Manuel is een Spaanse ober uit de legendarische tv-serie Fawlty Towers. Hij is een onhandige onnozelaar. Zijn optreden leidt tot hilarische misverstanden, want alles wat hij onderneemt mislukt. Een gevleugelde uitspraak van Manuel is ‘I know nothing, I’m from Barcelona’.
Miguel Muñoz Preyeses, de trainer van zondag tweedeklasser OVV is ook een Spanjaard. Hij is niet in Barcelona geboren, maar in Cadiz en in tegenstelling tot Manuel weet Miguel wel enorm veel. Van voetbal voor alle duidelijkheid. Hoe Miguel thuis de tafel dekt of klusjes opknapt, daarover kan ik niet oordelen. Misschien is hij nog veel onhandiger dan zijn landgenoot, wie zal het zeggen? Maar laten we ons voor het gemak maar beperken tot voetbalzaken. Die zijn bij Miguel prima in orde. Zijn ploeg speelt met een achterliggende gedachte, met een idee en dat idee is er sinds de komst van Miguel naar Oostvoorne bijzonder goed ingeslepen. Zijn spelers moeten daar taalkundig geen problemen mee hebben gehad, want Miguel spreekt, anders dan Manuel, wel perfect de taal van het land waarin hij woont.
Ik mag Miguel wel. Hij is de kleinste trainer die ik ooit gezien heb, maar dat gebrek aan lengte compenseert hij ruimschoots met temperament. En met zijn voetbalinzicht.
Toch zijn er wel enige gelijkenissen met de ober uit Fawlty Towers. Ook het handelen van Miguel heeft namelijk tot onbedoelde misverstanden geleid. Tot het moment waarop hij als trainer neerstreek in Oostvoorne, twee jaar geleden, was OVV een soort duiventil, waar aan het eind van elk seizoen erg veel spelers vertrokken en er telkens een nieuwe lading bijkwam. Mede ingegeven door de technische commissie en het bestuur van OVV heeft Miguel daar verandering in aangebracht. Er werd begonnen met een jonge groep gretige spelers en een paar ervaren rotten als Eder Lopes en Kenan Yilmaz en het oog van Miguel was ook gericht op de jeugd. Want die jongens moeten in de toekomst in het eerste gaan spelen, zo vindt hij. Wat er intern allemaal afgespeeld heeft, weet ik niet, maar feit is dat Miguel toch wel te veel veranderingen ineens wilde. Als een wervelwind ging hij aan de slag op het sportpark aan de Zwartelaan, zocht voortdurend de grenzen op en ongewild sloopte hij een paar heilige huisjes. Dat leverde frictie op en voor dit seizoen stelde OVV in de persoon van Ray Lemmens een nieuwe hoofdtrainer aan. Omdat Miguel nog een doorlopend contract had bij OVV en niet weg wilde, werd hij een soort supervisor. Terwijl Ray het voor het zeggen had bij het eerste elftal, had Miguel de touwtjes in handen. Hij bewaakte de clubgedachte, bleef zijn ideeën uitdragen en stak bovendien veel tijd in de jeugd, waarbij zijn oog onder meer viel op een zeer talentvol C1-spelertje.
Toen Lemmens vanwege privéproblemen een paar maanden geleden noodgedwongen een stapje terug moest doen, pakte Miguel de draad bij het eerste weer op. Dat ging voortvarend. Drie wedstrijden voor het einde van de competitie staat OVV op een veilige positie op de ranglijst, voor het eerst in jaren. Zaterdag werd met 1-0 gewonnen van DRL en die winst was voor een groot deel te danken aan het lef van trainer Muñoz. Die liet Pascal van Hulst, een van zijn beste spelers, aan de kant en kon daardoor 1 op 1 spelen. Lopes en Yimaz hadden de opdracht meegekregen op het veld elk vier ploegmaten aan te sturen en hoewel Miguel vanaf de kant voortdurend coachend moest bijspringen, pakte dat goed uit.
Geen nacompetitie dus voor OVV. Eigenlijk vindt Miguel dat toch een beetje jammer, want dat zijn in zijn ogen de mooiste wedstrijden van het jaar. Met weemoed denkt hij nog terug aan de nacompetitie van vorig seizoen met wedstrijden tegen Den Hoorn en WCR, bijgewoond door enorm veel supporters en die uiteindelijk zorgden voor een euforische sfeer. Maar Miguel moet inwendig ook trots zijn dat hij OVV nu naar een veilige positie heeft geleid. Zijn jonge selectie heeft een grote stap voorwaarts gemaakt. Daarmee kunnen ze in Oostvoorne nog jaren vooruit en dat alles is zeker ook te danken aan zijn inzet, aan zijn voetbalvisie.
Aan het einde van dit seizoen neemt Miguel afscheid van OVV, toch wel met pijn in het hart. Hij wordt opgevolgd door Marco Jalink, nu nog trainer van het beloftenteam van FC Dordrecht en gaat zelf aan de slag bij Groote Lindt in Zwijndrecht. Ik zal hem missen.
buena suerte y éxito en Groote Lindt
Trotse dochter om dit over je vader te lezen!
mooie colum
Geweldige man! Geweldige trainer!
Fijne man, heerlijke discusies mee gehad, en net zo eigenwijs als ik!
Wat een heerlijk verhaal om te lezen!
Mijn oude docent! Hihihi
Heeft overal de grenzen opgezocht, maar kan overal met opgeheven hoofd binnenlopen. Stelde een keer zijn voorstopper als spits op, om de opbouw van de tegenstander te verstoren, scoorde 5x, haha hilarisch!
Blijkt mijn legendarisch uitspraak toch weer te kloppen, maar voor de rest de beste trainer die ik ken. En ook nog gezellig.
heerlijk stukje om te lezen jan , ook ik heb onder die kleine mogen trainen , echt een wereldman en een super trainer
Lees leuk weg Jan.
Een markante man.
Hele aardige man voor en na de wedstrijd.
Tijdens de wedstrijd kan hij wel eens anders zijn, en begrijpelijk natuurlijk. En als ik het mag zeggen achteraf. Heeft hij nog weleens gelijk ook , maar ik als scheids kan er natuurlijk ook niet altijd wat aan doen 🙁
Afgelopen zondag tegen DRL tijdens de rust vertelde hij over het"pikken" van de grens van DRL .hij had gelijk , ik kon het niet constateren op dat moment, Maar hij is dan heel er temperamentvol .Zodat ik hem bijna moest reanimeren 😉 , omdat zich erg (terecht) opwond.Daarna helemaal geen "last"gehad.
Een zeer goede trainer.
Jan bedankt voor dit mooie verslag weer.
Top kerel Gr. Rien
Wat ben ik trots als vader zijnde van die talentvolle spits
Goede trainer, leuk mens..