Column Jan Schoonen: Carli Wessels (Smitshoek)

Bij het binnenlopen van het complex aan de Toldijk in Geervliet zag ik hem staan onder het afdak voor het clubgebouw, zoals ik hem daar een heleboel jaren had zien staan. ‘Leen Wessels hier? Vreemd’ was mijn eerste gedachte, want nadat zijn zoon Jimmy een paar seizoenen geleden al overgestapt was naar Neptunus Schiebroek, maakt sinds het einde van vorig seizoen ook zijn andere zoon Carli geen deel meer uit van de selectie van PFC. ‘Leen zal wel een paar oude bekenden met een bezoekje komen vereren’, zo dacht ik nog, totdat ik me herinnerde dat Carli bij Smitshoek was gaan voetballen, zaterdag de tegenstander van PFC in een bekerwedstrijd.

De aanwezigheid van vader en zoon Wessels mag dan op het eerste gezicht vertrouwd aandoen in Geervliet,  toch is er onnoemlijk veel veranderd bij de ploeg die vorig seizoen via een zijdeur behouden bleef voor de eerste klasse. Van de selectie van vorig jaar is er weinig meer over. Slechts Fredson Fortes Boaventura, Marion Dandare en Danny Poldervaart dragen nog het roodzwarte shirt, al hun andere ploegmaten van vorig seizoen zijn vertrokken naar elders en ook trainer Rob Vuik is na 11 (!) jaar ‘verhuisd’. Rob is opgevolgd door oude bekende Francis Janse, die met een totaal gerenoveerde spelersgroep aan de slag is gegaan.

Zaterdag moest PFC dus aantreden tegen hoofdklasser Smitshoek, dat Carli Wessels in haar gelederen had. Veel had Carli in de voorbereiding nog niet gespeeld. Lichamelijk ongemak had hem veelvuldig aan de kant gehouden, maar tegen zijn oude club stond hij dan toch in de basis. Met nummer 3 op zijn rug voetbalde hij centraal achterin, een voor hem vertrouwde positie. Veel gevaar had hij niet te duchten van de aanvallers van PFC, want die ploeg kwam geen moment in de wedstrijd. Dat was lekker voor Carli, die op deze manier wedstrijdritme en balgevoel op kon doen. Vader Leen en alle andere toeschouwers langs het veld zagen hem koeltjes zijn werk doen. Hij liet geen enkele steek vallen, stond op de juiste plek om de spaarzame aanvallen van de Geervlieters te onderbreken en schoof telkens de bal naar een vrijstaande medespeler even verderop, die vervolgens alweer een aanval op kon gaan zetten.

Het  meest opvallende was nog dat Carli dit werk op een rustige manier deed en 90 minuten lang zijn mond gesloten hield. Ik heb hem wel eens anders gezien. Dan deelde hij links en rechts schoppen uit en mopperde veelvuldig op de scheidsrechter. Gezien de aard van de wedstrijd – Smitshoek was vier klassen beter dan de thuisploeg –  was voor die manier van spelen natuurlijk geen enkele aanleiding, maar wie weet heeft Carli zijn manier van spelen wel aangepast. Acterend zoals zaterdag, zo zie ik hem het liefst. Op die manier is hij van grote waarde voor elke ploeg, ook voor hoofdklasser Smitshoek, dat met uitblinker Tom de Boer geen enkele moeite had met PFC.

De eindstand was 0-8 en het meest frappant was nog dat Smitshoek met tien man nog vier doelpunten maakte nadat aanvoerder Erwin Bravenboer in de 64^e minuut wegens natrappen met een rode kaart was heengezonden. Die kaart van Bravenboer was oliedom. De stand was op dat moment 0-4 en er was geen vuiltje aan de lucht voor de bezoekers. Op zo’n moment, bij zo’n tussenstand is elke kaart er één te veel. Carli Wessels heeft in de seizoenen dat ik hem heb zien spelen bij PFC ook vaak zo’n kaart ‘gepakt’. Voor totaal onnodige overtredingen of omdat hij zijn mond niet kon houden. Bij Smitshoek moet hij als ervaringsdeskundige maar eens vertellen dat je daar helemaal niks mee opschiet. Gele en rode kaarten nekken je namelijk altijd. Als hij die kennis overbrengt aan zijn teamgenoten bij Smitshoek zal hij daar een welkome aanvulling van de selectie zijn. En als hij fit blijft zal hij bovendien regelmatig zijn opwachting maken in het eerste elftal van Smitshoek, dat weet ik zeker. Want Carli kan wel degelijk goed voetballen. Vader Leen weet het al natuurlijk, maar ik denk dat ze bij Smitshoek nog veel plezier aan Carli gaan beleven. Als speler in het hart van de defensie en als ‘mentor’ van een groep spelers die moet gaan leren alleen op juiste momenten een kaart te pakken.