Op de site van Voetbal Rotterdam las ik het trieste nieuws dat Ed Voortmeijer is overleden. Ed zat vele jaren langs de lijn met zijn blocnote en kwam bij de meeste amateurclubs in deze regio.
In mijn beginjaren als stukjesschrijver voor diverse media, kwam ik Ed regelmatig tegen. Hij was er altijd vroeg, liep dan graag de bestuurskamer binnen en zat dan soms urenlang met bestuurders en sponsors te kletsen over voetbalzaken. Steevast kwam dan de vraag: ,,Ed, lust je er nog één?”, waarna een fles, vaak doorzichtig voor zijn neus omhoog werd gehouden. Ik ben geheelonthouder en wist nooit wat hij dronk, maar volgens mij was het een jonge.
Ed kon dagenlang toeleven naar dit soort weekenddagen. Vaak had hij het programma van de week er na al in zijn hoofd en wist al precies te voorspellen wie het tegen wie moeilijk zou krijgen. Ed kende veel mensen en veel mensen kenden hem. Ed was een graag geziene gast. Zijn stukjes waren zelden of nooit negatief en leermeester Dick van den Polder was één van zijn voorbeelden. Ed behoorde tot de generatie liefhebbers en gaf anderen altijd het idee dat hij erg belangrijk werk deed bij de kranten. Anderen geloofden dat direct en wilden ook graag met een interview of goed verslag in de maandageditie of anders in een dinsdag- of woensdagkrant.
Ed was enorm trots op zijn zonen. Zodoende wist hij veel van keepers, want Alex kon goed keepen en kreeg een contract bij Feyenoord. Jarenlang zaten we samen in de jury van het grote internationale Feyenoord toernooi waar grote talenten van zeventien en achttien jaar al in de Kuip lieten zien dat zij vrij snel daarna in de hoogste competities van Europa zouden gaan schitteren. Ed lette dan vooral op de doelmannen. Of hij nu met zijn ene oog de linker goalie in de gaten hield en met het andere oog de andere keeper, heb ik nooit begrepen. Van schaakvoetbal hield hij niet, van schaakwedstrijden des te meer. Zo ontmoette hij ook in Rusland zijn vrouw met wie hij tien jaar geleden naar het zonnige Kreta vertrok.
Onlangs dacht ik aan Ed, opeens, toen ik een stukje tikte over het vertrek van bestuursleden Simon Kelder en Harry Sluijter bij Excelsior. Ed kwam erg graag bij die club en bewonderde Simon. Hij deed er verslag namens het Rotterdams Dagblad. Als we dan naast elkaar zaten, vroeg hij telkens wie de voorzet gaf, het doelpunt maakte of de blunder beging. Zo druk zat hij soms alles op te schrijven. Rob Baan was zijn favoriete coach, met Hans van der Pluijm kon hij ook goed opschieten. In die tijd maakte ik ook regelmatig een verslag voor een Dordtse editie en Dordrecht’90 speelde dan een week eerder tegen de tegenstander die Excelsior dan een week later zou treffen. Van der Pluijm vroeg me dan analyses te maken zodat hij zijn tactiek kon aanpassen. In de nabesprekingen, waarbij Ed en ik dan aanwezig waren, hoorde ik mijn bevindingen terug. Ed speelde daar handig op in en vroeg me dan al tijdens de wedstrijd van alles over de tegenstander van Excelsior. Ooit heb ik een heel flauwe grap met hem uitgehaald. Ed vroeg me wie de voorzet had gegeven en ik noemde een speler die reserve zat. Ed had het niet door en drie dagen later stond in de krant te lezen dat de betreffende speler een prima voorzet had gegeven en sterk was ingevallen, terwijl de beste man geen minuut had gespeeld. Nogmaals sorry Ed.
Later hebben we hier bij Excelsior en onderling erg hard om gelachen. Want Ed hield van een grap en een grol. Zoals hij ook hield van het amateurvoetbal. Maar meer nog hield hij van zijn vrouw en terecht, want tien jaar terug koos hij voor Kreta. In het begin was er nog mailcontact en wilde hij alles weten over Excelsior. Later verwaterde dit, zoals de zee tussen Kreta en de rest van het vaste achterland. In deze tijd had Ed zich voor honderd procent ingezet voor VoetbalRotterdam.nl. Daar ben ik van overtuigd. Maar de zon, zee en stranden hielden hem weg bij onze koude regio. Zodoende zagen we hem niet meer als één van de laatste bezoekers naar huis gaan na een voetbalduel.
Ed, we misten je al tien jaar, maar 66 is toch veel te vroeg om voorgoed naar huis te gaan!
Hallo heer Hulsbus,
persoonlijk ken ik u niet maar wat u over Ed heeft geschreven is precies zoals hij in het leven heft gestaan. Bedankt.
Geo Junte
respect
Volgens mij was Alex een spits en geen keeper. Buurman rust zacht….. Olga Paul en Alex en familie heel veel sterkte met dit verlies. Karel, Debora en Damian