Column Jan Schoonen: Marcel van der Spek (Vierpolders)

Na 90 minuten stond er 0-0 op het scorebord, verrassend voor de late bezoeker die tegen negenen nog even een biertje wilde komen drinken in het clubhuis aan de Coosenhoekstraat. Die man werd snel uit de brand geholpen. De bekerontmoeting tussen Vierpolders en Feyenoord was in 0-10 geëindigd, maar voor die dubbele cijfers was geen ruimte op het scorebord van de thuisploeg. 0-10! Een wedstrijd was het geen moment geweest. Daarvoor was het klassenverschil te groot. Feyenoord, met Joris van Eijck, Joery Josee en Reginald Faria drie spelers in de basis die vorig seizoen nog in de zondaghoofdklasse uitkwamen, speelde frank en vrij, Ze  vonden elkaar blindelings en de voetballers van Vierpolders liepen daar een hele wedstrijd lang verloren tussen.

Toch denk ik niet dat er één speler van de thuisploeg chagrijnig van het veld afgegaan is. Afgaande op keeper Marcel van der Spek, die er toch tien om zijn oren had gekregen, weet ik dat eigenlijk wel zeker. Toen scheidsrechter Kromme voor de laatste keer gefloten had, trok hij zijn handschoenen uit en feliciteerde elke tegenstander, geen één uitgezonderd. ‘Succes in de competitie’ zei hij tegen Tim van Rheenen, de eerste die hij tegenkwam en meteen besefte hij dat dit een overbodige opmerking was. Succes heeft Feyenoord namelijk helemaal niet nodig in de vierde klasse. Die ploeg wordt toch wel kampioen.

Maar terug naar Marcel van der Spek, die kletsnat van het zweet zojuist zijn wedstrijd gespeeld had. Veel had hij niet gepakt, die voorgaande 90 minuten. Kansloos was hij bij elk doelpunt. Vierpolders, dat sinds jaar en dag op het allerlaagste niveau uitkomt, had evenals Feyenoord de overstap van de zondag naar de zaterdag gemaakt, maar deed die stap dus vanuit de vierde klasse. Veel verandert er qua spelniveau dus niet voor Marcel en zijn ploegmaten. Feyenoord daarentegen zal deze voetbaljaargang in de vierde klasse vrijwel geen tegenstand van niveau treffen. Met niet eens het sterkste elftal werd dinsdagavond Vierpolders simpel opzij gezet.

Maar we hebben het hier over Marcel van der Spek.

Hoewel hij bij elk doelpunt kansloos was, omdat elke bal met akelige precisie werd binnengeschoten, kon zeker 1 tegengoal toch op zijn conto geschreven worden. Bij de 0-9 grabbelde hij namelijk mis bij een voorzetje van invaller Jones, waardoor uitblinker Tim van Rheenen binnen kon tikken. En bij de 0-7, een schot van afstand van aanvoerder Josee, zag hij er ook niet helemaal lekker uit. ‘Jullie keeper pakt niet veel’ zei ik in de rust tegen iemand die veel wedstrijdjes van Vierpolders bijwoont. ‘Nou, ik heb hem wel eens gezien dat hij niet te passeren was’, was het antwoord. ‘We hebben hier wel eens een keeper gehad die steeds ‘los’ riep maar niks pakte, geen ene keer. Nu is het veel beter.‘ Zo’n slechte keeper is Marcel dus helemaal niet.

Vlak voor tijd stompte hij een hoge voorzet weg en raakte daarbij het hoofd van Berry Pasztjerik die prompt groggy neerging. ‘Goed Mars. Pak je toch nog wat’ werd er meteen vanaf de kant geroepen. Voetbalhumor, die ik wel kon waarderen.

Marcel kreeg dus tien tegendoelpunten te verwerken, maar stapte monter van het veld. Feyenoord was helemaal geen graadmeter. Dat zijn in de competitie tegenstanders als Zwartewaal, Herkingen, Flakkee en Bernisse straks wel. Die ploegen zullen niet 90 minuten lang op het veld kunnen doen wat Feyenoord gisteren deed. De les die Marcel en zijn ploeggenoten gisteren geleerd hebben is dat ze positief moeten blijven, ook als het even niet loopt zoals ze willen. Die les brachten ze tegen Feyenoord tot een goed einde. Er werd niet op elkaar gemopperd, er werd niet verwijtend naar elkaar gekeken, ook niet als er onbeholpen werd geacteerd. Marcel was het meest positief van allemaal. Hoewel er voor zijn neus van alles misging, bleef hij positief coachen en zijn medespelers een hart onder de riem steken. Ik heb keepers wel eens anders zien reageren.