Zondag stond de streekderby Hekelingen-Abbenbroek op het programma, de nummer 5 tegen de koploper van de vierde klasse D. Een mooie gelegenheid om beide ploegen weer eens aan het werk te zien, vooral ook omdat Abbenbroek met zijn nieuwe trainer Frans Schaap in de competitie nog zonder puntenverlies was en ook Hekelingen met het aantrekken van Christiaan Toering als technisch directeur liefst vandaag nog de vierde klasse wil verlaten. De onderlinge ontmoeting was een mooie graadmeter om te zien welke van de twee ploegen voorlopig het verst is om straks de krochten van het amateurvoetbal de rug toe te keren.
Dat was na twintig minuten al duidelijk. Toen stond het 0-2 voor de bezoekers en Davey de Wolff had daar een enorm groot aandeel in. De voorhoedespeler van de Abbenbroekers speelde met het mes tussen zijn tanden, joeg als een bezetene op elke bal, was enorm dreigend en maakte een doelpunt uit een vrije trap van collega-aanvaller Roy Verwijs dat van ongelooflijke schoonheid was. Het stond al 0-1 door een goal van Kevin Dijksman toen Verwijs de stilliggende bal in het doelgebied trapte waar De Wolff in een mêlee van spelers met een zweefduik over verdediger Ricardo van Zoest heen het leer snoeihard in het doel kopte. Als er in de eredivisie zo’n doelpunt gescoord wordt, herhaalt Studio Sport dat ’s avonds minstens vier keer. Ik ging er eens goed voor zitten, maar het zou Davey’s laatste goede actie van de wedstrijd zijn. Davey de Wolff is namelijk een onberekenbare voetballer. Het ene moment is het alles, het andere moment is het niks. Helemaal niks. Maar daar malen ze bij Abbenbroek niet om. Ze zijn daar allang tevreden met de oprispingen van De Wolff die dit seizoen voor het derde achtereenvolgende jaar voor Abbenbroek uitkomt en in zijn eerste jaar de ploeg naar de derde klasse schoot, waaruit het na één seizoen alweer degradeerde.
Davey heeft na zijn fabelachtige goal tegen Hekelingen nu twaalf keer gescoord in zes competitiewedstrijden en lijkt zijn kunstje van twee jaar geleden te gaan herhalen. Als hij in dit tempo doorgaat, praat in het dorp binnenkort niemand meer over de legendarische Richard Koopman die er jarenlang lustig op los scoorde. Davey de Wolff is overigens wel eenzelfde soort voetballer als Koopman. Ook op hem is geen pijl te trekken en net als bij Koopman is er ook op Davey’s spel genoeg aan te merken. Hem een blind paard noemen gaat te ver, maar oogkleppen heeft hij grote delen van een wedstrijd toch wel op. Na de 0-2, toen Hekelingen eigenlijk rijp voor de slacht was, stoomde hij een paar keer met de bal aan de voet op richting vijandelijk doel. Zijn rushes werden op het laatste moment onderbroken door een verdediger van Hekelingen, terwijl hij daarvoor ruimschoots de tijd en de mogelijkheid had gehad de bal af te spelen op een meegelopen ploegmaat. Het dreef de supporters van Abbenbroek tot wanhoop. Zo toonde Davey de Wolff zijn twee gezichten ook in de wedstrijd tegen Hekelingen. Hij scoorde een buitengewoon fraaie goal, maar dreef zijn ploeggenoten ook tot wanhoop door een paar maal voor eigen roem te gaan, terwijl hij af had moeten leggen op Andy Esajas en Kai Zeegers. Nu bleef Hekelingen in de race en kwam in blessuretijd via een doelpunt van Kevin de Faria nog gevaarlijk terug tot 1-2. Toch moet Davey niet te veel veranderen. Laat hem maar zo spelen zoals hij zondag deed. Laat hem maar de onvoorspelbare voetballer blijven die hij is. Laat hem maar scoren en voor eigen succes gaan. Hij heeft in zes wedstrijden twaalf keer gescoord! Waar praten we dan nog over?
Er zit achter zijn doelpuntenjacht trouwens nog een aardig verhaal: nog acht treffers te gaan en dan krijgt hij zijn bijnaam Schaap weer terug. Die is hij met de komst van de nieuwe trainer Frans Schaap namelijk kwijtgeraakt. ‘Jou Schaap noemen, dat kan natuurlijk niet’, zei de oefenmeester al bij het eerste groepsgesprek. ‘Voor mij ben jij nog een lammetje. Als je er 20 ingeschoten hebt, dan praten we verder.’ Zo komt het dat medespelers hem dit seizoen ‘Siep’ noemen, terwijl hij twee jaar lang met Schaap aangesproken werd. En zo komt het dat Davey de Wolff verwoed jaagt op doelpunten. Hij wil zijn bijnaam Schaap terug.
Wederom een prachtig stukje Jan, thxs.