO er bovenop zat, anderzijds omdat er weinig aansluiting van de thuisploeg was. Die ging echt voor een puntje en deed er alles aan om het tempo uit de wedstrijd te halen. Treffend was het moment waarop een bal na een overtreding in de Zuidlandse zestien voor Runells voet rolde en die hij met een simpel trapje naar de plaats van het delict kon transporteren. Dat deed hij niet. Hij wandelde naar zijn plek in de voorhoede en zo moest Marcel van den Berg dertig meter lopen om de bal op te halen. Alweer anderhalve minuut gewonnen ….

In de 68^e minuut kreeg SHO-speler Martin de Ruiter  direct rood. Hij raakte zijn tegenstander Patrick Alimasi niet eens zo hard en zeker niet expres, maar hij kwam het duel in met zijn voet over de bal heen en dat was gevaarlijk genoeg voor de goed leidende arbiter Jobse om hem van het veld te sturen. Vanaf dat moment rook Zuidland bloed. Nu trok het meer ten aanval, maar deed dat nog steeds erg voorzichtig. Toch kwamen er kleine kansjes, voor Jeffrey Duijnstee onder meer, voor Aaron van der Steen en voor de ingevallen Ramon van de Bie. Gescoord werd er echter niet en de wedstrijd leek op 0-0 uit te draaien. Vier minuten voor tijd lepelde Duijnstee de bal voor het doel, maar hij deed dat te hard. De bal ging voorbij de tweede paal, alwaar Runell hem oppikte. Hij passeerde op de achterlijn verdediger Wilson Lima en schoot het leer vervolgens uit een onmogelijke positie voorbij keeper Raymon Kuipers in de verre hoek. Het was een prachtige goal.

Na dat doelpunt trok SHO het gas helemaal open en creëerde nog zeker drie honderd procent kansen, maar met kunst- en vliegwerk hield de thuisploeg stand. Dolblij waren ze in Zuidland. Eindelijk drie punten. Na afloop werd Runell door elke Zuidlander op zijn rug geslagen. Een tenger iemand zou onder die vreugde-uitingen  bezweken zijn, maar Runell Martes heeft een brede rug. Die kan wel wat hebben.