Toen Neptunus-Schiebroek (zondag 1) thuis tegen Kocatepe een half uur voor het einde nog steeds met 1-0 voorstond had trainer Rob Jacobs kunnen besluiten de verdediging nog verder dicht te spijkeren. Indachtig: elementair lijfsbehoud. De angstformule. Bange trainers eigen. Maar hij kon óók – en dat deed hij – zijn tweemanvoorhoede van extra foerage voorzien. En zie per onmiddellijk stegen zijn aandelen.
Hectiek op Wallstreet, want de ingevallen net 18-jarige Rakheem Adrianus racete, goochelde en manoeuvreerde in een paar minuten tijd de linkerverdediger van Kocatepe volkomen naar een minderwaardigheidscomplex, waardoor Leroy van Bueren de beslissende 2-0 kon scoren. Het werd zelfs 3-0 (Van Gool uit een corner van Eelco Tigchelaar) en dat allemaal dankzij de voeding en spirit die Jacobs zijn aanval schonk met een wervelwind erbij. Er komt een dag dat Jacobs als eerste en enige Nederlandse trainer terugkeert naar het mooiste voetbalsysteem ooit en waarin hij zelf is grootgebracht: een voorhoede met vijf man.
Het verhaal van Rakheem Adrianus is een clubgebonden kindersprookje. Aan het einde van het vorige seizoen zag Jacobs hem voor ’t eerst in het elftal onder-23. Strijen-uit. De schellen vielen hem van de ogen. Prompt werden daar harde Rotterdamse grappen over gemaakt, zo in de geest van: trainers moeten ook gewoon eens naar A1 komen kijken, enfin, om een lang verhaal kort te maken, in de voorbereiding heeft Rakheem zich mogen ontplooien. Later wel weer een dipje. Maar nu thuis tegen Kocatepe had hij speciaal zijn moeder en zijn beide broertjes meegenomen en dacht (om de woorden van Olympisch bokser Bep van Klaveren te gebruiken): attenojelijne, als ik het geluk heb dat ik erin mag, dan maak ik ze gek. Gek werd ook Jacobs, maar gek van plezier.
En zo rolde Neptunus-Schiebroek (zondag 1) zich na rust met gemak terug naar de middenmoot van de eerste klas na een dramatische start in rouwkleding. Bij 3-0 werd het zelfs een beetje gallery-play, met zelfs nog een komisch moment toen Leroy van Bueren en zijn tegenstander mime speelden. Schijnbewegingen en schoppen naar een bal, die er allang niet meer was, maar dat zagen ze geen van beiden.
Sander van Gool had voor rust de inswinger gemaakt naar verder rendement. Hij maakte op een lepe wijze af wat Leroy van Bueren ook was gegund (1-0). Maar in die fase van de wedstrijd was Kocatepe nog de overheersende breiende ploeg met allemaal zaalvoetballers, die een bal prachtig kunnen strelen maar zich gaan kansen weten te creëren. Op één na, maar ook Neptunus-Schiebroek-doelman Nick Vervoort had zijn hele familie op de tribune en greep in. Na rust is Kocatepe nauwelijks meer in zijn buurt geweest. Zelfs toen verdediger Erik Veen voor Rakheem Adrianus was opgeofferd, was er in de defensie van Neptunus-Schiebroek geen doorkomen aan, in overigens weer de zoveelste vondstlinie. Nu met Micheal Wilson naast Frank Docter in de achterste twee.
Neptunus-Schiebroek: Nick Vervoort; Wouter Bos, Michael Wilson, Frank Docter, Erik Veen (58. Rakheem Adrianus); Paul Hoekstra, Sjors te Duits, Eelco Tigchelaar, Daniel van Delft; Leroy van Bueren en Sander van Gool.
