Column Jan Schoonen: Breuklin Almeida (Spijkenisse)

Hij had met onder meer SVVSMC, TOP Oss, Excelsior Maassluis en Kocatepe al een rits clubs achter zijn naam staan voordat hij aan het begin van dit seizoen bij Spijkenisse neerstreek. Ook komend seizoen is Breuklin Almeida op sportpark Jaap Riedijk te bewonderen, want ze zeggen daar dat uitgezonderd Onno Doeland en Harvey Wijngaarde de selectie intact blijft. Of de spelers van trainer Peter Wubben dan gepromoveerd zijn naar de hoofdklasse of net als deze voetbaljaargang in de eerste klasse zullen uitkomen, wordt uitgemaakt in een nacompetitie, waarvoor zaterdag thuis tegen LRC  de eerste wedstrijd gespeeld werd. En die had met een 0-0 voor de Spijkenissers een toch wel teleurstellende uitslag.
Djoemian Sarkam en Ruperto Dorothea verschenen in de tweede helft alleen voor LRC-keeper Jeffrey van der Loo maar hielpen de 100 procent kansen om zeep en ook Breuklin Almeida, die in de competitie een belangrijke schakelspeler was, kon zaterdag het verschil niet maken. Dat laatste is dit seizoen meer voorgekomen. Hoewel Breuklin vaak genoeg wel uitblinkt en dan zeer belangrijk is voor het elftal, is het nog te vaak net niet. Althans in de ogen van trainer Wubben. ‘Natuurlijk is Breuklin een fantastische voetballer, maar als hij een paar goede wedstrijden gespeeld heeft, gaat hij een beetje zweven en speelt dan een volgende wedstrijd minder goed. Dan brengt hij te weinig. Hij zou er altijd moeten staan, meer constant aanwezig moeten zijn’, vindt Wubben, die graag zou willen dat Breuklin gaat doen zoals Mesut Özil. ‘Die doet geweldige dingen op het veld, maar kan zich ook wegcijferen in het belang van het elftal en zich dienstbaar opstellen. Dat doet Breuklin nog te weinig’.

Je zult als voetballer van een eersteklasser door je trainer maar vergeleken worden met Özil van Real Madrid. Je zou voor minder gaan zweven. Maar zo werkt het natuurlijk niet. ‘Als je goed bent, moet je dat laten zien. Niet soms. Niet vaak. Altijd,’ aldus Peter Wubben. ‘Breuklin Almeida is een goede voetballer, maar heeft de capaciteiten om een zeer goede voetballer te zijn, eentje die er altijd staat.’
Zaterdag tegen LRC was het weer zo’n wedstrijd waarin het met Breuklin net niet was. En hij begon nog wel zo goed. Hij had op het middenveld al een paar keer de bal van een tegenstander ontfutseld toen hij in de derde minuut zich op de vierkante meter ontdeed van twee tegenstanders tegelijk en in de daaropvolgende seconde een perfecte steekbal gaf op de diepgaande Berkelaar. Het was een actie waar de klasse van  afdroop, een actie à la Özil. Helaas voor hem stond Berkelaar op het moment van spelen net buitenspel, dus gevaarlijk kon het niet worden. Wat als Berkelaar een paar centimeter naar achteren stond bij het versturen van de splijtende pass? Misschien was er wel een doelpunt uit voortgekomen. Misschien ook wel niet, want bij Spijkenisse ontbrak zaterdag toch wel de dodelijke scherpte.

Een week eerder, in de laatste competitiewedstrijd tegen BCVB was die scherpte er wel, hoewel er ook toen aardig wat kansen verprutst werden. In plaats van 4-0 had het eigenlijk 6 of 7-0 moeten zijn. In die wedstrijd was Breuklin wel de spil waar alles om draaide. Talloze malen legde hij het balletje panklaar voor medespelers die de diepte in gingen. Zaterdag lukte dat niet. Na zijn weergaloze actie in het begin van de wedstrijd deemsterde hij weg. Hij kon geen stempel op de wedstrijd drukken, kon niet brengen wat hij in huis heeft. Waar ligt dat aan? Is het gemakzucht? Zelfoverschatting? Heeft het te maken met de tegenstander, die erg compact speelde en er boven op zat? Laten we het maar op het laatste houden.

Breuklin maakte de 90 minuten niet vol. In de 80^e minuut werd hij ingewisseld voor Harvey Wijngaarde, die in diens speeltijd vier keer buitenspel stond en na tien minuten met twee keer geel weer kon inrukken. Dan was het rendement van Breuklin dus hoger. Maar niet hoog genoeg.

Het bestaat niet dat hij na afloop tevreden was over zijn spel. Zoveel zelfkennis dicht ik Breuklin toch wel toe. Aanstaande zaterdag voetbalt Spijkenisse tegen Achilles Veen. Is dan de echte Breuklin Almeida weer te zien?

Als hij dan opstaat, is zijn trainer de eerste die hem complimenteert en zegt: ‘Zie je nou wel.’ En dan kunnen ze hem bij Spijkenisse voortaan Özil noemen. Of beter nog ‘Ziel’, want dat is hij toch wel; de ziel van het elftal.