Het liep zaterdag van geen kanten bij Vlotbrug, de eerste helft tegen Rockanje. De mannen van trainer Bert van der Lijn werden totaal overspeeld door een fris en fruitig voetballend Rockanje, dat volop ten aanval trok en de eerste 45 minuten baas was op het veld. De thuisploeg kwam er totaal niet aan te pas en was tot niets anders in staat dan elke bal lukraak weg te peren. Vanaf minuut 1 trokken de bezoekers lustig combinerend ten aanval en dat hadden ze bij Vlotbrug klaarblijkelijk niet verwacht. De wedstrijd was nog geen tien minuten oud en meerdere Vlotbrugspelers hadden al vertwijfeld naar de bank gekeken in de hoop wat nieuwe richtlijnen van hun trainer los te krijgen. Hoe moesten ze die aanvalsgolven stoppen? Hoe moesten ze onder de druk uitkomen? En hoe moesten ze zelf aan voetballen toekomen?
Nee, dan Rockanje. Dat had zijn zaakjes aanzienlijk beter voor elkaar. Aanval na aanval golfde richting vijandelijk doel en meerdere malen verscheen een Rockanje-aanvaller alleen voor keeper Marco Krommenhoek, die wanhopig moet zijn geworden van de chaos voor zijn neus. Rockanje deed alles goed, creëerde zeker vier honderd procent kansen, maar vergat één ding: scoren. Zo hielp Richard Molengraaf in de 20e minuut een opgelegde kans om zeep, tien minuten later stapte Youri ’t Mannetje over de bal heen terwijl hij hem simpel had kunnen intikken, diezelfde speler miste in de 39e minuut alleen voor de keeper en even later kon ook Jurjen Schrage het doel niet vinden.
En toen, als een donderslag bij heldere hemel, in de blessuretijd van de eerste helft viel het doelpunt opeens aan de andere kant. Een directe vrije trap van net buiten de zestien werd langs de muur en via de paal in het Rockanjedoel geschoten. Zo stond het 1-0 bij de rust, terwijl het eigenlijk 0-4 had moeten zijn en dat was gezien het spelbeeld een mirakel. Maker van deze onverwachte goal was Evan Gomes Soares en die heeft de eerste twee weken van deze competitie de smaak kennelijk te pakken. Hij was het die een week eerder in Oude-Tonge tegen DBGC in de laatste 20 minuten met twee kopbaldoelpunten uit evenzovele corners een 2-1 achterstand omgebogen had in een 3-2 overwinning en zaterdag deed hij het dus weer. Het blijft een onberekenbaar ventje, die Evan.
Zaterdag ook, tegen Rockanje. Je ziet hem een helft lang niet, er lukt weinig tot niets bij hem, maar ineens versiert hij een overtreding en knalt de bal daarna met een volmaakte curve in het doel. Ik mag zulke voetballers wel. Het is Italiaans. Je sust een tegenstander in slaap en ineens sla je met dodelijke precisie toe. Evan beheerst dit spelletje tot in de perfectie. Als je hem na alweer een mislukte actie schijnbaar ontgoocheld en moedeloos met neergebogen hoofd over het veld ziet sloffen, geef je hem geen stuiver. Maar dan springt ineens het duveltje uit het doosje. Dan zet hij aan voor een onnavolgbare passeeractie, snelt een paar verdedigers voorbij alsof ze er niet staan, totdat er iemand aan de noodrem trekt. Evan stort ter aarde en de scheidsrechter fluit: vrije trap, randje zestien meter. Een ideale positie voor een voetballer als Evan, want vanaf die afstand heeft hij al menige vrije trap in een doelpunt omgezet. De bal wordt zorgvuldig klaargelegd, hij neemt een niet eens zo grote aanloop en schiet secuur in het enige gaatje dat doelman Krommendijk heeft overgelaten. Dat doelpunt was geen fout van de keeper. Die stond goed opgesteld en ook de muur stond goed. Het doelpunt was puur de verdienste van Evan, die juichend naar de zijlijn liep en daar door zijn ploegmaten werd besprongen.
De tweede helft gaf een ander beeld dan de eerste. In de allereerste minuut maakten de bezoekers via een penalty van Anton van Vliet weliswaar nog wel gelijk, maar daarna had Vlotbrug het betere van het spel. Ze hadden hun zaken nu wel op orde. Zes minuten voor tijd scoorde Bram Scheringa de 2-1 en zo kon Vlotbrug alweer drie punten aan het totaal toevoegen. Wie de eerste helft heeft gezien, weet dat de Rockanjenaren daarmee te weinig kregen. Maar die hebben geen Evan Gomes Soares in huis.
