Letterlijk en figuurlijk zon over de kilometerslange Melis Stokelaan in Den Haag, waar Neptunus-Schiebroek (zondag 1) zich de hatelijke laagste plaats in de 1e klasse van zich afschudde door met een zeker SM-element vijf keer te scoren tegen HMSH, maar er ook drie toe te staan. Twee van die drie tegendoelpunten vielen toen zondag 1 met 1-3 voorstond en het zich tegen tien resterende Hagenaars veilig waande. Een ogenblik leek het alsof Rob Jacobs krankzinnig werd. Totdat Sander van Gool op hol sloeg.
Er zat een hoog voltage medische ellende in de tweede helft, die bij elkaar 75 minuten duurde. Grootste oorzaak was een uit de kom geraakte schouder van een van de spelers van HMSH, die daardoor met geen mogelijkheid meer kon opstaan. Maar ook aan de kant van Neptunus-Schiebroek was het voor verzorger Ronald van der Laan een kwestie van af en aan hollen en toen Michael Wilson uitgerekend aan zijn zwaar ingetapte enkel werd geraakt kon zijn moeder hem in Delft horen gillen.
Jacobs heeft na rust drie wissels moeten gebruiken om na afloop met een opgelucht lachend hoofd van de schaduwkant naar de zonzijde te kunnen wandelen. Daar wachtte supporter Jan Penters, die speciaal naar Den Haag was komen rijden om te zien hoe Jacobs er in zwarte rouwkleding uitzag, maar de trainer had zich half in het bruidswit gestoken omdat hij ervan was overtuigd dat bij HMSH de ommekeer zou komen. Daar had hij wel Leroy van Bueren voor nodig, die met drie doelpunten voor het amusementsherstel zorgde. De topscorer van het seizoen 2011-2012 had plotseling de smaak te pakken en goochelde er voor rust drie achter de verbouwereerde doelman van HSHM, waarvan één via een strafschop.
De handelingskracht van Van Bueren was hard nodig, want zondag 1 heeft met 1-0 achter gestaan. Na drie nederlagen was dat een knauw van jewelste, reden waarom heel even de korte lontjes onderling opspeelden. Nooit leuk om te zien. Ook niet om te horen. Dus daar vond Leroy van Bueren de enige passende oplossing voor, namelijk door de schuldvragen in een ommezien van tijd naar een voorsprong te repareren. En toen Neptunus-Schiebroek ook nog de mazzel had dat een elleboogstoot in het gezicht van Sjors te Duits door de scheidsrechter gezien werd en HMSH zodoende nog voor rust met tien man overbleef, leek het een walk-over. Zeker na de 1-3 kort na de hervatting.
Maar bij Neptunus-Schiebroek valt niets te berekenen. Even zo goed werd het 2-3 en 3-3, waardoor de stoel van Jacobs steeds dieper in het kunstgras zakte. Men kon vanaf de overkant zijn angst liplezen. Totdat Sander van Gool de algos niet langer meer kon aanzien en na een maand van frustratie met twee doelpunten aan alle onzekerheid een einde maakte. En daar kwam Jacobs aangewandeld: de twee bovenste knoopjes van zijn overhemd los, want zelfs in de schaduw had hij het er warm van gekregen. Bij 2-3 tegen tien man had hij zelf uit voorzorg nog een aanvaller voor een verdediger gewisseld.
Neptunus-Schiebroek: Nick Vervoort; Erik Veen, Frank Docter, Paul Hoekstra, Daniel van Delft; Sjors te Duits (82. Robbart Valk), Michael Wilson (75. Nick Erkelens), Eelco Tigchelaar; Rakheem Adrianus (80. Wouter Bos), Sander van Gool, Leroy van Bueren.
