Met zijn 19 jaar is hij de jongste basisspeler van het eerste elftal van Zuidland. Ik heb hem op 7 april 2012 zien debuteren in de uitwedstrijd tegen SHO en toen liet hij een onuitwisbare indruk bij me achter. Tegen de ploeg die in de vorige voetbaljaargang veel en veel te sterk was voor alle andere tweedeklassers, maakte Robin van Buuren, toen nog een A-junior, een invalbeurt om je vingers bij af te likken. Met zijn eerste balcontact poortte hij zijn tegenstander en even later zette hij na een frivole pirouette Marcel van den Berg vrij voor keeper Rogier Schomaker. Het werd geen doelpunt, maar de voorbereidende actie van de piepjonge Van Buuren was er eentje om nooit te vergeten. Zuidland verloor die middag met 2-0, maar die dag stond bij Zuidland een rasvoetballer op. Robin heeft het niet van een vreemde. Zijn vader Arie voetbalde jaren geleden ook in het eerste van Zuidland en diens vader Arie ook al; bij de familie Van Buren zit het voetbaltalent dus in de genen.
We zijn nu een dik jaar verder en Robin van Buuren is een vaste waarde in het elftal van trainer Tom Larssen. In de eerste helft van dit seizoen deed Zuidland wat SHO vorig jaar deed: winnen van alles en iedereen. Alleen thus tegen VDL en uit bij Lombardijen werden met gelijke spelen puntjes gemorst. Ongeslagen en met een straatlengte voorsprong ging Zuidland als onbedreigd koploper de winterstop in. Als linkermiddenvelder had Robin van Buuren een groot aandeel in deze successen. Hij was balvast, toonde spelintelligentie en inzicht, legde keer op keer de bal panklaar voor vrijstaande en in de diepte sprintende medespelers en dook zelf ook regelmatig gevaarlijk op voor het doel van de tegenstander.
Na de winterstop was het in eerste instantie van hetzelfde laken een pak. Oude Maas en CWO werden met grote cijfers verslagen en Robin rendeerde meer en meer. Maar toen begon de Slandse machine te haperen. Leonidas won met 6-2 en later waren er nog nederlagen tegen VDL, Brielle, Spirit en Hellevoetsluis en een gelijkspel tegen Rozenburg. De grote voorsprong in de tweede klasse D slonk als sneeuw voor de zon en plots stonden Brielle en Rozenburg op slechts twee punten. Het is dat die twee ploegen ook regelmatig punten inleverden, anders was de situatie voor Robin en zijn ploeggenoten nog nijpender geweest. Toen 20 april bij Strijen gewonnen werd, was de voorsprong met nog twee wedstrijden te gaan weer opgelopen tot 4 punten en wist trainer Tom Larssen, die tot dan altijd een slag om de arm had gehouden, het zeker. ‘De titel is van ons’, zo sprak hij beslist. In de thuiswedstrijd tegen Lombardijen moest het gaan gebeuren…
De bloemen waren besteld, het feest na afloop was al geregeld, er zou zelfs rekening gehouden worden met de Dodenherdenking om 8 uur ’s avonds, maar het liep helemaal anders dan verwacht. Er was maar één ploeg die voetbalde en dat was Lombardijen. Achterin hield het centrum van de Rotterdamse verdediging bestaande uit de 42-jarige Harold van der Ent en de twee jaar jongere Edwin de Jong de zaak gesloten en voorin konden Michel van ’t Hof, Nick van Duuren en vooral Benjamin Baan doen en laten wat ze wilden. Zuidland werd volkomen zoek gespeeld en in deze vorm zou de ploeg zelfs nog verliezen van Vierpolders en daar wil ik die ploeg niks te kort mee doen. Er werd nauwelijks bewogen door de Zuidlanders, willoos lieten ze zich naar de slachtbank leiden door een frank en vrij spelend Lombardijen, dat getooid was in zwarte voetbaltenues voorzien van een wit logo van Café den Pimpelaer, een outfit die Hells Angels niet zouden misstaan. 0-3 werd het; het had evengoed 0-5 of 0-6 kunnen zijn.
En Robin van Buuren? Die liep er verloren bij, maar toonde af en toe nog zijn onmiskenbare klasse met een fabelachtige balbehandeling en af en toe een gave voorzet. Maar ook hij bracht te weinig. Hoe kan dat nou? Voor de winterstop alle tegenstanders op een hoop spelen en nu zielloos en doelloos op het veld rondlopen en de ene nederlaag na de andere lijden. Het is goed mis bij Zuidland. Zelfs pupil van de week Anish Sardjoe wist niet te scoren. Zaterdag is het al gedegradeerde Oude Maas tegenstander. Hoe jong Robin van Buuren ook is, hij moet nu echt opstaan. En die andere Zuidlanders ook.
Zou zonde zijn als de bloemen weer terug moeten!!
Leuk stukje Jan.