Dankzij een 4-3 zege in Vlaardingen op VFC weet Spartaan’20 afstand te nemen van de gevarenzone.
De ijzige omstandigheden op het fraaie complex van het 100-jarige VFC waren natuurlijk zwaar, het spel van beide ploegen leed er ook wel onder. Toch ontspon zich voor de opvallend veel toeschouwers een aantrekkelijke wedstrijd met in ieder geval veel kansrijke situaties. Binnen het kwartier had er zomaar al 2-2 op het bord kunnen staan. Aan Spartaanse kant schoot Jermane Camron eerst in kansrijke positie voorlangs en scoorde vervolgens uit buitenspelpositie. Tussendoor miste VFC-er Robin Bonte twee ‘dotten’, waarbij het moeilijker was de bal buiten dan in het doel te krijgen. Toch kwam die 2-2 voor de pauze op het scorebord. Spartaan’20 had het betere technisch vermogen en uit een prachtige splijtende pass van Marleyson Mejia was het Ronnie Pfeffer die strak de 0-1 binnenschoot. Hierna werd de zaak veel te licht opgevat, duels te makkelijk verloren en ook nog eens geklungeld op het middenveld en in de verdediging. Het bood VFC de kans de wedstrijd te kantelen. Eerst was het Nick Versteege die van dichtbij de gelijkmaker aantekende en een paar minuten voor de thee zorgde Lennard van Eijsden bij de tweede paal met een intikker voor de 2-1. Een mooie individuele actie van Jamail Pique, wederom een van de betere Spartanen, die zijn tegenstander op de rand van de zestien uitkapte en de bal vervolgens in de uiterste hoek plaatste, zorgde voor de op dat moment amper verdiende gelijkmaker.
De donderpreek van trainer Patrick Kok hielp kennelijk, want na de rust stond er een veel oplettender team in het veld dat meer werklust toonde en ook nog eens beter ging voetballen. De drie gretige A-junioren die achtereenvolgens mochten invallen, trokken het spelniveau mee omhoog. Marleyson Mejia leek snel te scoren maar zijn fraaie schuiver ging via de beide palen weer uit het doel. Na een uur spelen was misschien wel dè beslissende actie voor het resultaat het goede ingrijpen van keeper Erik de Graaf. Sunny Ganpat leed dom balverlies en de tegenstander die vrij voor Erik verscheen had de bal voor het binnenschieten, maar zoals gezegd stelde de doelman zich prima op. De Spartanen waren wederom gewaarschuwd. Steven Fernandes Pereira ondernam even later een prachtige rush, die op waarde werd geschat door Jermane Camron die voor de afronding zorgde: 2-3. VFC moest vervolgens meer ruimte weggeven in de zoektocht naar de gelijkmaker, waardoor er voor Spartaan juist meer mogelijkheden ontstonden om de score op te voeren. Met nog tien minuten op de klok mocht Quenten Albertus van 20 meter aanleggen voor een vrije trap. Zijn harde uithaal werd door de VFC-keeper nog wel uit de bovenhoek geslagen, maar Gellano Fortes Lopes was er als de kippen bij om de 2-4 aan te tekenen.
De wedstrijd was gespeeld, maar bij het verstrijken van de officiële speeltijd werd het toch nog even spannend toen alsnog de 3-4 viel. Het laatste fluitsignaal van de uitstekende, talentvolle arbiter Ivar Gieles werd met de nodige opluchting begroet.
Komend paasweekend moet Spartaan’20 tweemaal de wei in, zaterdag naar OVV en paasmaandag ontvangt het SCO’63.
{loadposition ads}
