Het was een prachtig doelpunt, de 0-4 in de wedstrijd Zwartewaal-Nieuwenhoorn. Veel mooier nog dan de 0-3 die ook al van grote schoonheid was. Dat derde doelpunt kwam uit een rechtstreekse vrije trap van Davy Mierop. Van net buiten de zestien schepte hij de bal tergend langzaam over de muur en langs de verbouwereerde keeper Pascal Quak, die op een veel harder geschoten bal gerekend had. Het was een actie die je wel eens bij een honkbalwedstrijd ziet, waar pitchers tientallen ballen achter elkaar snoeihard richting slagman gooien en dan ineens een slow ball werpen. De arme slagman die daar totaal niet op rekent, zwaait dan verwoed met zijn knuppel, terwijl de bal nog lang niet over de plaat gaat. Slagbal! Geweldig mooi om te zien, vind ik dat. Het was zo’n pisbal die Mierop van zijn schoen liet vertrekken en daardoor stond Quak als aan de grond vastgenageld. Geweldig om te zien, al zal de Zwartewaal-doelman daar anders over denken.
Maar zoals gezegd: de 0-4 was nog oneindig veel mooier. Zlatan Ibrahimovic mag dan regelmatig schitterende doelpunten maken, zo’n goal als die 0-4 zaterdag op het sportcomplex aan de Sluisweg in Zwartewaal heb ik hem nog niet zien maken. Het vierde doelpunt was een raket in de kruising. Ongelooflijk hard en akelig precies. En van grote afstand, zeker vanaf een meter of zestien, zeventien. En weer was Pascal Quak het slachtoffer, want de vuurpijl was afkomstig van zijn ploegmaat Ruben Hogervorst. Ruben scoorde een geweldige goal, maar deed dat wel in eigen doel…. Hij schaamde zich meteen rot. Trok zijn shirt over zijn hoofd alsof hij per direct van de aardbodem wilde verdwijnen en schudde zeker een minuut lang met zijn hoofd. Dat hij zoiets stoms kon doen. De rest van de wedstrijd was hij totaal van slag en raakte amper meer een bal goed. Toch moet Ruben niet wanhopen van zijn eigen doelpunt. Hoewel hij dat bij zijn eigen keeper deed, zat de bal er feilloos in en daar moet hij zijn voordeel mee gaan doen. Ruben, als je dit in je eigen doel kunt doen, dan kan dat aan de overkant van het veld ook. Toch?
Een wedstrijd tegen Nieuwenhoorn is voor een ploeg als Zwartewaal een kansloze onderneming. Dat weet iedereen bij de club, Ruben niet uitgezonderd. Een verliespartij is op voorhand al ingecalculeerd. De vraag is alleen met hoeveel doelpunten verschil dat gaat gebeuren. De zaterdagploeg van Nieuwenhoorn bestaat namelijk uit een verzameling bijzonder getalenteerde jeugdige spelers, die in de vierde klasse F de ene na de andere grote overwinning boeken. Alleen DVV uit Dirksland wist een keer de gedoodverfde kampioen te verschalken. Veel punten zal Nieuwenhoorn dit seizoen niet gaan verspelen, dat is zeker. Wat dat betreft was de wedstrijd tegen Zwartewaal een aardige graadmeter van de krachtsverhoudingen in de vierde klasse F. Ruben Hogervorst en zijn ploegmakkers deden hun best, erg hun best, maar er was slechts één ploeg die voetbalde: Nieuwenhoorn. Zonder zich overmatig in te spannen werd er simpel met 0-6 gewonnen en het enige dat je de ploeg van trainer Ben Mierop mag verwijten is het feit dat er wat slapjes gespeeld werd en dat de score onder de tien bleef.
Van te voren hadden Pascal en zijn teamgenoten van hun trainer René Eland de opdracht gekregen zich een beetje in te houden. Ze moesten er maar niet vol op klappen, want voordat je het weet heb je een kaart te pakken en mis je straks wedstrijden tegen ploegen waar wel iets valt te halen. Een logische gedachte, maar daardoor was Zwartewaal – Nieuwenhoorn een wedstrijd die beter schriftelijk afgedaan had kunnen worden. Toch ben ik blij dat de KNVB zoiets niet toestaat en dat de wedstrijd daadwerkelijk gespeeld werd. Zo kon ik genieten van de vrije trap van Davy Mierop en smullen van de ongelooflijk fraaie goal van Ruben Hogervorst. Als Ruben uit zijn doelpunt lering trekt, gaat hij dat straks ook doen tegen clubs als Bernisse, OFB of SNS. En dan aan de goede kant van het veld. Zo is die wedstrijd tegen Nieuwenhoorn toch ergens goed voor geweest.
